Charmante Lucky Fonz III verovert 013

Sympathieke singer/songwriter overtuigt met sterke performance

Juliën L'Ortye ,

De kritieken die Lucky Fonz III sinds zijn Engelstalige debuut in 2005 iedere keer met enige regelmaat over zich heen krijgt, zijn niet van de lucht. Menig criticaster verbaast zich erover hoe Otto Wichers – zoals in Fonz’ paspoort te lezen valt - met zijn stem succes heeft weten te boeken. Dat de zang van de geboren Nijmegenaar niet altijd even zuiver is, dat behoeft inderdaad geen verdere discussie en er is dan ook niemand die vanavond, in een goed gevulde Kleine Zaal van 013, vocale prestaties à la genregenoten Kim Janssen en Rogier Pelgrim verwacht.

Hier staat echter een meer dan uitstekende performance tegenover, waar menig singer/songwriter een puntje aan kan zuigen. Lucky Fonz III bracht onlangs het schitterende Engelstalige All Of Amsterdam uit, waaruit andermaal blijkt over wat voor talent hij beschikt. Een bijzonder mooie plaat die vol staat met sterke, veelal pianogedreven songs, waarbij Wichers meer dan ooit zijn verhalende teksten over weet te brengen. Het is de basis van zijn optreden, waardoor we hem de eerste drie kwartier louter achter zijn piano zien. Zoals gezegd niet altijd even zuiver, maar hij compenseert dat met enorm veel charisma, knullige doch geslaagde grapjes en weet hij met gemak anderhalf uur vol te maken.

Lucky Fonz III is een van de weinige artiesten in zijn genre die met zulke fratsen weg weet te komen, al is het maar vanwege de manier waarop hij met zijn eigen escapades om gaat. Ondanks een klein decennium aan ervaring, gaat er nog immer een bepaalde soort onzekerheid uit van Wichers, iets dat hem zowel amateuristisch als aandoenlijk laat overkomen. Bij vlagen is de show meer een theatervoorstelling dan een optreden, mede door de rustmomenten die de zanger tussen de nummers laat vallen. “Zijn er nog vragen? Het mag ook over jezelf gaan, hoor.” Zo krijgt een meisje uit het publiek de kans Wichers een vraagstuk omtrent haar opleiding voor te leggen, zodat hij deze vervolgens op half-zingende wijze kan beantwoorden

Dat er over de muzikaliteit van Lucky Fonz III geen twijfel mag bestaan, blijkt wel uit hoe eenvoudig hij de gehanteerde instrumenten (piano, gitaar, mondharmonica – hij staat tenslotte in zijn eentje op het podium) weet te beroeren. Wichers schotelt het zittende publiek een sterke melange van zowel Nederlandse (‘Jongens’, ‘Boris’, ‘Ik Heb Een Meisje’) als Engelstalige nummers (‘Sparrows’, ‘Story Of A Bird’, ‘My Lover Asleep’) voor en weet zo een volle anderhalf uur met gemak te boeien. Dat hij zich tijdens de slotnummers in zijn enthousiasme zo nu en dan een tikkeltje overschreeuwt, dat valt hem dan ook wel te vergeven. Het blijft tenslotte toch Lucky Fonz III.