Gillende tieners bij Black Veil Brides in 013

Yashin staat garant voor enthousiaste start

Wouter de Waal ,

Dat er nog steeds een aanzienlijk jong publiek bestaat voor pompeuze rock met talloze, vaak gedubbelde gitaarloopjes en een ouderwets langdurige drumsolo, bewees Black Veil Brides afgelopen zondag in de grote zaal van 013 – hoewel een groot deel van de aanwezigen minstens even veel belangstelling leek te hebben voor de net niet afzakkende broek van de frontman.

YASHIN

Voordat het op en top Amerikaanse vijftal aantreedt, mag Yashin uit Schotland het publiek nog een half uurtje opwarmen. Dat gaat de band heel goed af met zijn moderne hardcore/metal die weliswaar de opzichtige virtuositeit van de hoofdact ontbeert, maar daar wat melodramatische wendingen betreft niet voor onderdoet. Het jeugdige volkje dat zich nu al onmiddellijk voor het hoofdpodium verdringt (er zijn geen barrières voor de fotografen vandaag), betoont zich vanaf het begin enthousiast en zorgt voor een uitstekende sfeer. Met hun energieke gegil en wuivende handjes (al dan niet met aanstekers) dragen ze bij aan een fijne aftrap van dit kleine rockfestijn.

BLACK VEIL BRIDES

Daarna volgt een stevige pauze inclusief uitgebreide soundcheck, die zoals zo vaak pure tijdverspilling blijkt te zijn. Als de met schmink en haarlak bewerkte en in modieus zwart gestoken rockers onder luid gejuich het eerste nummer inzetten, valt er naast zang en drums namelijk nauwelijks iets in de klanksoep te ontwaren. Niet zo handig als je bandgeluid voor een groot deel bepaald wordt door spetterend dubbel gitaarwerk, maar gelukkig wordt de klankbalans vrij snel beter, ook al valt de bas nog even uit tijdens ‘Love Isn’t Always Fair’. 

Het zal het gros van de aanwezigen echter worst wezen: zij komen niet in de eerste plaats voor de muziek, die ze immers ook thuis kunnen luisteren, maar om hun idolen in levenden lijve te kunnen aanschouwen, toeroepen en eventueel zelfs aanraken. Net als bij grote voorganger Kiss en bijvoorbeeld ook Manowar is muziek bij Black Veil Brides slechts een onderdeel van de groepsidentiteit. Boude uitspraken als dat men het beste album ooit heeft gemaakt (wat voor de buitenstaander natuurlijk rijkelijk bizar klinkt), versterken de band met een devote fanschare. Hoe devoot kan de zanger vandaag niet geheel tot zijn eigen genoegen ondervinden, wanneer hij op een gegeven moment het publiek maant te stoppen met het losmaken van zijn schoenveters…

Dat alles neemt overigens niet weg dat de band ook gewoon een goed rockconcert neerzet, met pakkende eigen nummers als ‘Set The World On Fire’ en reguliere setafsluiter ‘Fallen Angels’ naast een enkele passende cover in de vorm van Billy Idols ‘Rebel Yell’. Vooral de (vaak knap synchrone) gitaarriedels zorgen daarbij voor het nodige spektakel, terwijl ook de drummer ruim gelegenheid krijgt zijn capaciteiten te demonstreren in een langdurige solo. Met het volgens de frontman van deze prille band ‘oude’ nummer ‘Perfect Weapon’ breit men een sterk slot aan dit vrij summiere, maar effectieve optreden. Wanneer men in de toekomst zorg draagt voor een beter geluid en aanvullend visueel vermaak, kan deze band best eens uitgroeien tot een grootse live act.