#Roadburn 2013: Alcest brengt gevoelige Franse post-metal naar de Mainstage

Metal-mooiboys van Les Discret laten zich van hun hardere kant zien met Alcest

Clemens Lambermont ,

Voor de mensen die gisteren Les Discret hebben gezien in het Patronaat moet Alcest bekend voorkomen. Neem die band, haal de frontman weg, geef de bassist een gitaar en maak het geheel net wat harder en minder experimenteel. Et voilá, je hebt Alcest. Melodische metal gemaakt door Fransen met weelderig Andrélon haar. Trés bon.

 

CONCERT
Alcest, Mainstage, zaterdag 20 april
 
MUZIEK
Er zijn wat shoegaze invloeden, maar toch nijgt Alcest toch vooral naar metal. Er zijn zeker ingetogen, bij vlagen meeslepende stukken, maar ze durven de distortion op bepaalde momenten behoorlijk hard te zetten. Het is metal, maar dan op de gevoelige tour.
 
PLUS
Rustige gitaren met een vleugje reverb vormen de basis. Een galmende Franse zang, harde powerchords en een beukende drum maken het vervolgens af. Het zorgt voor een bijzondere combinatie van rauwheid die toch melodisch en gevoelig klinkt. Daarnaast blijft het een strak geheel wat door de fijne gitaar hooks ontzettend lekker weg luistert en je bijna, excusez moi, catchy zou kunnen noemen.
 
MIN
De grunts. Ja de band is ook hard, maar grunts zijn overbodig. Naast de zang klinkt het onevenwichtig. Dit merk je vooral zodra de gitarist over dezelfde riff weer de ijle, galmende zang gebruikt. De zanger beheerst de techniek van het grunten zeker, alleen die enkele keer dat hij het doet kan Alcest makkelijk missen.
 
CONCLUSIE
Een overweldigend gevoel is wat er overblijft na deze harde, maar harmonieuze set. Chapeau voor deze Fransen, omdat ze het waard zijn.