Hoe zijn jullie samengekomen tot het huidige ESK-ESQUE?
William: "Rond 2000 ben ik met ESK-ESQUE begonnen. Ik wilde een naam die eindigde op ‘esque’." Met een grijns: "Dat kun je op twee manieren schrijven, dus die heb ik gewoon maar aan elkaar geplakt. Ik was toen singer-songwriter, maar wel onder diezelfde naam. In mijn eentje heb ik ooit het voorprogramma van The Posies gedaan. Ik speelde het singer-songwritermateriaal, maar had ook al een aantal bluesnummers in mijn repertoire."

"Ik zag Jon Auer (zanger van The Posies, red.) ietwat ongeïnteresseerd aan de bar zitten. Toen ik de bluesnummers ging spelen, keek hij ineens om. Toen wist ik het meteen: dit is het!" Dan lachend: "Vanaf dat moment was ik dus ook klaar met die zeikliedjes en ben ik me puur op de blues gaan toeleggen. Menno is in die periode af en toe komen kijken en na een goed gesprek zijn we eens samen gaan spelen. Dat klikte. Na een klein jaartje met z’n drieën (inclusief Jeroen Schoonderbeek als drummer) is Jeroen met zijn andere band verdergegaan. Sindsdien bestaat ESK-ESQUE uit Menno en mij. De percussie heb ik proberen over te nemen met een simpel setje." Lachend: "Ik kan het niet echt, maar ik kom ermee weg!"

In het fanzine komen verschillende blueshelden voorbij, van Robert Johnson tot Lightnin’ Hopkins. Wie zijn jullie Nederlandse soulmates?
Er volgt een stilte. En nog een. William: "Er zijn natuurlijk genoeg mensen die mooie blues-geïnspireerde dingen doen, maar een soulmate... Ik ben ook heel slecht in namen. Het enige dat oppopt is Smal Water, twee gasten hier uit Arnhem. Misschien Deaf Charley, ook uit de stad, al gaat dat meer de rock-kant op." Menno: "En als we het iets breder trekken; hoe heet die Noorse jongen ook alweer?" William: "Daniel Norgren?" Menno: "Inderdaad, die is ook heel goed!"  William: "Om het dan iets dichter bij huis te houden: Tiny Legs Tim uit België! Die gast is echt geniaal. Bij elke plaat duikt hij in een tijdsperiode waar hij dan zijn nummers over schrijft. Hij blijft heel erg authentiek bij de oorspronkelijke blues en kan echt alles spelen."

Er is ook een pagina van het fanzine gewijd aan de First World Blues. Wat is jullie voornaamste FWB?
William: "Die FWB staat eigenlijk voor hoe goed we het hier in Nederland hebben. Iedereen kan zichzelf met een selfie op Facebook zetten. Moet je nog wel blues maken als onze problemen zo klein en overzichtelijk zijn?" Menno: "Waar ik enorm triest van word, is televisie in het algemeen. Ik zoek zelf op internet wel uit wat ik wil zien aan nieuws, films of series. Ik krijg ook echt de FWB van reclames door films heen. Daar kan ik erg moeilijk mee omgaan en de televisie gaat dan ook direct uit. Klaar."

Wat kun je vertellen over het opnameproces van de nieuwe ep?
Menno: "De plaat is in dit gebouw opgenomen door Kees Luijt in zijn Liquid Lounge studio. Analoog. Het was geen opname waarbij elke microfoon en elke positie vooraf al vaststonden, maar meer een kwestie van uitproberen en experimenteren. Daar gingen soms weken overheen. Het was voor iedereen leerzaam. We hebben elkaar echt kunnen helpen en het proces was leuk en relaxed."

Hoe verschijnt de ep? Wordt het vinyl, een cd?
William: "Het zijn vier nummers die op cd zijn gezet. De cover is een houtsnede die een Duitse vriend van me heeft gemaakt op basis van de vier nummers die ik hem gestuurd had. Het is dus houtdruk, een houten stempel. De plaat komt ook op Spotify en andere kanalen. De cd zien we eigenlijk als een veredelde flyer. Je wilt mensen iets mee kunnen geven. ‘Luister maar even op Spotify’ klinkt ook zo lullig."

Voor de release party gaan jullie de bovenzaal van Luxor omtoveren in een good old juke joint. Wat is een juke joint?
Menno: "Onze muziek is geïnspireerd op oude, zwarte Amerikaanse blues. In de dertiger en veertiger jaren kwamen mensen in het zuidwesten van de Verenigde Staten bij elkaar. Ze luisterden naar muziek, dronken, gokten en bouwden een feestje. Dat deden ze vaak in schuurtjes in barn yards: juke joints. Nu we de blues gaan spelen in Luxor, waar een heel ander soort sfeertje hangt, hebben we besloten daar een juke joint te bouwen."

In het fanzine komt Beëlzebub aan het woord. Hij maakt zijn opwachting tijdens de ep-release. Vertel.
William: "De duivel zal er zeker bij zijn, ook voor een meet & greet, maar over zijn verschijningsvorm kunnen we nog niets zeggen. Menno heeft hem ervan overtuigd te komen."

Menno, wat heb je daarvoor moeten doen?
Menno lacht. "Niet zo veel, hij was heel enthousiast! Het was bijna beangstigend, zo graag als hij langs wilde komen. Hij is een ongeleid projectiel, ben ik bang; je kan de duivel niet dirigeren. We gaan het zien, het wordt spannend! Een tipje van de sluier: afgelopen week was hij al druk bomen aan het omhakken…"

Tot slot: waarom moet Arnhem en omstreken 22 oktober naar Luxor komen?
William: "Nou, we hopen er een hele leuke en gevarieerde avond van te maken. We hebben als gastmuzikanten Matthijs Stronks en Wout Kemkens (o.a. Donnerwetter, red.), en Mick Koopman. Mick is een metaldrummer en zal gaan drummen in een dwangbuis. Verder komt er een bijzondere illusionist." Menno: "Het publiek kan ook meedoen, we hebben bijvoorbeeld zelfgebouwde instrumenten." William: "We proberen er een vermakelijke avond van te maken. Je hoeft ons helemaal niet leuk te vinden om het toch gezellig te hebben."