Lesoir terug naar China (slot)

Verslag van hun Oosterse avonturen - deel 4

tekst: Lesoir, foto's: Harry Heuts ,

Nog geen half jaar na hun vorige avontuur is Lesoir weer terug in China voor een nieuwe tour. 3voor12 limburg's mailbox werd de afgelopen weken gevoed met avonturen en foto's. Vandaag het vierde en laatste deel van deze serie.

Dag 18
De Treinpolitie
Zo, vandaag even rust. Althans... Na 2 dagen spelen en feesten in Ningbo checken wij, tot grote irritatie van het hotelpersoneel, veel te laat uit. Vanmiddag nemen we de nachttrein naar Changsha, maar voordat we de taxi naar het treinstation nemen, eerst nog even facebooken en foto's bewerken in de lobby. Het weer is warm en plakkerig, wat het 'wakker en fit worden' vandaag enigszins bemoeilijkt. We moeten nog een keer overstappen alvorens we in de nachttrein belanden, en slepen ons wederom helemaal lens met onze spullen. Na wat Chinezen van onze genummerde treinstoel richting overstapplaats Hangzhou te hebben verwijderd, knijpen we nog een oogje toe. Op het treinstation in Hangzhou slaan we wat food en booze in voor een wederom memorabel nachtelijk avontuur met niemand minder dan de Chinese politie in de nachttrein.

Het wordt al donker en het is al wat afgekoeld wanneer we in de trein stappen. Gelukkig delen we 1,5 coupé samen, en zijn onze plekjes niet zoals vorige tour door de hele trein verspreid. Spullen óp, onder, naast, voor en achter onze bedden; we houden tóch nog wat plek over om er zelf tussen te gaan liggen. Tijdens dit gewurm met spullen, trekken wij de aandacht van een politieagent Mr. Jie Yong Zhong en raken aan de praat. Heel trots vertelt hij over zijn geboortestad en onze eindbestemming Changsha. Met handen en voeten weliswaar, probeert hij ons Chinese vocabulaire te verbreden. Achteraf blijkt met een reden; hiermee zou duidelijk worden dat een jonge ´Shwei Gùh´ (mooie jongen) collega-politieagent de dames van de band wel ziet zitten. Ingo besluit te gaan slapen, Dachuan amuseert zich met zijn seizoen Californication, en de rest van het gezelschap vindt zijn plek in het treinrestaurant, tussen een stuk of 8 Shwei Gùh politieagenten die zich inmiddels hebben verzameld en allemaal op de hoogte zijn van de aanwezigheid van Lesoir in deze nachttrein. De akoestische gitaar wordt erbij gehaald en Eleën en Maartje doen hun best om tussen het getuf en geboemel van de trein nog wat uit de gitaar en de stem te halen. Nuchter zijn we op dat punt allang niet meer, dus de Chinese jasmijnthee die ons wordt aangeboden doet ons goed. Na een aantal Lesoir songs en foute covers, is het de beurt aan de politieagenten. Het wordt ons duidelijk dat er een aantal talentjes tussen zitten, en na wat aandringen gaan er toch een aantal overstag. Eén blijkt gitaar te kunnen spelen en met de tekst op de I-Phone krijgen ook wij een Chinees concert van deze Shwei Gùh´s in uniform. Harry maakt naar hartenlust foto´s en filmpjes van dit tafereel. Het is een beetje dubbel misschien, en vooral niet wat je verwacht van de handhavers in dit land, maar blijkbaar hebben ook zij af en toe een verzetje nodig. En terecht!
 

Dag 19
Stortregen in Changsha
Rond 7.00 uur in de ochtend arriveren wij in Changsha. We hebben geen tourmanager bij ons op dat moment, en de rij voor de taxi's is enorm. Het is nu al warm en broeierig, en de zon doet goed zijn best om ons een kleurtje te bezorgen. We sluiten aan in de rij met al ons spul, en zoals gebruikelijk verzamelt zich ook nu een kudde locals om ons heen. Druk pratend en wijzend doet de eerste zijn bod om ons op de plek van bestemming te krijgen. Wij weten inmiddels wat redelijke bedragen zijn, en laten de locals nog vooral even eerst tegen elkaar opbieden. Dan komt er een flinke, stoere Chinees tevoorschijn die ons een bod doet dat wij niet negeren. Wij stappen bij hem in de auto, hij zet zijn lievelingsliedje aan op de autoradio en begint lief mee te zwijmelen. Ook nu weer: grote kerel, klein hartje ;-)

Aangekomen op de hotelkamer doen wij nog een paar uurtjes onze ogen dicht, en halverwege de middag besluiten we het centrum van Changsha te bezoeken. Na een kort busritje komen we aan in een toeristisch straatje met veel leuke winkeltjes. We kopen wat kleine souvenirs en wat te snacken, en vervolgen onze weg naar de moderne winkelstraat. Dan breekt de hel los. Zelden hebben wij zoveel water uit de lucht zien vallen. De straten vullen zich in no-time met paraplu-verkopende Chinezen. Stug lopen wij door de regen op zoek naar wat ander vertier dan de Shopping Mall. Wij bereiken een poolcentrum op de 8e verdieping van een multifunctioneel centrum, en spelen daar wat potjes pool met een biertje en het gekraak van onweer op de achtergrond. Het levert mooie kiekjes op. Om de dag 'niet-Chinees' af te sluiten, gaan wij steak eten en pakken de taxi rond 22.00 uur terug naar het hotel. Wij spelen nog een paar potjes Uno en gaan dan wijselijk eerder dan gebruikelijk naar bed. Vanaf morgen de 3e en laatste reeks van optredens van Lesoir in China.

Dag 20
Thjeu
Vanmorgen ontmoeten wij onze 3e en laatste tourmanager, Thjeu uit Guangzhou. Deze echte Shwei Gùh van 32 jaar jong is zelf bassist en weet meer dan andere tourmanagers van muziek en geluid, wat ons tijdens de komende soundchecks nog goed van pas zal komen. Hij gaat met ons mee lunchen in een hippe tent aan de overkant van het hotel en we maken kennis met elkaar. We besluiten daarna nog even een toeristische berg te beklimmen in Changsha om de middaguurtjes sportief te vullen. Dachuan en Thjeu rusten nog wat verder op hun hotelkamer. Het beklimmen van de berg duurt wat langer dan gedacht; wij zweten overtollige alcohol en steak uit ons lichaam. Gelukkig krijgen we bericht van de venue dat de soundcheck een uur later begint dan gepland, waardoor we nog even de tijd krijgen om te douchen en op adem te komen. De venue is een grote club met een mooi groot podium, en de crew van vier man sterk doet hard zijn best om het ons naar de zin te maken. Onze backdrop wordt opgehangen, onze gitaren worden voor ons gestemd en gesoundchecked, waardoor we nog wat tijd overhouden om een hapje te gaan eten voor het optreden. Het enige minpuntje van vanavond is dat één van Ingo's effecten de nachttrein niet helemaal heeft overleefd. Wij zouden morgen op bezoek gaan bij een bekende van Thjeu die het apparaat wellicht kan repareren. Tijdens het spelen valt het water weer met emmers uit de lucht, wat de liefhebber van progrock - zoals wij vandaag zijn aangekondigd - er gelukkig niet van weerhoudt om ons te komen bekijken. Het zitpubliek wordt al gauw staand publiek, men is wederom enthousiast. We verkopen een stapel cd's, zetten handtekeningen en zoeken het juiste licht op om met onze nieuwe fans op de foto te gaan. Moe maar voldaan lopen we terug naar het hotel om de hoek, snaaien wat straatbarbecue mee voor op de hotelkamer en genieten nog even na van een mooie dag in Changsha.
 

Dag 21
Guangzhou, 3e grootste stad van China
Om 7 uur in de ochtend worden we opgepikt door een busje dat ons naar het treinstation brengt. Het wordt een lange dag, de afstand die we vandaag moeten afleggen is een kleine 1000 kilometer. In de trein zien we de schade die de zware regenval heeft aangebracht aan een aantal kleine boerendorpjes. Niet-verharde weggetjes en velden staan blank. Wij vragen ons af of dit normaal is hier of dat ook in China het klimaat zich vreemd gedraagt voor de tijd van het jaar, net zoals thuis. Met de snelheid van 300 km per uur gaan nog even in 'snooze-modus'. Bij aankomst blijken we er nog lang niet te zijn: we hebben nog een bustrip van 1 uur en een lange taxirit voor de boeg voordat we de venue, Livehouse 191, bereiken.

Tijdens de show blijken mensen van het Nederlandse consulaat aanwezig te zijn. De show is goed en na een toegift komt de Nederlandse delegatie naar ons toe met de vraag: "wat zijn jullie avond-/nachtplannen"? Zo geschiedde het dat we in een superfoute club met abnormale drankprijzen terechtkomen, met veel te schaars geklede dames, gigantische led-schermen en performances van de Guangzhou Lady Gaga in een veel te kort rokje. Dit is zo fout dat het de genialiteit ontstijgt.

Dag 22
Zhuhai, een rijke kustplaats
Vandaag spelen we in een rijk Chinees stadje (nog steeds fucking groot) aan de kust. Het hotel ziet er goed uit, het eten is heerlijk en vol goede energie vertrekken we richting de club. Daar aangekomen blijkt dat de geluidsman veel te laat is, en ook niks van het geluid weet. Na een slopende drie uur soundcheck (we zijn mierenneukers) kunnen we eindelijk beginnen met het spelen voor een volle club. Na de show wordt Dachuan aan 5 lokale maffia-vrouwen uitgehuwelijkt, terwijl de rest loos gaat op de akoestische G'n'R-covers die het Chinese naprogramma voor ons speelt.

Dag 21
HELLO MIDI!!!
Vandaag is de grote dag. We spelen namelijk op het bekendste festival in en van China: MIDI.

MIDI festival bestaat al 20 jaar, en de programmering is lekker alternatief.

We vertrekken met een ferry van Zhuhai naar Shenzhen, en daar worden we opgepikt met een royale bus die ons naar een decadent hotel brengt. We hebben geen tijd om te genieten, want we moeten ons melden voor de soundcheck. Dus snel de spullen bij elkaar rapen, optreedkleren apart leggen, wallen wegplamuren en terug de bus induiken.

Het is vandaag bloedheet (37 graden), en wanneer we bij het festival aankomen zien we overal Chinezen in de schaduw ontkateren. Het festival duurt drie dagen en we spelen op dag twee, mainstage (OOOOOWYEAH).

We worden geëscorteerd naar de backstage en duiken meteen het podium op om te kijken wat we aan backline hebben staan: Mesa Boogie, Orange, Marshall, Fender, Ampeg 8x10 (2 stuks!!! Dachuan doet een vreugdedansje), DW-kit (Ruben doet een vreugdedansje) en misschien wel 10 monitoren (iedereen doet een vreugdedansje).

Over de show gaan we niet te veel neertikken, de foto's spreken boekdelen. Wij houden van MIDI, wij houden van China.
 

Dag 22
De terugreis
De terugreis begint, maar niet iedereen wil mee.

Vandaag nemen we een binnenlandse vlucht van Shenzhen naar Shanghai, om vervolgens in het holst van de nacht weer richting thuis te vliegen.

In Shanghai boeken we een hotelkamer waar we alle spullen droppen en vervolgens duiken we de metropool in. Souvenirs worden gekocht, lijstjes worden afgewerkt en de laatste toost wordt uitgebracht. Het was mooi, maar nu is het tijd om naar het normale leven terug te keren (maar hopelijk niet voor lang).

's Nachts vertrekken we met twee te krappe taxi's richting Pudong Airport. We hebben alles zo uitgekiend dat we met zo min mogelijk Chinese Yuan komen te zitten en bij aankomst is het letterlijk schrapen tot dat we alles bij elkaar hebben. We sluiten aan in de rij, hebben lol om niks en ineens vraagt Maartje 'Waar is de akoestische gitaar?'....KUUUUHUUUUUUTTTTT! Het hele vliegveld is verlaten (wij hebben de laatste vlucht), de mensen bij de incheckbalie willen de piano niet inchecken (dat wordt dus handbagage) omdat het pakket te groot is, de gate gaat bijna dicht, maar het boeit even niet; we zijn gvd een gitaar kwijt. Met een kater stappen we het vliegtuig in en beginnen de 1e vlucht richting Moskou met een bittere nasmaak.

Tijdens de vlucht is de gitaar het onderwerp van gesprek. De gitaar lag niet in de kofferbak, maar op de hoedenplank van de taxi. Daar heeft niemand gekeken, dus kans is groot dat hij gewoon in die taxi ligt. Via de taxibonnetjes achterhalen we een telefoonnummer en in Moskou treffen we een Chinees die Nederlands en Chinees praat. Hij wil ons graag helpen en belt met de centrale.

Na een aantal uur ontvangen we een fijn bericht; de gitaar is terecht en wordt afgeleverd bij de vriendin van de oma van Dachuan in Shanghai. Eind goed, al goed; China, tot snel!
 

Lesoir terug naar China (slot)