Occupy Coevorduh bezet Cul de Sac

Maar Bastiaan Bosma en Vjeze Fur zijn nog niet vies genoeg

Freek Verhulst ,

Bastiaan Bosma (ex-Aux Raus) en Frederik Tratlehner (alias Vjeze Fur of Vieze Freddie, De Jeugd Van Tegenwoordig) samen in één band: dan kun je weinig anders meer verwachten dan de goorste smerigheid in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Met de anale fixatie van moonkoning Bosma en de zweterige zwerverlook van Fur, bevat Coevorduh een ongenaakbaar ranzigheidsgehalte. In de sneltrein naar Eurosonic/Noorderslag, maakten de heren donderdagavond een (te) korte tussenstop in Cul de Sac.

Ranzigheid is er in ieder geval genoeg in Cul de Sac vanavond. De hele Tilburgse krakersbeweging lijkt zich voor het podium te hebben opgesteld en omdat er niet meer gerookt mag worden in Cul de Sac, zorgt dat voor een rijk bouquet aan zure en ziltige aroma’s. Vjeze Fur zelf lijkt eveneens uit de goot voor Tilburg Centraal Station te zijn gevist. Hij heeft zich al een tijdje niet meer geschoren en draagt een morsig T-shirt met een vunzige trainingsbroek, zijn partner in crime Bosma kiest voor zijn vertrouwde gabber-ensemble.

Toch lijkt het of niet alle registers opengaan. Geheel tegen de gewoonte in, toont Baviaan Bosma niet één keer zijn blote achterwerk en de derde man op het podium, toetsenist Sebastiaan Barends, hangt er teveel bij. Voor het podium gaan die registers wel open: er wordt hevig getongd, gemosht, met bier gegooid, geduwd, geschreeuwd en gezweet en één vrouwelijke toeschouwer biedt zichzelf aan aan Fur, die als een onhandige puber op een schoolfeest reageert. Ietwat onhandig danst hij een beetje, maar de extreme brutaliteit die een act als Coevorduh nodig heeft, is bijna volledig afwezig.

De songteksten daarentegen zijn erg spitsvondig (met name de single Tony Feestneus is een meesterwerkje) en Frederik blijkt ook in het Engels aardig tot zijn recht te komen. Zonde is dat eigenlijk alleen Tony Feestneus de krachten van zowel Bosma als Fur tot hun recht laat komen, de rest van het repertoire blijft in de middelmaat hangen en net als de viezigheid een beetje los begint te komen, maken de smeerlappen er een eind aan met de woorden ‘we hebben geen liedjes meer’.

Dat excuus is acceptabel voor je tweede optreden –want dat is het- maar de avond heeft dan nog geen echte climax gekend. Ja, er zitten wat bierspetters op de kleding, er zijn een paar kapsels uit model (als die al een model hadden) en een aantal ongewassen figuren heeft zich kunnen laten ruiken, maar echt ranzig op het podium wordt het nooit. In deze vorm lijkt een podium als Eurosonic/Noorderslag voor Occupy Coevorduh vooralsnog een onneembare vesting.