Plaatrecensie Maurice van Hoek - Live Forevermore

een indrukwekkende en kwalitatief hoogstaande plaat

Tekst: Kees Braam ,

Bands schieten tegenwoordig als paddestoelen uit de grond en we worden doodgegooid met de hoeveelheid muziek die wekelijks wordt uitgebracht. In het vurige hedendaagse muzieklandschap waar alles in rap tempo aan de mens gepresenteerd wordt, is het daarom fijn om te zien dat er ook artiesten zijn die de tijd nemen om met puur vakmanschap parels van platen te maken.

Zo’n artiest is bijvoorbeeld Maurice van Hoek, de Rotterdammer die door de Verenigde Staten reisde en aldaar in liefde en verdriet inspiratie opdeed voor het maken van zijn plaat “Live Forevermore”. De man speelde al samen met Douwe Bob, met wie hij een grote passie voor de country van weleer deelt. 

Wanneer je het album opzet, waan je je bij het luisteren van het eerste nummer “I’ll Be On My Way” direct in die countrysfeer. Het is net alsof Stephen Stills en Joe Walsh voor je neus staan te spelen. Het single-waardige nummer schetst een goed beeld van de muzikale richting die Van Hoek met dit album in gaat. Bij een eerste luisterbeurt maak je gelijk kennis met het sterkste element van “Live Forevermore”: een krachtig verdeelde mix van instrumenten die met de grootste zorg en emotie zijn ingespeeld, gecombineerd met de tegelijkertijd krachtige en breekbare stem van Maurice van Hoek. 

Zijn liefde voor Amerikaanse muziek hoor je uiteraard terug in de sound van het album. Complimenten daarvoor aan producer Wannes Salomé, die een zalige mix weet neer te zetten. Titelsong “Live Forevermore” klinkt behoorlijk Dylanesque, zowel in arrangement als instrumentkeuze. Met alle respect voor de schorre Dylan, zingt Van Hoek toch een tandje beter. Een nummer als “Last Light” gaat weer een heel andere kant op. De groove had zo van wijlen J.J. Cale kunnen komen, terwijl de vocale harmonieën niet zouden misstaan op een plaat van de Eagles. 

We kunnen uren lullen over hoe Maurice van Hoek zijn sound en inspiratie van overzee heeft gehaald, maar het feit is dat hij het verdomme doet op een niveau waar velen een puntje aan kunnen zuigen. Het is moeilijk voor te stellen dat mensen niet geraakt worden door die jankende pedal steel op “Pursue Your Star”, of het verhaal dat intiem verteld wordt in “Every Hour, Everyday”, dat overigens de afsluiter van de plaat vormt. Kippenvelmomenten alom. 

Het is zo langzamerhand wel duidelijk dat Maurice van Hoek met “Live Forevermore” een indrukwekkende en kwalitatief hoogstaande plaat heeft afgeleverd. Het is de combinatie van smaak, talent en muzikaliteit van alle meespelende muzikanten die het maken tot een waanzinnige stuk muziek. Liefhebbers van de Eagles, Joni Mitchell, Bob Dylan en Crosby, Stills & Nash worden getrakteerd op een elftal nummers die in geen enkel opzicht onderdoen voor het werk van eerder genoemde artiesten. Misschien is het verstandig om dan toch één klein verschil op te merken: Maurice van Hoek komt gewoon uit Rotterdam.