Er zijn van die platen waar vanaf de eerste noot al zo veel frustratie van uitgaat, dat je ze in een emotioneel stabiele staat nauwelijks kunt aanhoren. Maar vind je je ex een hoer omdat ze een nieuwe scharrel heeft die je niet kunt uitstaan, ben je chronisch teleurgesteld in de maatschappij, of wil je gewoon heel erg graag iets kapot maken; dan is 'Sure 'Nuff 'n Yes We Do' van begin tot eind je ideale soundtrack.
De hoekige, industriële prog-punk (om met de band zelf te spreken: 'guerrilla rock') is er alles aan gelegen conventies en schoonmoeders zo snel mogelijk de kamer uit te jagen. De stemeffecten, de noisey gitaarriffs, de salvo's op de snare; samen zijn ze als schuurpapier voor de gehoorgang. De lyrics zijn daarbij al even naar. In 'Rattle Your Brain', zonder twijfel het sterkste nummer op de EP, schreeuwt frontman Nick Swarth als een soort demonische wiskundeleraar: "Zorg dat je huiswerk in orde is", om daarna in - voor uw recensent onverstaanbaar - Duits verder te gaan. Kort samengevat: de nachtmerrie van elke middelbare scholier.
Spannend is sowieso hoe Swarth zijn woorden kracht bijzet door te switchen tussen Duits, Engels en Nederlands. Ja, Duits heeft intussen een clichématige status als het aankomt op boosheid, maar op die momenten is wel duidelijk dat het Swarth menens is. Ook de vele wisselingen in tempo dragen bij aan de continue dynamiek die daarmee wordt gecreëerd. Opening 'Synthetic Anti-Riot Speech #2 (Medium Strength)' zet wat dat betreft de toon voor de rest van de EP. 'Dynamite, Smoke Dynamite' grossiert daarna in noise en hoekigheid en is zo de opmaat naar het eerder genoemde hoogtepunt van de plaat.
Slotstuk 'De Slingerlul (Just The Muscle)' heeft aanvankelijk een wat bemoedigendere boodschap dan de voorgaande drie nummers: "Ik kan jou vertrouwen, je bent een goeie vriend. Je hebt goeie tips en als je iets belooft, dan doe je het ook." Desondanks voelt de muzikale verpakking van die boodschap nog altijd als een hogedrukreiniger op de trommelvliezen. Dat is dus bepaald niet prettig, nee, maar achteraf bijkomend van al dat geweld voelt het toch best verfrissend.
We kunnen 'Sure 'Nuff 'n Yes We Do' vooral samenvatten als een ontzettend nare plaat, maar nergens voelt het alsof het Tilburgse trio zichzelf overschreeuwt, of opzettelijk op zoek is naar een irritante sound. Alle vier de nummers bevatten een oprechte frustratie, een woede, een drift, maar van statementdrang is geen sprake. Geen grootspraak over corrupte systemen of anarchistische idealen, maar rauwe emotie: 'Zo ligt het, zo voelt het en je kijkt maar wat je ermee doet', lijkt de EP te schreeuwen. Betonfraktion is daarmee op 'Sure 'Nuff 'n Yes We Do' vooral zoals het bouwmateriaal waar de band zich aan lieert: grauw, nietsverhullend en kei- en keihard.