The Vultures
De drie jongens van The Vultures mogen als eerste het podium op. Het klinkt lekker, alhoewel de zang wat zuiverder mag. Ze zingen soms te hoog voor hun kunnen, maar zodra ze terugdalen naar lagere, diepere klanken klinkt het heerlijk volwassen. Vooral de gitarist klinkt als een jonge, ruigere Tom Jones (dat is een compliment) met zijn zwoele stem. Soms hoor je wat invloeden van The Beatles, om daarna net zo hard overspoeld te worden door stevige rock. Een ander nummer klinkt weer meer richting stonerrock, mellow, met een prettige cadans. Af en toe zouden ze wat subtieler mogen zijn in hun stijlen. Ze hebben zichzelf misschien nog niet helemaal gevonden, maar dat is voor de luisteraar helemaal niet erg.
Rockend de winter in met Burgerpop
Weer een verse lading jonge bands in het Burgerweeshuis
Buiten is het bijna ècht winter, binnen maakt het publiek zich klaar voor een avond rockmuziek van jonge, nog onbezonnen bands uit Deventer en omgeving. De zaal van het Burgerweeshuis staat vol met trotse ouders, vrienden en aanhang. Vanavond krijgen we de kersverse muziek te horen van The Vultures, The Reminder, Storage Box en The Interns.
The Reminder
De heren en dame van The Reminder klinken lekker stevig en technisch strak, zeker voor een jonge band. Zeker de zangeres is technisch goed onderlegd, of ze heeft talent met een hoofdletter T. Dat ze wat zenuwachtig zijn zie je, maar hoor je niet aan ze. Hun muziek klinkt leuk, maar wel een beetje standaard. Qua zang zou je het kunnen vergelijken met Lullacry en overal hoor je de invloed van een band als Paramore erdoorheen. The Reminder zou wat meer aan hun eigen stijl kunnen gaan werken voor een volgend optreden. Wat meer experimenteren zou niet slecht voor ze zijn.
Bij de aankondiging van het laatste nummer (You and I) komt er geklaag vanuit het publiek: “Neee! We willen meer!”. De Paramore vergelijking komt weer om de hoek kijken, het is een opzwepend, vrolijk nummer. Fijne muziek, maar niet bijster origineel. Het is wel een nummer dat je op de radio zou verwachten. De band heeft goed contact met het publiek en de zaal blèrt lekker mee met de zangeres.
Storage Box
De zanger heeft niet genoeg aan één microfoon, want hij pakt er gelijk bij het eerste nummer een megafoon bij. De muziek klinkt ook een stuk ruiger dan de vorige bands. Ze zijn op het eerste gezicht ook iets ouder en klinken wat gevorderder. Storage Box lijkt meer op elkaar ingespeeld te zijn. Ze spelen een aantal covers en lijken als invloed Red Hot Chili Peppers te hebben, naast anderen.
Ook deze band heeft goed contact met de zaal. De zanger grapt over de vele ‘ex-en’ in de zaal: een ex-collega, de ex-gitarist van de band... Dan spelen ze een cover van Killing In The Name Of van Rage Against The Machine. Instrumentaal is de cover oké, maar er mist wel iets. Dit is bij uitstek een nummer waar je met de zang het nummer kan maken of breken, door alle woede er in te gooien, of niet. In dit geval is dat dus helaas niet goed gegaan, erg jammer. Hun eigen nummers en de rest van hun set klonken een stuk beter.
The Interns
Dit zijn oude bekenden van het Burgerweeshuis, ze hebben hier eerder gestaan. En dat ze ervaring hebben met optreden hoor je duidelijk naar voren komen. Van alle optredens deze avond staat The Interns het stevigst in hun schoenen. Je hoort duidelijk dat ze goed op elkaar ingespeeld zijn: zowel instrumentaal als het meerstemmig gezang van de bandleden. De zang is ook duidelijk hoger dan bij de vorige (mannelijke) zangers, je voelt hier Weezer invloeden voorbij komen, misschien met een beetje Fall-out Boy en een snuf Greenday erdoorheen. De zaal is bij het laatste optreden van de avond wel wat leger geworden en dat is erg jammer, aangezien deze band echt fijn klinkt.
Het was een prettige avond, met weer een verse berg nieuwe bands waar zeer zeker potentie in zit. Nu is het wachten op de EP’s en singles van deze vier bands die hopelijk in het nieuwe jaar zullen gaan verschijnen.