Dertig jaar na Danny Boy’s Repper De Klep en vijftien jaar na de oprichting van Top Notch is het mogelijk om in Nederland een hiphopfestival te organiseren bestaande uit vele diverse hiphopfamilies. De organisatie koos er voor om op de derde editie van Roffest er zes van uit te nodigen, daarnaast enkele losse namen en internationale smaakmakers.

Bekijk ook het fotoverslag dat 3VOOR12 eerder publiceerde van Roffest 2010

Op het mainstage-veld is het nog rustig wanneer Raen Music aftrapt. Met het trio Kern Koppen als nieuwste aanwinst en Manu aan zijn zijde profileert oprichter Blaxtar zijn label als bron van poëtische hiphop. Kort gezegd brengt Kern Koppen gevoel, Manu engagement en Blaxtar energie en duiding. Daarmee vormt deze showcase een boeiend drieluik om de dag mee te openen. Het is geen blok dat iedereen aan zal staan: De emotionele hiphop van Kern Koppen beklijft niet altijd. Het samenzweringsthema van Manu (“Een track voor al die politici die oorlog voeren enkel om geld te verdienen.") is gemeend, maar ook irritant. Blaxtar heeft met zijn laatste plaat OZMO6:2 wél balans gevonden. Dankzij de gastmuzikanten en Blaxtar’s volledige band zorgt Raen voor muzikaliteit en eigenheid in het programma van Roffest. Oh, en voor regen. De hemel breekt open en een tropische waterval klettert op het Julianapark.

Waar de internationale reggaeformatie Everton Blender eerder op de dag nog voor een handvol mensen speelden, staat dj Astroposer ineens in een volle Wobbeltent. Omdat het er droog is, er poncho’s worden uitgedeeld en omdat hij een prima glitchset draait. Mooie diepe producties worden afgewisseld met schelle glitch. Deze poser houdt van lelijke synths, dat is even leuk maar irriteert ook. De opbouw van de set is wat onrustig, maar het dubby einde smaakt naar meer. Van Beardyman op de mainstage heb je na één optreden genoeg. Niet omdat het slecht is, maar dan ken je het concept. De beatboxkampioen samplet zijn eigen stemgeluid en bouwt zo heel knap nummers van oude helden en moderne klassiekers.

Hof van Jaeden is het nieuwe label van Stropstrikker J.A.E die met de line “Ik heb niets aan beats als ze niet bangen. Ik heb niets aan bitches als ze niet bangen” een idee geeft wat voor hiphop je uit deze stal mag verwachten. Deze rappers doen niet aan poespas en melodietjes, maar zijn oldschool en rauw. Vaak nog iets té ongepolijst, maar zeker in deze thuisstad wel een stoot energie. Ook Noah’s Ark is specialist in die energieboost. Kraantje Pappie's Arbeidersklasse is het openingsanthem van een geslaagde show. Ook hier is de diversiteit binnen één label recept voor succes. Of het nu Kraan’s gevatte popraps zijn, de humor van Spacekees, de klassiekers van Jiggy Djé, Önder’s borstklopperij of Hef’s aanstekelijke straatrap, alles werkt. Hoogtepunt vormt Jiggy’s Moevuh waar inmiddels ook Kraantje een verse op heeft.

Producerscollectief The Q4 primeurt de uitgebouwde liveshow, waarmee ze de komende maanden gaan toeren. Met een strijkerskwartet, muzikale gasten en een extra knopjesdraaier wordt de cut ‘n paste show een mooi geheel. De vraag is of het spannend genoeg is voor een verwend festivalpubliek. Bij vlagen kabbelt en dweept het wel heel erg. De basis met rappers Unorthadox en Amerikaan BLS werkt soms, niet altijd. The Q4 beweegt zich live tussen Kyteman’s Hiphop Orkest en C-Mon & Kypski. Nu is het taak de sterke punten van beide referenties te pakken, de basis is er in ieder geval.

Snel nog een staartje Samen Sterk meepakken. Dit Bijlmercollectief heeft de rauwheid van Hof van Jaeden, maar is al verder wat betreft show en producties. M.O. & Brakko, Rex -N- Undercover, Dret & Krulle en Tastic doen het goed in de Domstad. Tastic is een jongen om in de gaten te houden. Pas eenentwintig en al zo’n soepele flow, inhoud en een energieke podiumpresentatie. Ga hem live zien en download snel die nieuwe EP. Ook zo’n man voor de toekomst is dubstep/grime-dj en producer Akkachar. Met een perfecte balans tussen smerige underground en commerciële geluiden blaast hij zijn uurtje gemakkelijk vol. Een ideale boeking voor de Lowlands X-Ray, om maar iets te noemen. Vorig jaar stond in die loods het Amsterdamse Zwart Licht. Dat ze kunnen slopen is geen nieuws, maar dat er een complete movement omheen groeit misschien wel. Skinto, NoizBoiz, D.Lipps en Zwart Licht (Nebulon) wisselen elkaar keer op keer af, zonder dat het een rommeltje wordt. NoizBoiz’ Check Jezelf wordt een overweldigende possecut met een cirkelpitje in het publiek.

De meest indrukwekkende twintig minuten van het festival komen op naam van dj en beroepsmafkees The Gaslamp Killer. Hij noemt het klimatologische inferno van de dag het werk van Satan ‘and that’s me’. Helaas is het programma door de regen uitgelopen en moet er flink worden beknibbeld op de stagetijd van de Killer. Later die avond belooft organisator en programmeur Pax dat men met het Roffest kaartje gratis naar een nader te boeken Gaslamp show in Tivoli kan. Een uiterst chique gebaar van het festival, dat door de regen al veel inkomsten moet zijn misgelopen. Fakkelteitgroep vormt de laatste familie van het festival. Zo Moeilijk is live een stuk spannender en energieker dan op plaat. Rico en Sticks combineren klassiekers met Fakkelbrigade tracks, waar Typhoon ook meedoet. De nieuwe solotracks van Sticks worden met luid gejuich ontvangen en Tijgers & Draken doet het zelfs beter dan het klassieke Hoedenplank. Via Schouders Ophalen staat ineens het hele podium vol Zwolle, het publiek gaat kapot.

De laatste klap mag Noisia uitdelen. Daarvoor hebben ze de Britse rappers Foreign Beggars meegebracht. Prima mc’s, maar het gaat wel van de tijd van Noisia af. De muzikale begeleiding van de Britten is vrij vlak en veilig en pas tegen het einde draaien de rollen om, waarna de Groningse producers kunnen slopen met hun gevierde drum 'n' bass. Wie nog droge kleren en energie kan vinden rolt direct door naar de afterparty in Tivoli. Tot volgend jaar.