DeWolff trapt af en scoort

Met de bakfiets naar de eigen release show

Jörg de Groot ,

Donderdag 1 mei 2014 staat in het teken van de release van DeWolff’s nieuwe album. Studioalbum nummer vijf. Het nieuwe kindje klinkt weer een sprong verder vooruit in de tijd als je rekent vanaf de psychedelische jaren ‘60 naar southern rock sound uit de seventies. Of dat evolutie is weet ik niet maar een ding staat vast: DeWolff heeft er vanavond heel veel zin in en presenteert met trots Grand Southern Electric.

Tivoli Oudegracht zal vanavond het decor vormen voor de show. Triest detail is dat deze locatie aan de Oude Gracht in Utrecht zal verdwijnen. DeWolff is een van de bands die vanaf februari ‘14 onderdeel uitmaken van de concertreeks ‘Tivoli Tijdloos’. Een mooie tribute van de drie Limburgse rockers aan wat velen een iconische poptempel vinden. 

‘s Middags verschijnt op DeWolff’s Facebookpagina een foto van het trio met een gedeelte van hun spullen in een bakfiets, op weg naar de zaal. Hilariteit alom. Da’s nog eens rock ‘n roll transport. Gelukkig hoeven de heren niet zover te cruisen want in dezelfde straat ligt Pablo van de Poel’s (zanger/gitarist) analoge opnamestudio. Altijd fijn, zo’n feestje in de eigen straat. 

Een dj warmt de zaal op met een scala aan oudere en nieuwere tracks, veelal in de sfeer van de rocking seventies. Kort na de aangegeven aanvangstijd is het zover. De band wordt enthousiast onthaald door het aanwezige publiek. Geen voorprogramma vandaag dus meer speeltijd volgens Pablo van de Poel. Van die lange speeltijd valt echter niks te merken. Time flies namelijk wanneer je plezier hebt. Het trio oogt relaxed en enthousiast. Met het grootste gemak wordt er gemusiceerd. Opener en nieuwe single ‘Evil Mothergrabber’ geeft dat gemak gestalte. Vol spanning wordt deze track door de zaal geconsumeerd, rustig maar met graagte. Minder psychedelica, meer laidback maar zeker niet minder interessant. De rest van de nieuwe plaat krijgt vanavond (uiteraard) ruimschoots aandacht.

Het lijkt voor sommigen nog even wennen aan de ‘nieuwe’ sound maar mij valt het amper op dat er een nieuw nummer de revue passeert. Het lijkt of het al jaren op de setlist staat en dat bedoel ik positief. Ik noem ‘Stand Tall’ en ‘Restless Man’ waarbij ik bij dat laatste nummer heel, heel even aan Black Sabbath denk tijdens de fuzzy intro. Ook het ietwat funky en licht met soul gekruide, 'Dance Of The Buffalo' komt direct goed binnen. Het voelt wel nieuw maar vooral vertrouwd aan. Uiteraard worden oudere nummers direct herkend en mogen daarom op iets meer reactie rekenen. Sommigen maakt het trouwens helemaal niks uit, die gaan los vanaf de eerste tot de laatste seconde.

Naast de drie rockers staan er ook een tweetal lieftallige doch stoere achtergrondzangeressen on stage die de nummers prachtig inkleuren met hun zoetgevooisde stemmen. Tijdens ‘Ride With You’ wordt een oude bekende gevraagd plaats te nemen achter de pedal steel gitaar: Stefan Wolfs (Catawba River Fox). Een subtiele en smaakvolle toevoeging. 

Harmonieus samenspel, veel interactie en tijd om elkaar op te zwepen. Het publiek wordt met groot gemak meegenomen en midden voor het podium wordt er veel gesprongen en gedanst. Een kleine moshpit en en een crowdsurfende Pablo horen er natuurlijk bij. En nog iets. Ik heb regelmatig een Hammond live gehoord maar er zijn er maar weinig die ‘m zo kunnen laten ‘scheuren’ als Robin Piso tijdens bijvoorbeeld ‘Yellow Rat Magic Blues’ en ‘Crumbling Heart’. Heerlijk.

Pablo van de Poel heeft een verrassing in petto voor het aanwezige publiek en vertelt over hun opnames in Amerika en de Thirdman Records Recording Booth, een ‘hokje’ waarin je een paar minuten rechtstreeks kan opnemen op vinyl. DeWolff heeft er een opname gemaakt. Een unieke registratie dus. Deze plaat wordt weggegeven aan degene die het ‘hardste’ danst. Uiteindelijk mondt dat uit in een kluwen mensen die allemaal tegelijk naar het singeltje springen. Dat gaat niet zonder slag of stoot maar de ‘winnaar’ is euforisch. Kan ik me goed voorstellen. Daarna vliegt er nog een sneaker met DeWolff-logo de zaal in. Het is echter vooral muziek die ‘weg wordt gegeven’. En aan al het goeds komt een einde. Na een korte pauze en hard ‘we want more’ scanderen door de aanwezigen is er nog plaats voor toegift ‘Gold And Seaweed’. Dan is de koek op en krijgt DeWolff een meer dan terecht applaus. Het publiek wordt bedankt en het is tijd voor de afterparty in de Spiegelbar maar eerst zijn de mannen bezig ervoor te zorgen dat er de nodige handen worden geschud en handtekeningen worden gezet. Er is tijd voor een praatje en een foto met fans. Een intense avond en een prima nieuwe plaat wat mij betreft.

DeWolff release show in Tivoli Utrecht