Als het Amerikaanse Earthless tenslotte na een stevige pauze het podium betreedt, is de zaal nagenoeg volledig gevuld. Het psychedelische 'powertrio' verdoet zoals gewoonlijk geen tijd met uitgebreide introducties, maar gaat meteen aan de slag met het opzetten van een gigantische instrumentale jam die uiteindelijk ruim een uur in beslag zal nemen. Formeel gesproken bestaat deze uit een aantal onderscheiden nummers, maar de ervaring die je als luisteraar hebt, is eerder die van één aaneengeregen geestverruimende suite, waarin misleidend kalm voortkabbelende passages binnen de kortste keren uitgroeien tot geweldige kleurrijke klankmonsters, die zich vervolgens weer schijnbaar moeiteloos transformeren tot andere hallucinerende muzikale gestalten. Net als bij de eerdere shows die we van de Californiërs hebben mogen zien, maakt de grote hechtheid en vooral ook het enorme uithoudingsvermogen van dit drietal een onuitwisbare indruk. Zo bescheiden de presentatie van deze formatie is, zo overrompelend zijn de muzikale prestaties. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de auditieve trip waarop de band het publiek meeneemt, uiteindelijk onder een daverend applaus ten einde komt, waarna de mannen niet één-, maar tweemaal terugkeren voor een tweetal in bluesrock gedrenkte liedjes inclusief vocalen van de gitarist, als een paar verdwaalde mooie schelpen die achtergebleven zijn nadat de geluidsoceaan zich teruggetrokken heeft: een fijn intiem slot bij een overweldigende performance.