Tijdens de zestiende editie van ‘Zwolle Gaat Vreemd’ zijn vijf bands gevormd. De bands konden in deze samenstelling twee à drie keer oefenen en vervolgens moeten ze hun kunsten vertonen op het podium. Dit keer kregen de bands het thema; Fout, Vouter, Vautst…. Dat belooft wat.
‘Brown Horse Shoe Alabama’ trapt deze editie af. Het thema vindt direct zijn weerslag. Fouter beginnen dan met ‘In de blote kont’ van ‘Mooi Wark’ kan haast niet. De sfeer zit er dan ook meteen goed in. Als tegen het einde van de set het nummer ‘Do They Know it’s Christmass’ van Band Aid wordt ingezet en er een ware Kerstman op het podium verschijnt, kan het foutheidsgehalte niet meer stuk. Dat het allemaal niet helemaal zuiver is maakt dan niet meer uit. Zo slecht is het nog niet, want er staan maar liefst acht personen op het podium waarvan ze allen niet vaak hebben kunnen oefenen.
‘Sax Sax Sax’ kiest voor nummers van onder andere Cher, Tracy Ullman en Electric Six. Dit lijkt fout, maar is stiekem gewoon erg leuk. Qua aankleding is het wellicht fout, maar erg leuk om een aantal uitlopende pijpen, een zonnebril en een erg opvallend jurkje is te zien. Helaas is dit niet echt op elkaar afgestemd en komt het niet echt over. Aan het einde van de set kakt de boel een beetje in. Een goedmakertje is echter de saxofoon van het gezelschap die voor een leuke afwisseling en originele touch zorgt.
‘Double Bas(s)’ zorgt voor het eerste echte hoogtepunt van de avond. Zo is bijvoorbeeld de aankleding goed op elkaar afgestemd. Alle negen bandleden dragen een hoofddeksel verschillend van pet en sombrero tot onderbroek. Geen hoofd is onbedekt. Dit alles zorg voor een enorm foutheidsgehalte op het podium. Qua muziek kan het echter nog fouter. Zo komt onder andere ‘I’m So Excited’, The Final Countdown’ en I Wanna be a Hippie’ voorbij. En dit alles onder onder begeleiding van de ingehuurde groupie met ‘Double Bas(s) sjaal die de gehele tijd vooraan staat tje joelen en schreeuwen. Kortom, erg vermakelijk en superfout met rondvliegende bloemen en onderbroeken als kers op de taart.
Wanneer de organisator nu toch echt wil weten hoe jouw band vanavond gaat heten, wat doe je dan? Juist, je noemt de band ’ A.S.A.P.’ Helaas beperkt het foutheidsgehalte van deze band zich tot een tuinbroek, een pruik en een glitterjack. Ziet er leuk uit, maar het kan fouter. De muziek maakt dit al snel goed met nummers als ‘Paradise by the Dashboard Light’ en ‘Joyride’, die goed vertolkt worden.
De laatste band van de avond staat op papier als ‘BZN2’, maar presenteert zich bij aanvang van de set als ‘I Was Made for Kissing a Gay Girl to Death After Midnight, Soep!’ Met de presentatie van hun bandnaam is meteen duidelijk welke nummers ze spelen gezien het feit dat ze allen verwerktzijn in de bandnaam. Een goede binnenkomer en daarbij komt: hun podiumpresentatie is eveneens geweldig. Alle gelukkige bandleden met haar, hebben dit getoupeerd. Niet alleen brengt de band haar op het podium, ook de nummers worden in op een originele manier vertolkt tot een fantastische spectaculaire show. Het is dan ook geen verrassing als ze het publiek volledig meekrijgen.
Het is dan ook niet verwonderend dat zowel de jury als het publiek de laatste band verkiest tot de grote winnaar van de avond. De band gaat hierdoor naar huis met een muzikaal pakket samengesteld door Big One Music en zal nog vaker te zien zijn in deze samenstelling. Geen verkeerd idee, want soms is fout gewoon erg gijnig.