Plaatrecensie: Autumn Child - Wordless Poem For Fiona

Prachtige ontsnapping aan Randstedelijke hectiek

Tekst: Kees Braam ,

Duik een oud klooster in en je band klinkt vanzelf fantastisch, zou je denken. Was het maar zo makkelijk. Naast een goede akoestiek voor het maken van opnames zijn er namelijk twee dingen die van nóg groter belang zijn, wil je een lekkere plaat maken: creativiteit en muzikaliteit. Aan deze twee factoren geen gebrek bij Wannes Salomé en zijn kompanen, die samen het frisse collectief Autumn Child vormen. Onlangs bracht de band haar eerste album “Wordless Poem For Fiona” uit.

Ottersum, Noord-Limburg. Een rustig oord en daarom een geschikte keuze om een klooster neer te zetten, moeten gelovigen destijds gedacht hebben. Steeds vaker ruilen monniken van verblijfsplek met muzikanten, lijkt het wel. Alle gekheid op een stokje: een klooster is gewoon een te gekke plek om je plaat op te nemen. Helemaal als je je als muzikant even terug wilt trekken uit het hectische leven in de randstad.

Zo moet ook de in oktober geboren Wannes Salomé (kijk, daar leggen we gelijk al de link met de bandnaam) gedacht hebben. De singer-songwriter en producer die eerder van ons al veel lof kreeg voor het produceren van “Live Forevermore” van Maurice van Hoek, steekt nu zelf op het gebied van liedjes schrijven de handen uit de mouwen. Een uitbarsting van creativiteit, bijgestaan door een fantastische band, dat kan alleen maar goed gaan.

Dat gaat het ook. “Wordless Poem For Fiona” is een echte luisterplaat. Geen tussendoortje of een dertien-in-een-dozijn album waar recensenten nog weleens op getrakteerd, of beter gezegd mee geconfronteerd worden. Nee, een album dat de moeite neemt om je als luisteraar mee te nemen in de wondere wereld van muziek. Allereerst is er de rijke instrumentatie, waarbij een grote rol is weggelegd voor percussie, bijzondere delay-effecten en strijkers. Combineer dit met de prachtige composities, teksten en de aangename stem van poeët Wannes Salomé en je hebt een uniek kunstwerk.

Hoogtepunten op het album vormen de nummers “Big Black Stones” en “Wordless Poem”. Wauw, wat klinken die blazers op laatstgenoemde track fijn. De muziek is intiem en o zo treffend. Denk overigens niet dat het meer van hetzelfde is wat je voorgeschoteld krijgt. Er is genoeg ruimte voor variatie met “Artemis”, dat invloeden leent uit de drum ’n bass en “Apollon”, een rustgevend instrumentaal pianostuk waarin het thema uit “Wordless Poem” terugkeert. De karakteristieke, frisse en bovenal ruimtelijke sound van het klooster waarin is opgenomen, geeft elk van de elf nummers stuk voor stuk extra lading.

Autumn Child laat zich niet gemakkelijk in een hokje plaatsen en dat is een knappe prestatie. De muziek is een smaakvolle combinatie van folk, pop, drum ’n bass en ambient en zal daarom een breed publiek aanspreken. Enig nadeel, als je het zo wilt noemen, is omdat de muziek zich geen stempel laat opdrukken, er aan deze recensie een zeer positief maar geen duidelijk oordeel hangt. Ga er gewoon eens lekker voor zitten zonder werk of gedachten aan je kop, want dit moet je op je gemak heerlijk beluisterd hebben.