Aan rapper Skinto de eer om het nieuwe podium 'Club Baboesjka' in te zegenen. De rapper is één brok energie en dat werkt aanstekelijk. Waar menig artiest zal balen van optreden op een vroeg tijdstip, springt de Amsterdammer alle kanten op en eindigt bij het laatste nummer al crowdsurfend in het publiek dat toch al aardig wat omvang heeft gekregen. Vragen waar het feestje is, wordt beantwoord met een luid 'Hier is dat feestje'. Knap om meteen van begin af aan het publiek met je mee te krijgen. De modderpoelen zijn vergeten; een fijn begin van de dag is een feit. (BvD)
Festival Mundial: zaterdagmiddag
Recensies van onder ander Blaudzun, Will And The People en Dearworld
Lees hier de recensies van de zaterdagmiddag van Festival Mundial. Dit artikel wordt gedurende de dag bijgewerkt met nieuwe recensies.
Skinto
Dearworld
“Ik heb gehoord dat het hier een heel exotisch festival is, met artiesten uit allerlei uithoeken van de wereld, maar wij komen gewoon uit Oss!”, zo luidden de eerste woorden van Dearworld-frontman Robin Borneman. De met synthesizers doorspekte rocknummers hebben veel raakvlakken met acts als Goose en Soulwax en leunen op de aanstekelijke energie van Borneman. Zo zien we voorin de Fontys Stage al vroeg de eerste hossende menigte van de dag. Het is een prima verdienste van het vierkoppige gezelschap, dat tevens een hele behoorlijke interpretatie van Coldplay’s ‘God Put A Smile Upon Your Face’ in huis blijkt te hebben. Het is een van de spaarzame hoogtepunten in een optreden dat muzikaal gezien uitblinkt in middelmatigheid. Door de overdaad aan synthesizers is er op een gegeven moment sprake van eenheidsworst; de riedeltjes vertonen zo nu en dan net iets teveel overeenkomsten. Maar wanneer je als dagopener gelijk een aanzienlijk deel van de tent in beweging krijgt, doe je het alleraardigst. (JL)
TenTemPiés
Het internationale, in Amsterdam gevestigde achtkoppige feestgezelschap TenTemPiés propt zich al vroeg in de middag op de planken van Club Baboesjka, het meest intieme muziekpodium tijdens deze Mundial editie. Over de hoeveelheid publiek hebben de mannen niet te klagen: de kleine open tent is prima gevuld. Belangrijker nog is dat dat de aanwezigen enorm zin blijken te hebben in een partijtje, waardoor er meteen uitgelaten wordt gedanst, geklapt en gezongen bij de energieke en vrolijke mix van rock, reggae, salsa die dit met snaren, blazers, toetsen en percussie uitgeruste Spaanstalige combo te bieden heeft. De band wordt er zelf ook steeds enthousiaster van en op het einde van het concert begeeft de trombonist zich zelfs even tussen het swingende publiek. De wolken buiten mogen dan allerminst zomers aandoen, van binnen schijnt het zonnetje met TenTemPiés. (WdW)
Will And The People
Met Will And The People is het al vroeg feest rond de Fontys Stage. Vanaf het eerste nummer kunnen de Britten rekenen op een goed gevulde tent. Het in groten getale toegestroomde publiek heeft de band vast te danken aan de feestjes die op festivals als Pinkpop en Paaspop werden gesticht. De vrolijke Britpop is aanstekelijk, nodigt uit tot bewegen en de tempowisselingen houden het publiek bezig. Het ene moment klinkt er een relaxed reggae-achtig couplet, om vervolgens met de voetjes van de vloer te gaan met ska-achtige refreinen. Deze combinatie van een festivalperformance en internationale klanken maakt het een optreden dat naadloos aansluit bij de wensen van het Mundial-publiek. Verrassende covers als ‘9PM (Till I Come)’ van ATB en minder verrassende als Bob Marley’s ‘Sun is shining’ slaan prima aan.
Will And The People stemt vrolijk. Als publiek krijg je zin in de zon en dus in meer Will And The People. Dit wordt nog eens bevestigd als het publiek bij het hitje ‘Lion In The Morning Sun’ zonder morren gaat zitten, om bij aanvang van het refrein op te veren. Het is een aloud trucje, maar ach.. Het werkt wel. (TZ)
Blaudzun
Blaudzun staat bij veel muziekkenners waarschijnlijk bekend als een kwalitatief goede singer-songwriter. Zijn muziek zit ontzettend goed in elkaar en op het spel is weinig tot niets aan te merken. Er zit echter weinig ontwikkeling in het optreden. De donkere klanken van Blaudzun, die veelal nummers van zijn laatste plaat speelt, komen niet echt tot zijn recht op de World Stage. Zijn normaal zo indringende klanken verdwijnen min of meer in de ruimte van het nog verre van gevulde gras van het Leijpark. Eenzelfde performance in een kleinere zaal, theater, of misschien zelfs in een tent op dit festival, was waarschijnlijk prima tot zijn recht gekomen. Het is dus de vraag of het Blaudzun volledig aan te rekenen valt dat het aan het laatste beetje overtuigingskracht ontbreekt. Een wat extravertere houding zou hier wellicht aan bijdragen, al rijst daarbij weer de vraag of dit bij de schuchtere singer-songwriter past. Misschien is een ander podium toch de beste oplossing. (TZ)
Danakil
Het 'mondiale' van Mundial moet deze editie meer in de vibe dan in de geografie worden gezocht - een vluchtige blik op het programma leert dat een groot deel (het grootste deel?) van de acts dit weekend uit Europa komt. Gelukkig zijn sommige van oorsprong niet-westerse muziekstijlen zo populair geworden dat je ze overal op de wereld vindt - neem nu reggae, dat vanuit het onooglijke Jamaica binnen no-time de hele wereld veroverd heeft. Houd je van reggae, dan zit je deze zaterdag helemaal goed, want nauwelijks heeft Ziggi Recado op het hoofdpodium zijn set beëindigd, of de reggaeliefhebber kan verkassen naar de Fontys Stage om daar het achtkoppige ensemble Danakil uit het verre.... Parijs te aanschouwen. Ze hebben overigens wel een zanger uit Dakar, en ach, wat doet de plaats van herkomst er eigenlijk toe, wanneer men maar de juiste relaxte reggaesnaar weet je raken. Dat doen deze gasten uit de lichtstad prima, hun reggae-rootsrock is zeer afwisselend, niet in de laatste plaats dankzij de begenadigde dreads-gitarist met zijn karakteristieke melancholieke gitaarlijntjes. De bandleden zijn prima op elkaar ingespeeld en men wisselt moeiteloos een reggaecover van Edith Piaff af met een stuk met een typisch Afrikaanse vibe erin. Goede band, goede sfeer, typisch Mundial - niemand zal er om malen dat de politieke boodschap van hun overwegend Franstalige nummers niet helemaal overkomt. Dat belooft nog wat voor deze avond... (WdW)
Kalio Gayo
Met drie vrouwen in de frontlinie (op accordeon, gitaar en andere snaarinstrumenten) en een mannelijke ritmesectie vermaakt Kalio Gayo het publiek in Club Baboesjka door traditionele folk- en zigeunermuziek van een rockjasje te voorzien. De muziek wordt daardoor zeker ritmisch aanzienlijk vereenvoudigd, waardoor die af en toe onwillekeurig een 'toet-toet-boing-boing'-indruk wekt. De dreigende eentonigheid wordt bestreden door af en toe een snufje van andere genres als reggae toe te voegen ten einde de aanwezigen bij de les te houden. Overigens lijkt het gros van de bezoekers zich sowieso niet te storen aan het lichtelijk simplistische karakter van de muziek: men maakt er met zijn allen gewoon een leuk feestje van. De overtuiging waarmee het vijftal zijn liedjes presenteert, draagt daar ook het nodige aan bij en zorgt voor een bevredigend optreden voor band en publiek. (WdW)
Chef'Special
Met haar zomers klinkende mix van reggae, ska, funk, hiphop en pop is Chef’Special sinds een jaar of twee een graag geziene gast op menig festival. De Haarlemse band is als het ware de Nederlandse equivalent van The Roots. Het mag dan ook geen verrassing heten dat het briljante gitaarloopje van ‘Seed 2.0’ voorbij komt, terwijl frontman Joshua Nolet de boel met zijn zorgeloos aandoende tongval aan elkaar rapt en praat. Daar zit hem gelijk een knelpuntje, want de mengeling van Engels en Nederlands waarmee hij het publiek tracht te bespelen, gaat na verloop van tijd behoorlijk irriteren.
Hier staat tegenover dat het instrumentaal bijzonder goed in elkaar steekt. Het viertal muzikanten waardoor Nolet zich gesterkt weet, zorgt er met prima gitaarsolo’s en andersoortige intermezzo’s voor dat de boel niet te klef en zoetgevooisd wordt. De quasi-dubstepachtige melodie die moet doen geloven dat de band nóg meer genres behelst, mag een volgende keer echter gerust achterwege worden gelaten. Hier tegenover staat het feit dat de zonnestralen steeds talrijker over het grasveld vallen, waardoor Mundial uiteindelijk behoorlijk lekker gaat op de Haarlemmers. (JL)