Muziek zoals muziek hoort te zijn in Cul de Sac

Buiten was er regen, binnen was Leif Vollebekk

Eline Sips ,

Op een regenachtige donderdagavond geeft singer-songwriter Leif Vollebekk een gratis concert weg in de Cul de Sac. Dat gratis niet altijd betekent dat het niets waard is weet deze Canadees onomstotelijk duidelijk te maken. Muziek op haar best met een gitaar, mondharmonica en stem van gruwelijke kwaliteit.

Wanneer Vollebekk het podium betreedt en voorzichtig duidelijk maakt dat zijn show gaat beginnen, is het zaaltje nog droevig leeg. Wanneer hij start met het nummer Off the Main Drag lijkt het echter alsof zijn muziek de mensen van de straat het café in trekt. Door de warme gitaarklanken, maar vooral met zijn zeer aangename stem weet hij steeds meer mensen naar binnen te lokken. Met een biertje in de hand en rustig meewiegend op de muziek, iedereen weet een plekje te vinden om van dit intieme concert te genieten.

De zanger speelt verschillende nummers van zijn album North Americana. De nummers, waaronder Cairo Blues, zijn eenvoudig; de gitaar vormt de basis en zijn stem maakt hét verschil met zoveel andere singer-songwriters. Doe daar nog een vleugje mondharmonica bovenop en men droomt alweer over een nieuwe Bob Dylan. Toch heeft Vollebekk een heel andere sfeer in zijn muziek; een aangename sfeer waar je graag bij weg wilt dromen. Zelf geeft hij namelijk de indruk dat hij ook staat te dromen; met gesloten ogen en ietwat vrije bewegingen gaat hij helemaal op in zijn muziek.

In de pauzes tussen de nummers komt de zanger enigszins onzeker over. Zorgvuldig wordt zijn gitaar keer op keer afgestemd, alles moet perfect zijn. Drie jaar eerder stond hij ook al in Cul de Sac, maar toen was er veel minder publiek. Vollebekk lijkt dan ook echt te genieten deze avond. “Dit is voor mij de beste avond van het jaar. Geloof me, ik lieg niet eens, mijn leven is best wel droevig” grapt hij, waarna hij een cover van Ray Charles’ Just for a Thrill inzet.    

Zo speelt Vollebekk een uur vol, maar voor veel mensen in de zaal had het concert waarschijnlijk best nog wat langer mogen duren. Met de slotzin “ik wens u een fijne avond, luister vooral nog wat naar Ray Charles en ‘make love’” verlaat de singer-songwriter het podium en komt er helaas toch een einde aan dit mooie optreden. Het publiek blijft nog gezellig even naborrelen en Vollebekk zelf geniet nog even van een 'lokale lekkernij'.

Nu is het afwachten of hij ooit nog een bezoek aan Tilburg zal brengen; de kans dat hij opnieuw gratis in de Cul de Sac komt te staan lijkt klein, misschien de volgende keer een uitverkocht 013 voor deze Canadees?