Zodra jazz muzikanten de conventionele muzikale kaders los laten, komen we in de wereld van Matthew Shipp. De Amerikaanse piano-virtuoos trakteert het incubate publiek een uur lang op een combinatie van eigen werk en improvisatie. Of zoals de man het zelf onder woorden bracht: "The next tune I will play is... Well... I don't know". CONCERT Matthew Shipp, Paradox, maandag 12 september MUZIEK Improvisatie jazz / free jazz PLUS Matthew Shipp speelt geen piano. Neen, hij bevecht en beteugelt hem. Met één schouder opgetrokken, het hoofd schuin naar voren gebogen en met gespannen gezicht, vliegen zijn handen soepel over zijn toetsen, maar slaan met toorn neer. Zelfs bij de zachtere passages voelt het alsof de Amerikaan zijn compositie nauwelijks in bedwang kan houden. Zijn spel weerspiegelt precies wat de muziek is: onberekenbaar, rauw en beklemmend. MIN De nummers, waarin nauwelijks een begin of einde in te herkennen valt, kennen maar sporadisch rustpunten. Ondanks dat het spel fenomenaal is, verliest de muziek door dit aanhoudende bombardement zijn emotionele dynamiek en wordt het doelloos. Shipp weet hierdoor de kracht in zijn spel niet optimaal te benutten. CONCLUSIE Hoewel het spel van de improvisatie-koning onmiskenbaar van hoog niveau is, weet het niet de aandacht vast te houden. De keren dat de luisteraar even een adempauze krijgt, schiet de beleving van de muziek ook meteen omhoog. Helaas gebeurt dit onvoldoende om de aandacht over het hele optreden vast te houden. CIJFER 7