Millionaire is terug en beter dan ooit Millionaire is terug en beter dan ooit

Deze geschiedenis leert ons echter niet voorbij te gaan aan het voorprogramma. Maar goed ook, want de jongemannen van Canshaker Pi maken indruk. Begin dit jaar op Noorderslag lieten de heren ook al zien dat ze er wat van kunnen en vanavond is het net zo raak. Ze hebben een halfuurtje de tijd en maken daar optimaal gebruik van; de ene garageknaller volgt de ander in rap tempo op. Als de versterkers niet zo luid stonden had je trommelvliezen horen scheuren. Hoogtepuntje in de set is het nog niet op plaat uitgebrachte Bicycles. Dat wil je horen, dus ga die knapen toch zien.

En dan mag Millionaire beginnen. In de jaren volgend op die bewuste avond in Gent heeft de band internationaal naam gemaakt. Naast Queens of the Stone Age nam bijvoorbeeld ook Muse de band mee op tour en Inmiddels kent eigenlijk iedereen Tim Vanhamel. Ja, ook u. Vroeger ook Probleemwijken gekeken op tv? Dan klinkt het intronummer vast nog bekend in de oren. Het is Millionaire’s eerste hit, Champagne. Zo niet, dan moet het nummer Delphonic van Broken Glass Heroes toch bekend voorkomen uit die Centre Parcs-reclame vroeger. Jep, ook Vanhamel. Dat de beste man muziek kan maken is dus wel duidelijk, rest alleen nog de vraag of het ook live uit de verf komt.

Het enige antwoord op die vraag is in elk geval vanavond een volmondig ja. Onder begeleiding van de A-Teamtune neemt Vanhamel alvast wat heldenposes aan. Mag hij doen, zo blijkt, want daarna gaat de boel meteen in de hoogste versnelling. Lompe, moerassige en zich lang herhalende riffs vormen de omlijsting van Millionaire’s, ja wat eigenlijk? De gitaren schreeuwen stoner en het keyboard van toetsenist Aldo Struyf, trouwens ook bekend als bandleider van Mark Lanegan, kotst voornamelijk industrialgeluiden uit. Gooi daar de donderende ritmesectie bij en het geheel houdt ergens het midden tussen een soort glamstoner en de industriële rammelrock die we van De Staat kennen.

Millionaire’s oude en nieuwe werk (tussen de laatste twee platen zit maar liefst twaalf jaar) is duidelijk van elkaar te onderscheiden, maar past toch heel goed in één show. Een hoekig nummer als Champagne werkt perfect als afwisseling tussen de wat meer experimentele liedjes van het nieuwe album Sciencing. De enige vrees vanavond is dat tussen al die stroperige stonerjams, die allemaal op ongeveer hetzelfde tempo gespeeld worden, uiteindelijk een beetje verveling op de loer zou kunnen liggen. Geen zorgen, laat Vanhamel maar even. Naast zingen, gitaarspelen en nummers schrijven verstaat hij namelijk als geen ander het vak van het frontman-zijn. De Belg heeft naast de praatjes ook de moves. Enthousiast schudt hij het achterwerk in de gezichten van de toeschouwers heen en weer. Het oog wil immers ook wat. En verdraaid, het lijkt wel of in toegift Wake Up the Children de geest van Kurt Cobain nog rondwaart. Hij had het vanavond vast prachtig gevonden. Wij in ieder geval wel.