Als eerste kon de zaal genieten van Joep. Singer-songwriter die de moed heeft alleen, met niet meer dan een akoestische gitaar, de strijd aan te gaan. We kennen hem nog van een voorronde uit 2012. Toen, ondanks zijn opvallende virtuositeit op zijn instrument en aangename zangstem, in de eerste ronde afgevallen. In de tussentijd heeft hij een ontwikkeling doorgemaakt die hoop geeft voor de toekomst. De Nederlandstalige liedjes iets meer geschreven rond wat pakkendere melodieën. Vooral zijn daverende afsluiter laat zien dat hij bij tijd en wijle de weg naar een echt "catchy" compositie wel weet te vinden.
Nu of Nooit voorronde 1
Joep, Sunday Zombies and the Brain, The Blackwater Experience, Men on the Run en The Mothmen
Eind januari, dat betekent zoals gewoonlijk dat we enigszins beginnen te wennen aan het nieuwe jaartal waarin we leven, en de start van een nieuwe reeks Nu of Nooit-concerten. Wie sleept het optreden op Pinkpop in de wacht, en wat loopt er verder nog aan talent in Limburg rond? Vijf bands openden 31 januari 2014 het bal, in Perron 55 in Venlo.
Ook Sunday Zombies & the Brain hebben al een Nu of Nooit-verleden. In 2012 viel al op dat ze een zaal volledig op de kop kunnen zetten, en dat kunnen ze nog steeds! Dat ze ongetwijfeld geïnspireerd zijn door en zich thuisvoelen bij de grote acts uit de classic rock, is wel duidelijk. Zelf was ik het meest onder de indruk van nummers waarin de zanger in delen van de song zijn tekst bijna "rapt". Een verfrissende eigen stijl. De band pakte de zaal in met een fantastisch slotnummer, waarbij vanuit achter in de zaal een man met tamboerijn, ritmisch de muziek begeleidend, richting podium liep. Heerlijk totaaltheater, dat de zanger met een climax kon besluiten: "Tot ziens, op Lowlands!" Oh, wacht...
Hoe volg je zo'n spektakel, waar ook nog een fijne ironie doorheen verweven zit, op? The Blackwater Experience doet een poging. Na het opbouwen van de set, start ze met een nummer dat alles heeft. Een mengeling van blues en heavy rock, dat is hun handelsmerk, en daarin kun je variëren, maar je kunt ook, zoals ze hier laten horen, het hele register er in een keer ingooien. Goeie song, maar waarschijnlijk was het voor de opbouw in het programma beter geweest als dit nummer er later ingebracht was. De band heeft verder veel dat vóór ze spreekt. Rock 'n' roll-stemmen, hammondorgel, durf. Maar doseren, dat is de naam van de kunst waar groei mogelijk is. Neemt niet weg dat er nog menig nummer voorbij kwam waarin heerlijk gerockt werd.
Hoe zorg je dat mensen je onthouden? Het best doe je dat door muziek te maken die mensen vaker willen horen. Men on the Run lukt dat in elk geval met één nummer. Een afsluiter waarin, veel meer dan in andere nummers, de tijd wordt genomen om een enigszins "gewijde" sfeer te creëren. Op de stem van de zanger komt wat meer echo, en hij heeft een boodschap. Op rustige basklanken, waar de fans op kunnen meewiegen, wordt het verhaal uitgesponnen. Een mooie bonus op de meer rockende progrock die daaraan vooraf ging. De zanger, met baard én knotje, heeft iets aparts, en zijn band brengt zeker wat nieuws in het Limburgse muzieklandschap.
The Mothmen is een band met een eigen stijl. Het is even wennen. Wat een korte liedjes, wat een abrupte eindes. En in het begin waren de melodieën niet al te gedenkwaardig. Beetje flauw in plaats van de peper die je juist in dit genre verwacht. Maar gaandeweg de set, werden de liedjes wat langer (gelukkig niet té), en werden de melodieën iets beklijvender. De band gooit er soms wat spannende orgelpartijen in, die sommige nummers net wat extra uittillen boven wat je verwacht. Kortom, al luisterend wordt de band steeds leuker. Verder pluspunten voor de stijlvolle kledingstijl, strak in zwart en rood, compleet met stropdas.
Wie zal doorgaan naar de finale? Deze avond werd dat nog niet duidelijk, de jury maakt haar keuze pas bekend na alle vijf de voorrondes. Wel werd bekend wie tot de "Beste Muzikant van de Avond" werd uitgeroepen. Dat werd Joep van Wegberg.