Bade en Sunday Sun laten de zon schijnen in 013

Double bill met ultieme sunshine-pop in Kleine Zaal

Inge Gruijters ,

Bart van Liemt kennen we natuurlijk allemaal als voormalig frontman van poprockband The Sheer, die halverwege de zeroes hun hoogtijdagen vierden. The Sheer heeft al sinds 2012 niet meer opgetreden, maar muzikantenbloed kruipt waar het niet gaan kan en de heer Van Liempt heeft dus allesbehalve stilgezeten. Na een elektronisch uitstapje met de elektrorockers van Baskerville brengt hij in het najaar onder de naam Bade zijn solo-debuutalbum ‘Miracle Wave’ uit. Ook Sunday Sun is geen onbekende naam voor Tilburg. Deze ‘supergroup’ is opgericht door oud-studenten van de Tilburgse Rockacademie. Sunday Sun, met oud-bandleden van onder andere Woost, GEM en Laura Jansen, staat bekend om hun vrolijke popsongs; voor hun nieuwe album werkten ze samen met producer Bart Constant, wat de band naar eigen zeggen een moderne opfrisbeurt heeft gegeven. Beide bands proberen tijdens een mini-clubtour hun nieuwe materiaal uit; de Kleine Zaal van 013 is voorlopig de laatste stop.

Bade

De zaal is slechts voor de helft gevuld en kijkt van een afstandje afwachtend toe, maar met de track Heartbeat wordt het aanwezige publiek direct bij de les geroepen. De jongensachtige en enigszins clowneske, maar ook wel schattige frontman treedt het publiek met enthousiasme en zelfverzekerdheid tegemoet, en het publiek luistert zowaar als hij vraagt of iedereen een stuk naar voren wil komen. De vrolijke popsongs van het Haarlemse Bade – overigens tegen alle verwachtingen in op zijn Nederlands uitgesproken – doen denken aan de muziek van The Sheer, maar bevatten wat meer elektronische elementen. Helaas raakt het optreden na een sterk begin in een korte dip; het is duidelijk dat de meer uptempo nummers van deze band live aantrekkelijker zijn. Vooral de vette basloopjes en het enthousiasme van Van Liemt – die het overgrote deel van het optreden in een soort squatpositie rond zijn erg laag afgestelde microfoon stuitert – zijn aanstekelijk, want in de band gaat er nog wel eens wat mis, vallende laptops bijvoorbeeld.

“All the things that you do to me make me weak, lose my beauty sleep”, zingt Van Liemt. Wat een lekkere track. Vanaf dit moment kent het optreden een stijgende lijn. De meer uptempo nummers kunnen ook rekenen op meer respons in de zaal. Al snel volgt ook single (en deze week 3FM Megahit) Hide No More, een erg catchy liedje dat hier en daar uit volle borst wordt meegezongen. Er wordt afgesloten met Into the Sunshine, wat zo de volgende 3FM Megahit zou kunnen worden.

 

Sunday Sun

De avond blijft in de zomerse sferen dankzij Sunday Sun. De band staat garant voor vrolijke popsongs met een vleugje The Beatles en meerstemmige zang à la The Beach Boys. In de nieuwe nummers wordt elektronica niet meer geschuwd, waardoor de band een frisse, vernieuwde sound krijgt. De hitsingle Highly Respected Rebel (2012) – “zing maar gerust mee, de tekst is tutututudu, tutututuduuuu, ik herhaal tutututudu, tutututuduuuu” – komt al vrij vroeg in de set voorbij, maar Sunday Sun heeft nog meer verrassingen in petto. Zo komt de band op een gegeven moment zelfs van het podium af om, slechts gewapend met een tamboerijn, ukelele en een akoestische gitaar, volledig onversterkt de nummers I Made Up My Mind en Sing ten gehore te brengen temidden van het publiek. Erg leuk. Na dit intieme moment klimt de band weer terug het podium op en knallen ze hun nieuwe single Sunday Morning erin. De band heeft droge humor (“Ons nieuwe album is eigenlijk allang klaar, kijk allemaal maar onder je stoel!”), maar wordt aan het einde ook nog even serieus als het laatste liedje Wherever You Go wordt opgedragen aan de pasgeboren baby van frontman Yoshi Breen. “Wat zijn jullie leuk, jongens!” zegt Breen, “Zijn wij ook leuk?”. Daar kan maar één ding op geantwoord worden: ja!