Niet eerder stond de band in Nijmegen, hoewel wij vorig jaar al wel konden kennismaken met singer-songwriter Bert Dockx als Dans Dans. Als frontman Bert naar het publiek roept: "jullie kennen ons nog niet, hè?" luidt het antwoord dan ook meteen luid en duidelijk: "maar nu wel!"
Flying Horseman omschrijven is niet zo eenvoudig: de Antwerpse band maakt meeslepende en gelaagde muziek van bedwelmende post-folk tot sfeervolle blues met een messcherp randje. Meeslepend in opbouw, intens en gevarieerd. En live komt daar nog een laagje bij.
De eerste drie nummers zijn afkomstig van vierde album Night Is Long, dat in oktober 2015 uitkwam. Vervolgens wordt 'Too Much Love' van stal gehaald, waarbij bassist Mattias Cré tot grote verbazing van het publiek een strijkstok tevoorschijn haalt en zijn bas laat klinken als een viool.
Het hele optreden straalt een enorm plezier uit. Frontman Dockx heft bezwerend de handen, zingt en kijkt soms haast bezeten het publiek in. De zussen Loesje en Martha Maieu laten hun hypnotiserende zang horen terwijl zij de toetsen en elektronica bespelen, gitarist Milan Warmoeskerken bouwt zijn eigen soundcapes daar omheen en drummer Alfredo Bravo is zowel subtiel als dreigend zoals ook hij af en toe duistere blikken in het rond werpt. Bassist Mattias doet zijn ding, met of zonder strijkstok.
Was het dan helemaal perfect?
Ja, eigenlijk wel. Het optreden staat als een huis, dendert voort als een trein en gaat zeker niet uit als een nachtkaars. Met een soort zeemansachtige ballade, het acht minuten durende 'Money', nemen zij afscheid: "Cover the road, cover my soul, cover my body with sheets of sound."
Een recensent van het nieuwste album beklaagde zich over het feit dat deze weer zo goed was. Het publiek in Nijmegen kan niet anders doen dat dit beamen. Kom maar op met je volgende optreden in Nijmegen!