HET CONCERT
The Field solo ambient, Theaters Tilburg, zaterdag 21 september 2013.
DE ACT
Dj/producer die vanavond dirigent is van zijn apparatuur, zonder begeleidingsband. De transcendente set bestaat uit muzikale elementen (noise, samples, tonen, synths, bas, abstracte vocalen en ga zo maar door) die voortdurend worden opgelicht en getweakt door de Zweed. Het podium is gevuld met enkel een tafel met daarop enkele analoge apparaten en naar het lijkt controllers. Ook al is er geen interactie tijdens een dergelijke set van The Field, zijn solo shows zijn een beleving die de luisteraar moet ondergaan.
HET NUMMER
De set van The Field op Incubate lijkt uit vier partituren te bestaan. De derde partituur is dan favoriet. Om dan toch ook nog maar een los nummer te noemen: ‘Over The Ice’ is in deze uitvoering bijzonder fraai. Waterbubbels worden als een geluidslaag over het nummer heen gelegd en dompelen de bezoeker in een golvend geluidbad. Bijzonder kunstig gedaan: de geest wordt geprikkeld en neigt soms zelfs naar sonische hallucinaties.
HET MOMENT
Om precies 22.20 uur treedt de beat voor het eerst op de voorgrond, dat is wel een moment waarop gewacht is. De soundscapes vooraf worden meteen omgeturnd tot dansmuziek. Het zou wat zijn als nu iedereen opstaat om te dansen. Dat zou het moment zelfs enigszins historisch maken. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. De beat verdwijnt nog wel eens gaandeweg de set, maar is vanaf dat moment nooit meer lang absent. Om 22.45 uur (het lijkt geen toeval dat de tijden allemaal zo mooi rond zijn) laat Alex Willner de muziek stilvallen; het is een sleutelmoment van het slotakkoord dat begint met krakerige noise.
OOK OPMERKELIJK
Het drinken van rode wijn tijdens de set. Natuurlijk, een artiest drinkt ook graag wat als hij aan het werk is, maar een glas rode wijn naar de mond brengen tijdens een ambient-set in een schouwburg geeft ‘even wat drinken tussendoor’ toch een heel ander gezicht. En de arm die de lucht in gaat terwijl hij wegloopt, meteen na afloop van de set, dat is ook een opmerkelijke keuze. Dit is een theater Willner, een buiging is hier meer op zijn plaats.
HET PUBLIEK
Uitgelicht: een vrouw van middelbare leeftijd laat een theezakje haar heet water op smaak brengen en nipt van de thee terwijl de bas door het theater dreunt. Dat kan dus ook op Incubate. Ambient is luistermuziek en in deze vorm al helemaal. Achterover liggen in de comfortabele theaterstoelen en het hoofd laten zweven op de geluidsgolven van de rijke ambient van The Field is een heel andere vorm van uitgaan. Het maakt licht in het hoofd voor wie er ontvankelijk voor is. En dat lijken er heel wat te zijn in Theaters Tilburg.
HET OORDEEL
In deze vorm is ambient luistermuziek bij uitstek. Wie de set vanaf het begin heeft gevolgd zal zich makkelijk(er) hebben kunnen laten meevoeren. Wie halverwege binnen is gekomen, zal moeite hebben gehad om aan te haken. De keuze voor het Theaters Tilburg is origineel en pakt bijzonder goed uit. De productie plaatst The Field in een kunstzinnig perspectief, maar dat komt natuurlijk ook door de manier waarop Willner zijn set, die voor het theater lijkt geschreven, heeft opgebouwd.
#INCU13: Sensitieve ambient The Field (solo) bezorgt sonische hallucinaties
Niet het lichaam, maar de geest aan het werk in Theaters Tilburg
Zeer sporadisch, en alleen op bijzondere locaties, wil The Field een ambient solo-set geven met zijn kostbare analoge apparaten. Tijdens zo’n voorstelling is dansen nooit het doel. De geest bereiken en bewerken eens te meer. De reactie moet dus niet lichamelijk, maar geestelijk zijn, om het experiment te laten slagen. Dat kan opgemaakt worden uit de aankondigingstekst van Incubate dat de act in het grote Theaters Tilburg heeft gezet. Als het zover is, kijkt het publiek naar een grote tafel met één man erachter. Tot zover nog niet zo veel verschil met een cabaretvoorstelling bijvoorbeeld, maar hoe pakt het verder uit?