Oscar and the Wolf doet Kleine Zaal even zweven

Melancholische indiepop van Vlaamse band sensueel doch krachtig

Jenny Janssens ,

De populariteit van de Vlaamse band Oscar and the Wolf steeg enorm na de release van het debuutalbum 'Entity' dit jaar. Op Lowlands waren de Belgische heren eigenlijk al te groot voor de Charlie, maar ook in ons eigen 013 is het viertal de Kleine Zaal eigenlijk al ontgroeid. Het concert verkocht snel uit. De aanwezigen van vanavond hebben het privilege om deze band nog in een 'intiemere setting' te kunnen zien, want één ding is zeker: Oscar and the Wolf gaat heel groot worden.

CUT_

Dit muzikale product van het Conservatorium in Amsterdam bestaat uit Sebastiaan en Belle. CUT_, uit te spreken als 'cut underscore', is de support act van de avond. Dit jonge indie-elektropoptweetal maakt dansbare muziek met hoorbare invloeden van onder andere Massive Attack, Mount Kimbie en James Blake. Zangeres Belle werkt met een looper haar stem uit tot een harmonisch achtergrondkoortje. Haar heldere stem geeft een fijn contrast met de dansbare beats die Sebastiaan produceert. Ondanks deze dansbaarheid brengt de muziek nauwelijks beweging in het publiek. Als het duo een cover van Stromae’s 'Papaoutai' inzet, komt daar verandering in. Dit nummer trekt aanzienlijk meer de aandacht, waardoor eindelijk de voetjes van de vloer komen.

Oscar and the Wolf

Als het dromerige intro van 'Joaquim' wordt ingezet, weet de Kleine Zaal hoe laat het is: tijd voor Oscar and the Wolf. Met de opkomst van frontman Max Colombie kicken de drums en daarmee ook het nummer er keihard in; een explosie van sfeer. Max neemt iedereen mee in zijn eigen wereld van melancholische indiepop, met zijn zwoele, meeslepende stem en zijn sierlijke dansmoves. Vooral bij het nummer 'Undress' is de Kleine Zaal in sensuele en magische sferen. 

Het hele publiek lijkt in de ban te zijn van de charmante frontman en de rest van de band. Velen, vooral de meisjes, staan zwijmelend naar het podium te staren en lichtjes mee te bewegen op de fijne muziek. Maar dan is het 'time to dance'. 'Strange Entity' wordt ingezet en er klinkt een luid applaus vanuit de zaal. De dansjes van de beweeglijke frontman zijn zeer aanstekelijk en binnen no-time is het publiek eindelijk aan het dansen. Deze charismatische frontman is een genot om naar te kijken en daarbij ook nog eens zeer fotogeniek, dat staat buiten kijf. Het is daardoor wel tamelijk vervelend dat bij ieder bekender nummer de telefoons omhoog gaan en een groot deel van het publiek het optreden staat te filmen. Dat verstoort enigszins de beleving van het moment.

'Strange Entity' mondt uit in een mini-medley met onder andere een stukje 'Be Faithful' van Fatman Scoop en 'Jenny from the Block' van J.Lo. Het meezinggehalte ligt meteen een stuk hoger. Dan spelen de Vlamingen als laatste nummer een zwoele, haast onherkenbare cover van de 'foute' jaren 90-hit 'Freed From Desire' van Gala Rizzatto. Ook dit nummer wordt tijdens het refrein volop mee-ge-nanana’t. Als de band het podium verlaat, vraagt het publiek luidkeels om een toegift. Met het nummer 'Princess' spelen de heren de perfecte afsluiter van deze dromerige avond.