De main stage is vanavond omgetoverd tot intieme zaal met krukjes, statafels met nootjes en zelfs een bankstel vanwaar het publiek op zeer relaxte wijze kon genieten. Voor het podium was een klein podium neergezet vanwaar de drie singersongwriters elk hun liedjes ten gehore brachten.
De wat verlegen Elke van Zevenbergen mag als eerste op. Schuchter en wat stuntelig vertelt ze over haar eerste nummer van de avond. "Dit is ‘Mister Shark’ over een man die half haai en half man is, zo iemand die eigenlijk, zo lijkt het, geen nek heeft". Het zijn dit soort wat vreemde niet voor de hand liggende teksten die kenmerkend zijn voor deze jonge Rotterdamse. Zo speelt ze ook een nummer over de fluorescerende sterren die ze als kind op haar plafond had geplakt en over een lieveheersbeestje die zijn horloge verloor tijdens het hardlopen.
Stuk voor stuk kleine liedjes over vaak kleine onderwerpen. Zo lijkt het. Want daaronder liggen toch ook wat grotere thema’s verscholen. Dat het toch best moeilijk is niet met de massa mee te gaan in ‘Lemmingsong’ (inderdaad, dat computerspelletje van vroeger). Of ‘Down Stairs’ waarin een meisje heel graag die koffiedrinkende personen wil zijn uit de glossy magazines. Trots vertelt ze dat ze ook één single (zie fimpje onderaan dit verslag) op Youtube heeft gezet. ‘Stuffed Animals’ over een jongen die barbies verkoopt maar vooral droomt over wat hij echt wil doen. “Ïk werk in een bakkerij, snap je de link?”.
Met eenvoudig maar doeltreffend gitaarspel begeleid ze zichzelf. Haar Engels is wel een puntje van aandacht. Simpele, aandoenlijke door zichzelf getekende animaties verschijnen op de achtergrond en vormen een perfecte aanvulling op dit zeer leuke en innemende concert.