Bak energie
Op deze vrijdagavond speelt Bökkers in De Reggehof in Goor. Dat wordt ongetwijfeld een mooi feestje. The Grand East – met wortels in Goor en Diepenheim – staat voor de schone taak het publiek op te warmen. In De Reggehof is ook de plaatselijke muziekschool gevestigd. Bij de bandleden brengt dat herinneringen aan school, muziekles en musicals naar boven en zo’n thuiswedstrijd zorgt ook voor een gezonde dosis spanning vooraf.

The Grand East gaat er direct vol tegenaan met een bak energie zoals we dat van de mannen gewend zijn. Frontman Arthur Akkermans leeft zich tussen de zangpartijen uit op de mondharmonica, danst op de Hammond in een intiem onderonsje met toetsenist Joris van den Berg en kijkt nu en dan van een afstandje toe terwijl de rest van de band onvermoeibaar doorspeelt. De oma van Joris is ook in de zaal en krijgt een nummer aan haar opgedragen: "Zit u lekker oma? Deze is veur oe!"

Schone lei
Het uur vliegt voorbij. De spanning was al vrij snel weg, de band heeft lekker gespeeld en het interview kan beginnen. We vallen maar meteen met de deur in huis: waarom een andere naam? Het ging toch lekker met Texas Radio? Ruim 150 optredens, tweede bij de SENA Awards, Eurosonic, Popronde en twee aftershows bij Bob Dylan. Met een nieuwe naam moet je je opnieuw bewijzen. Wat bezielt je wanneer je als band dan toch zo’n keuze maakt?

Arthur legt het uit: “Texas Radio was geen unieke naam. Het is een nummer van The Doors en er zijn meer bands die zo heten. Dat was verwarrend. Zaten we in een radiostudio, draaiden ze daar een nummer van Texas Radio uit Engeland.” “We wilden ook wat breder spelen, meer het popcircuit in”, vult drummer Imanishi Kleinmeulman aan. De band tekende vorig jaar als Texas Radio bij Goomah. “Dat was het moment waarop we besloten om met een schone lei te beginnen. Om meteen maar even een misverstand de wereld uit te helpen: we zijn niet gedwongen door Goomah, het was onze eigen keuze.”

Meer invloeden
Spannend is het zeker, vinden de bandleden. Arthur: “We moeten weer naamsbekendheid opbouwen. In het begin hadden we even wat minder optredens, maar het loopt alweer lekker.” The Grand East speelde onder andere als support van DeWolff en bij Club 3voor12/Utrecht. “Eerder pakten we alles aan,” vertelt Imanishi. “We spelen nou eenmaal graag. Maar nu we een label hebben zit er meer een idee achter. Met sommige dingen kunnen we beter wachten tot de plaat er is. Goomah helpt ons om alles op elkaar af te stemmen.”

Deze band denkt na over de toekomst. Dat klinkt haast als volwassen worden. “Het lijkt er wel op hè?”, lacht Imanishi. “We spelen al jaren met zijn vijven en we blijven ons steeds ontwikkelen. We zijn kritischer geworden, we denken meer na over onze muziek.” “Onze smaak is ook breder geworden. Dat zorgt voor meer invloeden dan blues”, legt bassist Teun Eijsink uit. Imanishi vervolgt: “Vroeger waren we veel platter bezig. Klonk het vet, dan speelden we het.” Gitarist Niek Cival vult aan: “Nu weten we ook wat we vet vinden en waarom.” Joris: “We proberen nog steeds van alles uit, maar als het kut is zeggen we dat ook gewoon.”