Noah & The Whale: intens en doordacht

Dusty Stray verzorgt een bitterzoet voorprogramma

Ingrid de Vries (tekst) ,

De Londense band Noah & The Whale valt niet alleen maar op door de bijzondere naam. De muziek is ook nog eens moeilijk in een categorie te plaatsen. In De Oosterpoort krijgt het publiek de mogelijkheid om deze band te doorgronden. Gaat dat lukken?

Dusty Stray verzorgt een bitterzoet voorprogramma

De Londense band Noah & The Whale valt niet alleen maar op door de bijzondere naam. De muziek is ook nog eens moeilijk in een categorie te plaatsen. In De Oosterpoort krijgt het publiek de mogelijkheid om deze band te doorgronden. Gaat dat lukken?

In het voorprogramma staat Dusty Stray. Hiervan vormt Jonathan Brown, zoon van een dominee, de basis. De muziek van Dusty Stray is harmonieus. Op sommige momenten klinkt het bijna zoet, maar dat is schijn. De teksten van Dusty Stray zijn namelijk helemaal niet zoet. De nummers gaan vooral over onheil en de dood. Zware onderwerpen, maar Jonathan Brown brengt zijn duistere boodschappen met een glimlach. Hierdoor weet hij zijn optreden luchtig te houden en is het publiek perfect opgewarmd voor de hoofdact.

Daarna is het podium voor Noah & The Whale. Alleen de opkomst van deze vijfkoppige band is al een optreden op zich. Dit gaat namelijk gepaard met bombastische muziek en veel licht. Het publiek is meteen enthousiast. In tegenstelling tot Dusty Stray, dat een klein hoekje nodig had, neemt de band Noah & The Whale meteen het hele podium in. Ook over de kleding is nagedacht, de bandleden staan strak in het pak.

Het verloop van het optreden is eveneens strak en doordacht. Dit heeft als voordeel dat iedereen precies weet waar hij moet staan op het podium. Ook is het te zien dat de band heeft nagedacht over de licht-effecten. Deze zijn prachtig en versterken de muziek prima. Verder is het prettig om te merken dat deze band een eigen sfeer weet te maken. Die sfeer is op sommige momenten duister, soms ingetogen, maar ook intens. Die beleving wordt versterkt door de donkere stem van zanger Charlie Fink.

Doordat het optreden zo strak verloopt, lijkt er minder ruimte te zijn voor spontaniteit. Zelfs over de momenten waarop Charlie Fink zijn stropdas afdoet of zijn jasje uittrekt, lijkt te zijn nagedacht. Het blijft onduidelijk wie de band nou eigenlijk is. Het publiek stoort zich daar echter niet aan. Bij ieder nummer neemt het enthousiasme toe en laten de mensen steeds meer van zich horen. Het optreden van Noah & The Whale wordt dan ook afgesloten met een luid en lang applaus.