Acht uur 's avonds in studentencafé Het Vliegende Paard. De geur van nasi stijgt omhoog, bestek klettert en drukke gesprekken worden gevoerd boven het avondeten. Wie de trap volgt naar boven, komt in een klein zaaltje terecht. Op het podium staat Tim Vermaeten, prutsend aan zijn gitaar. Vanavond speelt hij zowel zijn eigen materiaal als covers, samen met bijdragen van de rest van zijn gezelschap. Hij zingt namelijk niet alleen maar wordt begeleid door zijn band, tevens vrienden. Vrienden die vanavond ook alle gelegenheid van hem krijgen voor hun bijdrage. Het publiek bestaat voornamelijk uit voor Tim bekende gezichten, zo blijkt uit de vele begroetingen. Zenuwen lijkt hij niet te hebben. “Zullen we dan maar beginnen?” klinkt het jolig om half negen.

Gezegd moet het worden: zowel Vermaeten als friends klinken erg strak. Loepzuiver, zeer fijn gitaarwerk en goed op elkaar ingespeeld. Ook het slagwerk op de cajon is benoemenswaardig en is een toegevoegde waarde voor het geluid van het gezelschap. Opvallend is wel dat de eigen nummers, zoals 'White Death Face In The Sun', voor een groot deel instrumentaal zijn en tamelijk lang duren. Ergens voelt het als een jamsessie, die goed uitpakt. Ook bij het aanwezige publiek wordt er goedkeurend geknikt. Het eigen werk wordt afgewisseld met covers van onder andere Alt-J, Bruce Springsteen en Mumford & Sons. Het is goed, zeker niet slecht, maar toch klinkt het eigen materiaal van de band beter. Interessanter, aangezien de covers niet uitermate spannend zijn. Een van de hoogtepunten van de avond is daarentegen wel een cover: Blunderbuss van Jack White. Gezeteld op een barkruk met zijn gitaar, maakt Vermaeten er zijn compleet eigen versie van. 

Doodstil is het in de kleine ruimte wanneer gitarist Lennart Klop zijn zelfgeschreven nummer ‘Weerstand’ speelt, zichzelf begeleidend op gitaar. “Ik hoop dat jullie het mooi vinden”, leidt Tim zijn bandlid in wanneer Lennart plaatsneemt op het podium. Een bescheiden wens, want het is meer dan alleen maar mooi. Nederlandstalig is soms een tikje riskant, maar in dit geval werkt het. Veelbelovend, dat vooral.  Tim Vermaeten & Friends laten door hun veelzijdige repertoire zien dat ze van alle markten thuis zijn. Toch is dat een eigenschap die beide kanten op werkt: het geheel wordt er soms rommelig en onoverzichtelijk op, maar het maakt hen vooral ook interessant om naar te luisteren.