#INCU13: Geen warm badje, maar een koude douche: Geneva Jacuzzi blijkt tamelijk NSFW en vooral heel erg WTF
Stage01 maakt verbijsterd kennis met Miley Cyrus meets Lady Gaga, meets lo-fi synthpopbeats
Op het podium zien we een drumkit, bedolven onder opblaaspoppen. Dan volgt tien minuten muzikaal intro van een laptopje met zo'n appel erop. Door de zaal klinkt dan wel een onheilspellende vrouwenstem, die dingen roept als "Oh I think I've just started my period. Are you grossed out now?" Even slaat menig hart een sprongetje over: gaan we nu echt een verrassingsgig van Lady Gaga meemaken?
Nee. Was het maar waar. Vanuit de zaal betreedt ineens een in het zwart geklede jongedame het toneel. Gretig begint ze in een IKEA-tas te graaien met pruiken, die ze vervolgens op aggressieve wijze op de nietsvermoedende poppen drukt. Onderwijl zingt - of spreekt - ze onbegrijpelijke teksten ("I want to walk in single coloured rooms through you"???) over een synthpop-backingtrack die nog altijd door het op de grond geposteerde laptopje ten gehore wordt gebracht.
Het publiek kijkt nog eens om zich heen, zoekend naar een aanknopingspunt. Maar, en dat zal de komende drie kwartier nog vaker blijven, die zijn in geen velden of wegen te bekennen tijdens de set van Geneva Jacuzzi. Links vooraan staan twee erg fanatieke mannen die zelfs een groot gedeelte van de doorlopende nummers mee blijken te kunnen zingen, maar verder zijn vooral mensen te ontwaren die uit puur ongeloof niets anders kunnen dan lachen.
De twijfel slaat toe: is dit wel echt een act of hebben we hier te maken met een schizofrene artieste? Geneva (die overigens een tijdlang een relatie met collega-weirdo Ariel Pink schijnt te hebben gehad) doet op volkomen willekeurige momenten een wilhelm's scream om vervolgens op lieflijke toon te vertellen dat ze het heus niet zo meent. Wie het waagt te applaudisseren in de extreem korte pauzes tussen de nummers, kan rekenen op een schreeuwende en stampende Jacuzzi, die boos roept dat we het zouden moeten haten. HATEN!!! Of nee, toch niet. Ook dat meent ze eigenlijk niet. Als Jacuzzi's missie is om vertwijfeling te zaaien, is ze daarin flink geslaagd.
Op het podium volgt nog getango met opblaaspoppen, het dreigen die poppen bij de plastieken fallus - in vol ornaat - aan te steken, het opstapelen van die poppen om er vervolgens met volle vaart op te duiken, en uiteindelijk het het publiek inslingeren van die poppen. Ondertussen schijnt er nog steeds iets met muziek te gebeuren. De teksten zijn er niet begrijpelijker op geworden ("Empty the dresser drawer. Clothes on the bed. Sleep on the bedroom floor"), maar - en dat moet absoluut gezegd - de tracks zijn zeker aanstekelijk. Voor wie daar de aandacht bij kan houden.
Tegen het einde van de set besluit mevrouw Jacuzzi dat ze het podium beu is en loopt ze de zaal in, het balkon op, om daar met de benen wijd te gaan tegen het hekje. Daarmee besluit ze dat dit bizarre avontuur toch echt aan zijn einde is gekomen. Hoewel een bepaald deel van het publiek daar anders over denkt. Waar we al genoeg waren geconfronteerd met plastic naakt, beklimt nu een gezette man het podium, die zich vervolgens van zijn kleding ontdoet. Tot grote verontwaardiging van de andere aanwezigen, gaat hij voor de full monty. Het levert hem een memorabele foto met zijn idool op. Maar, en dat zal voor meneer een pijnlijke conclusie zijn na het zien van de foto's bij dit artikel: dan was die plastieken fallus toch echt iets indrukwekkender.