Het grote brein achter Knarsetand is de jonge autodidact Martijn Holtslag: producer, dichter, rapper en wereldverbeteraar in één. Vanuit zijn zolderkamer, in een oude boerderij tussen de weilanden in Markvelde, combineert hij zijn maatschappijkritische teksten met beats van eigen hand. Als rapper Ongeordend maakte Martijn al verschillende albums en stond hij in de finales van zowel het NK Poetryslam als de Grote Prijs van Nederland in de categorie dance/producer. Daar kreeg het experiment Knarsetand voor het eerst vorm. Eind 2012 werd zijn fantasie een gedeelde droom toen hij samen met negen andere muzikanten de band Knarsetand vormde. Naast elektronica bestaat de live-bezetting uit drums, toetsen, elektrische gitaar, luchtalarm, contrabas en een complete blazerssectie. Tijd om Martijn en zangeres Miou Amadée aan de tand te voelen over de band en de weg naar succes.
Hoe zou je de muziek van Knarsetand willen omschrijven aan de lezers die nog niet van Knarsetand gehoord hebben?
Martijn: “Het is een energieke mix van drum 'n' bass en dubstep meets klezmer, balkan, ska, reggae, latin.” Miou: “Het is een muzikale rollercoaster waarbij we het publiek laten instappen om snoeihard met ons de bocht uit te vliegen. Op die rit willen we iedereen meenemen.”
De muziek van Knarsetand klinkt zo eigen, dat ik het niet zo makkelijk met andere bands te vergelijken vind.
Op de vraag hoe zulk soort eigen muziek tot stand komt, antwoordt Martijn: “Nachtenlang doorhalen met beats maken en die combineren met allerlei genres die ik mooi vind. Knippen, plakken en weer opnieuw beginnen met de droom om dat ooit helemaal live te kunnen spelen met een band.” Miou: “We zijn nu met tien mensen muziek aan het maken. Die tien mensen hebben ieder een andere achtergrond. Zo kun je zo’n mooie mix maken, omdat iedereen er een stukje van zichzelf in stopt.” Martijn beaamt dit: “Mooi gezegd.”
Vorig jaar trad Martijn nog met een kleine bezetting op, met saxofonist Pieter van Houte en rapper Phunxz. Nu treden jullie op met een tienkoppige live band. Kun je daar iets meer over vertellen?
The Greatest Show on Earth in oktober 2012 in Metropool was al ergens halverwege het traject van de vorming van het idee, vertelt Martijn. Op zijn zeventiende/achttiende bedacht Martijn dat hij iets anders wilde dan de rap die hij op dat moment maakte. “Het voelde niet meer goed, ik wilde een nieuwe jas vinden.” Dit kwam in een stroomversnelling door de Grote Prijs van Nederland. Martijn had zich eigenlijk ingeschreven in de categorie hiphop, maar werd daar helaas niet voor geselecteerd. Martijn vertelt: “Toen heb ik me maar bij de categorie dance ingeschreven, omdat ik instrumentale muziek maak. En toen stond ik ineens in de finale. Daarna heb ik me ingeschreven bij Nieuwe Electronische Waar (NEW) van het productiehuis Oost-Nederland (ON). NEW is een soort platform voor producers uit Oost-Nederland. Die brengen elk jaar een compilatie met tracks uit en ze begeleiden de geselecteerden binnen een talentontwikkelingstraject. Daar zat ik ook tussen.” Dit betekende onder andere dat Martijn mocht spelen op de Affaire, tijdens het Valkhof festival in Nijmegen. Daar wilde hij flink uitpakken. Miou valt Martijn bij: “Toen hebben wij elkaar leren kennen.” Martijn: “We zijn nummers gaan schrijven. Nog steeds enigszins provisorisch. Wel met een live-drummer, maar nog steeds met backingtracks. Een hele andere opzet dan nu.” Daarna is Martijn met ON om de tafel gaan zitten en heeft hij zijn dromen en wensen uitgelegd. Martijn: “Toen zijn we de ideeën echt uit gaan voeren. Ik had wel de muziek, de ideeën en de ambitie, maar nog geen idee hoe we dat allemaal moesten gaan bereiken.” Dit groeide uit tot een live-act met blazerssectie. Martijn vertelt dat dat toch wel een hele ontwikkeling was, om alles live te doen. “Dat doet echt niemand in dubstep/drum 'n' bass land, dus dat was voor mij wel een aanpassing.” Miou vertelt: “Je wordt nu echt gedragen door de band. Vroeger was het jouw track en wij een aanvulling daarop. Nu hebben we iets wat eerst digitaal was weer organisch gemaakt. Daardoor komt onze boodschap alleen nog maar beter binnen. Je krijgt echt zo’n energie, zo’n drive daardoor. Dat is echt te gek.” Martijn: “Dit was ook echt mijn droom. Het was niet mijn bedoeling mijn boodschap over te brengen met enkel mijn digitaal gebouwde tracks. Dat moeten we ook live doen, knallen.”