De derde dag van Prilpop is inmiddels aangebroken en menigeen trekt toch iets later naar het festival dan gisteren. Dit komt waarschijnlijk door een overmatige dosis koppijn. Het feest van gisteren wordt in de tuin rustig nabesproken onder het genot van een drankje en de klassiekers op vinyl. De dag gaat veel beloven, want er staat weer een mooie mix van snoeiharde hardcore bands, lokaal opkomend talent en natuurlijk de Silent Disco van 433FM.  

De Prilpop sessies zijn al jarenlang een plek voor het reguliere programma, waarvoor bands zich kunnen opgeven om een half uurtje te spelen. Zondag is MOOON aan de beurt. Deze groep jonge muzikanten laat door de muziek heen merken dat ze flinke portie muziekkennis hebben. De band speelt vuige bluesriffs gecombineerd met surf en garage. Wat mij betreft een hele mooie mix, maar dan moet het wel retestrak zijn. De drummer heeft moeite om het geheel strak te houden, wat afremmend werkt. De solo’s van de gitarist/zanger Timo hebben een hoog kippenvel gehalte, zijn recht door zee en ontzettend origineel. Aan de performance hoeven de heren niet veel meer te doen, ze maken leuke opmerkingen tussen de liedjes door, drijven de spot met zichzelf en reageren leuk op opmerkingen uit het publiek. Van MOOON gaan we hopelijk nog veel horen! Mike Peeters

De jongens van Sideways Stewie staan tijdens het optreden van MOOON ongeduldig te wachten om het podium te bestormen. Nadat er een beamer is geïnstalleerd voor het podium en de band haar plek heeft ingenomen, begint de band met spelen. De roadie en tevens bediener van de beamer zingt de tekst van alle liedjes vloeiend mee. Frontman Kevyn heeft een zuivere stem en draagt de band op handen. 
De beelden op de beamer zijn gemakkelijk gekozen, natuurbeelden afgewisseld met vreemde 3D poppetjes en andere animaties. De projecties missen hun doel en leiden te veel af van het optreden. De stiltes tussen de liedjes lijken te lang te duren. Van improvisatie heeft deze band geen kaas gegeten. Sideways Stewie is een jonge energieke band die niet bezig is met originaliteit, maar alleen met kwaliteit. Jules Kersten

De tweede band van alweer de derde dag van het festival. Defy The Crown komt uit Waalwijk en maakt hardcore. De set begint meteen vol vuur en invloeden van hardcore veteranen als Terror en Madball zijn nooit ver weg. Het plaatje klopt, met een opgefokte zanger en een bassist en een gitarist die zo uit de Lower Eastside lijken te zijn weggelopen waan je jezelf even in het CBGB’s van weleer. Naarmate de band speelt raakt de zaal ook steeds voller en er worden door de drie usual suspects zelfs enkele voorzichtige moshjes gelegd. De strot van de zanger was goed maar af en toe niet fatsoenlijk te horen in de zaal, ondanks of juist dankzij dat de rest van het geluid ontzettend hard stond. De set loopt goed door en op het einde ontstaat dan echt een pit. Hardcore zoals hardcore moet zijn: agressief, lomp en snoeiend! Joop Pauwels

De tent in de tuin heeft vandaag een apart bandje op de programmering staan, althans als het aan de bezetting van de band ligt. No Man’s Valley heeft jaren geleden hun frontman Dirk het vliegtuig naar Thailand zien pakken om daar een leven op te bouwen, en hebben daardoor een nieuwe frontman moeten zoeken. Een zoektocht die geslaagd is, want Jasper zijn stem en performance en stem past perfect bij de band. De goed gearrangeerde liedjes zorgen ervoor dat bijna de hele tent met hun hoofden staan mee te knikken. Halverwege de set verlaat Jasper het podium om de oude frontman, Dirk, weer wat liedjes te laten zingen met zijn oude band. De gitaarpartijen vragen om meer overtuiging van de drummer, die er helaas niet komt. De toetsenist compenseert dit echter doordat hij geweldig kan spelen, en menig festivalbezoeker met zijn spel bedwelmt. No Man’s Valley heeft grote potentie om een overtuigende live act te worden, alleen staan er nog wel wat verbeterpunten op de agenda. Mike Peeters  

Dé pop punk belofte uit Eindhoven genaamd Call It Off. Ik keek erg uit naar deze show want ik had er al veel positieve verhalen over gehoord en wilde wel eens zien of die klopten. En kloppen doen ze. Ze beginnen al erg energiek en naarmate de show vordert neemt dat alleen maar toe. Het straalt er aan alles van af dat de jongens er zin in hebben en je kan ook goed zien dat ze al vaak op het podium gestaan hebben. Het loopt allemaal goed door, de bandleden waren zijn op elkaar ingespeeld en in hun enthousiasme lukt het wonderwel om de zaal mee te krijgen. Wanneer een van de zangers/gitaristen vraagt of de zaal een sing-a-long stuk mee wil zingen, doet men dit maar al te graag. Het enthousiasme en zichtbare plezier van de band en de ontzettend goede sfeer in de zaal maakt dit voor mij een van de hoogtepunten tot nu toe! Joop Pauwels