Dat is een hele mond vol, maar achter deze naam verschuilt zich een doodgewone Nederlandse jongen die in het dagelijks leven luistert naar de naam Tom Gerritsen. T.S. Elliot was een snobistische dichter/toneelschrijver waarvan je het gedicht ‘Hollow Men’ wellicht kent van Francis Ford Coppola’s onvolprezen ‘Apocalypse Now’, die deze woorden in de mond legt van een zwaar gestoorde Marlon Brando. Iedereen heeft recht op zijn literaire voorkeuren, maar als ik Tom was, had ik me eerder ‘The Bob Dylan Appreciation Society’ genoemd, want daar hebben zijn liedjes en teksten veel meer van weg.

Tom is een lange slungelige gestalte (wat hij nog accentueert door veel op een heel klein gitaartje te spelen) die op indringende wijze teksten vertolkt die je niet helemaal kunt volgen, maar doet dit met zoveel overtuiging dat je geneigd bent hem blind te geloven, wat hij ook bedoelt te zeggen. Net als bij Dylan dus. Een intense luisterervaring die geen van de aanwezigen onberoerd zal hebben gelaten. (MdW)

Revolutie.TV is een Rotterdams kunstenaarscollectief dat in wisselende samenstelling podia en festivals onveilig maakt. Vandaag zijn ze maar met zijn tweetjes, voordrachtskunstenaar en VJ, en vergasten ze ons op een speciaal ‘studentenprogramma’, getiteld ‘Gelul uit de Ruimte’. Alle cliché’s over het studentenleven komen voorbij (door de makers in het ‘voorafje’ overzichtelijk samengevat onder de kopjes ‘bier’, ‘sex’ en ‘tv’), maar men weet er wel telkens een originele draai aan te geven, waarin, moedwillig of niet, vooral de triestheid van een dergelijk bestaan goed naar voren komt.

In het tweede deel maken we kennis met twee buitenaardse kakkerlakken die genoeg hebben van het xenofobe klimaat in ons landje (vooral veroorzaakt door een of andere blonde clown uit ‘Limburgia’) en met de Euromast (hun ‘ruimtestation’ op deze aarde) een ritje door de ruimte maken, om uiteindelijk toch maar weer in Rotterdam terug te keren. Gedurende hun reis geven zij zich over aan allerlei bespiegelingen over het aardse (studenten)leven, die zeker treffend zijn, hoewel ook wel erg algemeen. Het is leuk dat je zoveel rekening houdt met je publiek, maar misschien is het nog wel leuker om gewoon je eigen ding te doen en schijt te hebben aan het publiek. Evengoed een vermakelijke buitenaardse kijk op het aardse mensengekrioel. (MdW)

Mensen die, anders dan ik, de afgelopen jaren niet onder een steen hebben geleefd, zouden Ronald Snijders kunnen kennen van het televisieprogramma ‘De Staat van Verwarring’ en het ‘fictieve nieuwsprogramma’ ‘Binnenland 1’. Meneer is komiek, kortom, en draagt vandaag voor uit eigen werk.

Wanneer je bekend bent met zijn persoon, weet je waarschijnlijk wel wat dat inhoudt: een doldwaze aaneenschakeling van allerlei onzinnig- en onbenulligheden, op droogkomische wijze afgevuurd op het publiek, dat zich kan vergapen aan de feilloze timing en de vlekkeloze mimiek en intonatie van deze rasgrappenmaker. En het duurt dan ook niet lang of vooral het vrouwelijke deel van de aanwezigen ligt in een scheur. Het heeft verder geen zin om in te gaan op de ‘inhoud’ van zijn betoog, want zoals elke zichzelf respecterende humorist mijdt Ronald angstvallig elke suggestie van zin, verhaal of moraal. Zeker een groot komisch talent, deze Snijders, die ook de gelukkige bezitter is van de enige website ter wereld die speciaal gericht is op normale mensen. Check it out! (MdW)