De boeking van de Nijmeegse indiepopband Thaïti op het Valkhoffestival deed bij sommigen de wenkbrauwen fronsen. Hoewel de formatie dit jaar meedeed aan de Roos van Nijmegen, redden ze het niet tot de finale. Terwijl de winnaars van de lokale bandwedstrijden, February Moon (Roos van Nijmegen) en de Super Soakers (Kaf en Koren) tijdens het Valkhoffestival op veel kleinere podia spelen, is Thaïti de lachende derde met een plek op de Boog. Dat brengt natuurlijk bepaalde verwachtingen met zich mee.

Hoe komt het dan dat juist deze band op een groot podium is geprogrammeerd?

Dat zal waarschijnlijk te maken hebben met het genre waarin het zevental opereert. Thaïti wordt omschreven als 'een dansbare indiepop formatie met invloeden uit de R&B, 80’s disco en tropische worldbeat'. Op een warme, zweterige zomeravond als deze klinkt dat als de perfecte band om hier een feestje te gaan bouwen. Toch is het opvallend: slechts zeven maanden zaten er tussen het eerste publieke optreden in Merleyn (als support van het Nijmeegse Wolves Dressed In Sheep) en het optreden van vanavond. Tussendoor deed de band slechts een handjevol optredens. Thaïti heeft zelfs nog geen muziek uitgebracht. Het vertrouwen moet dus groot zijn geweest.

En, is het inderdaad een tropisch feestje geworden?

Jazeker. Hoewel dat eerste optreden al stond als een huis, is de band nog strakker gaan spelen en zijn er nieuwere nummers aan de set toegevoegd. Blikvangers zijn nog steeds zanger/toetsenist/gitarist Sam Cuppen en natuurlijk de twee zangeressen/danseressen (Florieke en Simone) naast hem. Die laatste twee hebben nu een beter op elkaar afgestemde choreografie, wat aanstekelijk werkt, getuige het dansende publiek. Ook de ‘exotische’ klederdracht is meer op elkaar afgestemd. Opvallende troef is de bongo- en cowbellspeler, die voor een groot deel de sound van Thaïti bepaalt. De meeste liedjes zijn geen kop- en staart liedjes, maar vaak zitten er onweerstaanbare grooves of hooks in de muziek, waardoor je haast wel moét bewegen.

Thaïti-'klassiekers' als 'Miami Diamonds', 'Tears Behind The DJ Booth' worden gespeeld, maar ook nieuwer werk als 'Habana' doet het goed. 'Golden Youth' bewaart de band tot het laatst, het prijsnummer. Ook valt op dat de sound van de band langzaam wat is verschoven. Klonk Thaïti voorheen vooral als een mix van de B-52’s en Manchester bands als Happy Mondays, nu valt vooral de invloed van Talking Heads op. Als dan ook nog de Talking Heads-cover ´Slippery People´ wordt gespeeld, vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.

Dus, een terechte boeking?
Zeker. Sam Cuppen lijkt zelf verbaasd over de prominente plek die Thaïti krijgt toebedeeld op het festival. Ze krijgen het publiek aan het dansen en bouwen er een (tropisch) feestje van. Thaïti ontpopt zich als een van de meest veelbelovende acts van Nijmegen. Nu maar hopen dat we dit gezelschap nog vaak terug gaan zien.