Tweede editie Definitie van Hiphop vol met kwaliteit

Veel hoogtepunten, weinig tegenvallers

Juliën L'Ortye en Dirk Stolk ,

Voor de tweede maal Definitie van Hiphop -voorheen Definitie van Dopeheid- stelde de organisatie weer een fraai programma samen. Met onder meer hoogtepunten Kubus, Rico en Sticks, Fresku en Extince en een aangename drukte in 013, kunnen we opnieuw spreken van een geslaagde editie.

Voor de tweede editie van Definitie van Hiphop (voorheen Definitie van Dopeheid) heeft de organisatie weer een uitstekend programma samen weten te stellen. Het is aan de Bossche Kleine Jay om op deze laatste zaterdag van oktober het spits af te bijten. Hij verwierf veel van zijn bekendheid via de Grote Prijs van Nederland en weet dus hoe het is om het publiek mee te moeten krijgen. Met zijn humor, sterke en strakke raps en goede, vlotte beats heeft hij dan ook weinig moeite met die taak. Het mag dan misschien vroeg op de dag zijn, Kleine Jay krijgt het voor elkaar om de handen al veelvuldig op en neer te laten gaan. (JL)

Wie hetzelfde resultaat boekt om een heel andere reden, zijn Hydroboyz. Zonder Hydro (zoals bekend achter de tralies), maar met MocroManiac, RQS en ‘manager’ Rotjoch. Natuurlijk, het collectief scoorde het afgelopen jaar twee enorme (internet)hits met ‘Bel Me’ en ‘Hindabuilding’, maar blijkt verder toch vrij weinig om het lijf te hebben. De beats (het werk van Hydro) zijn vaak heel behoorlijk, maar hier tegenover staan te matige raps om het echt tot een goed geheel te maken. Zelf zeggen ze redelijk klaar te zijn met clubnummers als ‘Hindabuilding’, maar in een aardig gevulde Dommelsch Zaal moeten ze het daar vooralsnog toch echt van hebben. En laat die in een triple XL-trui over het podium waggelende Rotjoch de volgende keer in hemelsnaam backstage achter. (JL)
 
Hoewel de uit Nijmegen gekomen, broer van Roscovitsch, Kabel flink aan de weg werkt als lid van de Fakkelteitgroep, blijft de zaal aan de lege kant. Ondanks de vele verzoeken vanaf het podium blijft het grootste deel hiervan zelfs achterin hangen. Dit doet echter geen afbraak aan de performance, als Kabel de ene na de andere laidback verses op de dancehall-achtige tracks brengt. Ook ‘Klootzakken’, de knaller van album ‘Fakkelteitgroep 4’ komt nog voorbij,  zonder zijn broer en Faberyayo, maar met de nodige overtuiging. Belangrijkste boodschap van de show is nog maatschappelijk verantwoord ook: ‘Alle rappers, blijf doen wat je doet, doe je ding en houd het levend’. (DS)
 
Op de 2011 editie van DVH stonden ze nog als afsluiter in de Grote Zaal; destijds op volle sterkte met een liveband. Ditmaal staat Zwart Licht in diezelfde zaal, zonder band, én bovendien zonder Hayzee. Dat deze poespas voor de Rotterdamse formatie overbodig is, blijkt vanmiddag als het actieve publiek losgaat in diverse pits. Opzwepende –maar helaas soms moeilijk verstaanbare- teksten, stevige beats waarvan de zaal trilt en een versie van TNGHT’s ‘Higher Ground’ zijn de oorzaak. De professionaliteit wordt benadrukt als Leeroy een nummer stillegt om een opstootje te blussen: ‘wij vechten hier niet’. (DS)
 
In de kleine zaal is het even later tijd voor Fotosynthese. Achter die naam gaat de Bredase rapper Mijndert Rodolf schuil, een graag geziene gast op Definitie van Hiphop. Eerder dit jaar releasede Rodolf de prima debuutplaat Los, waar een groot deel van de set vandaan komt. Het ene moment luchtig en relaxed tijdens ‘In De Golven’, maar met ‘Jongensdroom’ even later bijzonder oprecht en serieus. Zijn eerlijkheid in combinatie met de Brabantse tongval maken het niet te zwaar, terwijl zijn aangename flow ervoor zorgt dat je na een halfuur eigenlijk nog niet verzadigd bent. Knap werk. (JL)
 
Een thuiswedstrijd en bovendien niet de eerste show op Definitie van Hiphop. Wie het in Tilburg over hiphop heeft, zal ongetwijfeld niet raar opkijken bij de naam Timmietex. De rasechte kruikenzeiker bracht eerder dit jaar ‘De Texus Ranger’ uit en staat hiermee, met wingman Tjerkovara, beatmaker Ben Jur en zangeres Renske Meijer in de Kleine Zaal. Funky baslijnen worden gevuld met de nodige zelfverheerlijking en niet te serieuze teksten, waarbij regelmatig geintjes gemaakt worden en lachen haast vanzelf gaat. Dat zowel gast De Gelogeerde Aap als Timmietex zelf de tekst even ontschoten lijkt, mag de pret niet drukken. De volle ruimte wordt verwend als tijdens ‘Southkings’ –de vorige week verschenen promotietrack voor headwearshop Crown en t-shirt bakery D.Railed- merchandise de zaal in wordt gegooid, gaat na het hypen van Tjerkovara nog een laatste keer helemaal los en verlaat vervolgens verzadigd de zaal. (DS)
 
Zo serieus als Fotosynthese een uur eerder was, zo lichtzinnig is Ome Omar even later. De van oorsprong Marokkaanse rapper - een vlag wordt al gauw het podium opgesleept – werd een tijdje terug opgepikt door Kees de Koning, maar het is de vraag of hij die kans serieus genoeg neemt om groot te worden. Halverwege het optreden wordt er een blondine het podium opgetild, waarna Omar en Tellem een nummer aan haar opdragen, gevolgd door de vraag of de dame in kwestie al meerderjarig is. Het zijn vermakelijke elementen, maar ze komen geenszins de kwaliteit van het optreden ten goede. Het is dan ook vooral heel leuk met Ome Omar. (JL)
 
Zijn er nog woorden nodig na een optreden van Extince, de prins van de Nederlandse hiphop? Met klassieke greatest hits als ‘Spraakwater’ en ‘Kaal of Kammen’ stond hij aan de wieg van de Nederhop en daarbij de formule van het festival. Met slechts een DJ staat hij rustig op het podium zijn funky lines te brengen, welke stuk voor stuk meegerapt worden door het publiek. Het is al lang en veelvuldig gezegd, maar vandaag bevestigd ‘the godfather’ het weer: Extince blijft hard komen en kwaliteit leveren. (DS)
 
Dat humor en kwaliteit ook uitstekend hand in hand kunnen gaan, bewijzen Kubus, Rico en Sticks. Vanzelfsprekend staan DMT en Microphone Collosus 2 in de schijnwerpers, maar de volle zaal blijkt zich toch nog steeds het meeste te identificeren met de Opgezwolle-tracks. De industriële beats van Kubus zorgen ervoor dat 013 op haar grondvesten staat te schudden, maar zorgen er ook voor dat subtielere tracks als ‘Spaanse Vlieg’ ietwat in de verdrukking raken. Rico en Sticks zijn echter scherp als altijd en wanneer eerstgenoemde dan ook nog eens zijn dansmoves ten tonele spreidt, kan de performance niet meer stuk. (JL/DS)
 
‘Ik wil alleen applaus als ik het verdien’, aldus Kraantje Pappie op het hoofdpodium van 013. Het praatje komt iedere show terug en met het grote aantal optredens dat de Groninger het afgelopen jaar heeft gegeven kan van een geroutineerde set worden gesproken. Harde, Noisia-dubstep-beats door DJ Fris en de pompende en herkenbare teksten als ‘Waar is Kraan?’ en ‘Wat nou als het lukt?’. Niks nieuws en geen verrassingen, maar wel weer een solide en kort maar krachtige set van Kraantje Pappie. (DS)
 
Een afgeladen volle Kleine Zaal wacht verwachtingsvol op Dope D.O.D.. Als de eerste bassen zelfs het balkon laten trillen en Skits Vicious met een horrormasker de eerste lyrics spit terwijl hij het podium betreedt, is het ijs gebroken. Dat de act het vooral in buitenland erg goed doet blijkt uit de onwennig Nederlandse praatjes tussen tracks door, wat dan ook snel weer omslaat in het Engels. De duistere, rauwe raps worden ook in het Engels gebracht en de met dubstep doordrenkte beats houden het wilde publiek druk in beweging. (DS)
 
Eindhovenaar Fresku dropte enkele maanden geleden met Maskerade het sterkste (Nederlandstalige) hiphopalbum van 2012, maar wist dit op Solar nog niet echt om te zetten tot een sterke performance. Op Lowlands lukte hem dat wel en die groei zette hij voort richting Definitie van Hiphop. Het zijn vooral de serieuzere tracks als ‘Alisha’, ‘Twijfel’ en ‘Liefdesliedje’ die de meeste indruk maken, maar de met humor doorspekte set zorgt ervoor dat het geheel luchtig blijft. Je gelooft Fresku, van begin tot eind. Of hij nu autoritair is vanwege zijn buik, als een ware lintworm over het podium springt of even later over zijn dochtertje rapt, je gelooft hem. Iedere keer weer. (JL)
 

Geloofwaardigheid is niet bepaald het eerste woord dat je tegenkomt wanneer je door de Nouveau Riche-vocabulaire bladert. Zoals bekend is het vooral beuken met de vaak nietszeggende doch creatieve teksten van Polska, Leo, Stepherd, Ronnie Flex en Je Broer. Ware kracht achter het collectief is dan ook Boaz van de Beatz, die eigenlijk een veel te goede producer is voor zulke gemiddeld matige rappers. Het is niet voor niets dat Boaz onlangs nog in New York samenwerkte met Diplo en je kunt jezelf dan ook afvragen hoe lang het duurt voordat de DJ wereldwijd gaat. Met tracks als ‘Allermooiste Feestje’, ‘Krokobil’ en ‘Nooit Meer Slapen’ (allemaal geproduceerd door –jawel- Boaz), is het effect keer op keer een volledig gesloopte zaal. En dat is ook een prestatie. Makkelijk scoren of niet. (JL)