Dat het viertal hier speelt heeft alles te maken met het afzeggen van Yama. Bij afwezigheid van deze Utrechtse/Tilburgse stonerrockers, mag Wolfskop zich dus laten zien. Hoewel de Kleine Zaal allesbehalve vol staat, laten de Brabanders blijken dat ze weten wat een lekkere rockplaat moet bevatten, met The Man Behind The Gun als uitschieter. Geen loeiharde vocals, maar een subtiel bijna fluisterend stemgeluid, gevolgd door een bombastisch refrein welke de hoofden lekker laat schudden. De stiltes binnen de nummers worden niet altijd begrepen, waardoor midden in een tracks soms een verdwaald applaus opstijgt. Maar verder petje af voor Wolfskop; aan het eind van het optreden hebben ze de zaal toch redelijk vol weten te krijgen.

Altijd onderweg, altijd bezig. Dan kunnen je stembanden weleens aan vakantie toe zijn. Vandaar dat de stem van zanger en bassist Jochem Jonkman er even van tussen is. Maar geen paniek, want Vanderbuyst zou Vanderbuyst niet zijn als daar een prima alternatief voor in de plaats komt. Peggy Meeussen van BLIKSEM doet eenmalig dienst als zangeres van Vanderbuyst. Ongeacht de show alle credits voor deze jongedame; in zo’n korte tijd zoveel nummers uit je hoofd leren, daar is een flinke portie doorzettingsvermogen en lef voor nodig. Maar ze doet het en hoe! In het begin is het eventjes wennen, maar na kort snuffelen, sluiten Vanderbuyst, Peggy en het publiek elkaar vol overgave in de armen. Peggy zingt vol overtuiging, ondersteunt door de gitaar- en bassvirtuozen Jochem Jonkman en Willem Verbuyst. Tussendoor wordt er volop gegrapt, met name door Peggy. Zo staan er vandaag meer Belgen dan Nederlanders op het podium, zo telt de Vlaamse ons eventjes voor. En bij Stealing Your Thunder kan ze het ook niet laten om met een woordgrapje te verwijzen naar haar eigen band. Maar tussen de mopjes door wordt er dus ook ferm gespeeld. Nummer zoals Light My Dynamite en Lost in Discotheques worden prima ontvangen; de hitjes Flying Dutchman en At The Crack Of Dawn zijn regelrechte voltreffers met een meezingende massa en flink wat schuddend en zwiepend hoofdhaar. Tussendoor loopt de temperatuur in de ruimte alleen maar verder op, iets waarvoor we de vier muzikanten verantwoordelijk mogen houden. Het enthousiasme bij Diablo Blvd leek onmogelijk te overtreffen, maar Vanderbuyst ft. Peggy Meeussen krijgt het toch voor elkaar. Mochten de stembanden van Jochem vaker rust nodig hebben, dan is het geen schande om dit kunstje te herhalen. Een scanderend publiek (‘Peggy!’) geeft de avond een passend einde. En blijken alle drie de bands een schot in de roos.