De sfeer die het podium The Bayou op de Zwarte Cross ademt is de sfeer van de zuidelijke staten van de VS. Het podium is een grote veranda. Zo’n statige witte, zoals je die regelmatig terugziet in films over slavernij in de 19de eeuw. Vaak met een opzichter of ‘master’ in een schommelstoel met zijn dubbelloops jachtgeweer gericht op de katoenvelden. The Kotton Fields Sessions is - hoe toepasselijk - het eerste album dat BBB in 2012 heeft uitgebracht. Het album ontving lovende recensies. De band werd daardoor door landelijke media, zoals 3FM, bij Giel Beelen, en DWDD uitgenodigd en kreeg landelijke bekendheid. De band kenmerkt zich door authentieke Amerikaanse soul- en rockmuziek in de traditie van The Black Crowes, Red Devils en Solomon Burke, met de analoge sound en energie die ook werd geproduceerd in studio’s als Muscle Shoals in Alabama. Het tweede album Faico Faico verscheen in 2014 en ontving eveneens lovende recensies en is analoog en live opgenomen. Die live-beleving van de twaalfkoppige band is juist zo kenmerkend. De scheurende maar ook subtiele Hammond (Geo Wassink), de krachtige stem van Erik Neimeijer, afgewisseld met de soulpower met hoog bereik van Eugene Latumeten en de stevige rol die de blazerssectie en de backing vocals hebben, maken het dat je deze band live moet beleven.
#ZC15: Slotakkoord van The Backcorner Boogieband op de Zwarte Cross
Lovink: "We hebben veel geleerd van elkaar. Ik ben daar alleen maar dankbaar voor."
Na vijf jaar houdt het dan echt op.The Backcorner Boogieband (BBB) stopt en speelt hun afscheidsconcert op de voor hun ‘gewijde grond‘: het terrein van de Zwarte Cross. De oogst van de afgelopen periode bestaat uit twee albums: The Kotton Fields Sessions en Faico Faico, landelijke bekendheid via 3FM en DWDD en optredens op grote festivals tot rokerige kelders.
3voor12 Gelderland sprak met Hendrik Jan Lovink (oprichter, gitaar), Erik Neimeijer (zang) en Eugene Latumeten (zang, lead & backing) op een bijzonder moment: direct na hun laatste optreden.
Waardig afscheid
Nu dus voor het laatst bij The Bayou. Het is zichtbaar en hoorbaar: hier staat een goed op elkaar ingespeelde groep vrienden. Stuk voor stuk topmusici, die er vanavond op ontspannen wijze nog alles eruit halen wat erin zit. Bekende nummers als ‘Angels’ en ‘Better Days’ komen voorbij, maar ook mooie gastoptredens van Miss Montreal en Pieter Both van de Nederlandse band Beef. Het is ‘a continues flow of energy’ met als kers op de taart een nummer van Focus: ‘Hocus Pocus‘. Een nummer dat, live gespeeld, altijd garant staat voor een welhaast orgastische ontlading bij het publiek. Tenminste, als je dit moeilijk te spelen stuk beheerst, en dat beheerst deze band.
"Ik ben alleen maar dankbaar"
De laatste noot klinkt en het gejuich wordt in ontvangst genomen. De stekker is er dan definitief(?) uit. We spreken Erik Neimeijer, Hendrik Jan Lovink en Eugene Latumeten voor een korte terug- en vooruitblik. Aanleiding voor Hendrik Jan om te stoppen met de band is het vertrek van Erik als leadzanger van de band. Door drukte met zijn andere band Bökkers, rock-’n-roll en blues met eigen werk in het Oost-Nederlands dialect - het Sallands, is Neimeijer uit BBB gestapt.
Waarom stoppen?
Neimeijer: “Ik vind BBB een te gekke band een gezellige club en daarom ook moeilijk om eruit te stappen, maar als wij straks een nieuwe plaat maken en de boekingen komen binnen dan moet ik steeds zeggen dat ik niet kan meespelen. Al mijn weekenden zitten vol met optredens met Bökkers. Een rockband speelt niet op een woensdagavond, dat is jammer want de rest van de week heb ik gewoon tijd...”
“...maar dan belt er niemand!” onderbreekt Lovink. De mannen kunnen er ontspannen om lachen. Neimeijer vervolgt: “Ik vind niet dat je met een halve inzet in een band moet zitten. Als ik al aanvoel dat ik de straks die lul ben die moet afzeggen voor een optreden, moet ik er niet aan beginnen, vind ik.”
Lovink: “Onderling klikt het gewoon goed. Erik schrijft alle teksten. Dat gaat allemaal super makkelijk met hem. Om er dan gewoon iemand anders bij te zoeken, vind ik niet de juiste weg. Als het niet meer gaat, heeft het geen zin om er maar van alles bij te trekken om het maar door te laten gaan. Dan wordt het toch niet meer zoals het nu is. Het is hartstikke jammer, maar wat ik mooi vind is dat wij twee geweldig mooie platen hebben gemaakt. We hebben veel geleerd van elkaar. Ik ben daar alleen maar dankbaar voor.”
Neimeijer: “Vooral in de studio zijn wij als band echt te gek. Als wij in de studio zitten dan gaan we echt dag en nacht door tot wij de juiste take hebben. Live zijn wij ook te gek. Aan de andere kant zijn er ook praktische nadelen met live optredens met zo’n grote band. Met een bezetting van twaalf of veertien man is niet iedereen constant beschikbaar. Het clubcircuit levert ook niet veel op: soms sta je ergens voor dertig euro. Dan moet je nog ergens je auto kwijt in de parkeergarage. Dan ben je al weer vijftien euro kwijt. Dank je de koekoek!”
“Wie is die vrouw die zo mooi zingt?”
De backing vocalist en leadzanger Eugene Latumeten vindt het ook jammer dat de band stopt en blikt nog even terug op zijn intrede in BBB. Latumeten: “Met paaspop was er in Enschede een optreden van de band BZB met hun ‘friends’. Ik was één van die ‘friends’ en Hendrik Jan ook. Het verhaal gaat dat Hendrik Jan vroeg: ‘wie is de vrouw die zo mooi zingt?’ Nou, dat was ik dus. Ik had toen nog niet van Jovink en de Voederbietels gehoord. We raakten in contact met elkaar. Ik werd gevraagd om een keer in te vallen en vervolgens kreeg ik het verzoek om in de band te blijven.”
“Ik vind het heel jammer dat deze band stopt. De vibes zijn heel goed. De diversiteit die in deze band is gebracht is echt op het conto van Henk Jan te schrijven. Dat is zijn stijl. Hij wil met meerdere mensen werken. Een geniale man en één brok creativiteit en spontaniteit.”
Volgende stap: Hilltop Howlers
Lovink: “Mijn nieuwe project is Hilltop Howlers. Ik ben alleen nog op zoek naar een goeie zanger. Helaas kan Erik niet.” Bulderlach.
Wat voor zanger wordt er precies gezocht? “Hij moet in ieder geval knapper zijn dan Erik.” Erik voegt toe: “Iets heteroseksueler zou wel van meerwaarde zijn.”
Lovink, nu wat serieuzer: “Ik blijf op zoek totdat ik een goeie heb gevonden. De lat ligt hoog. Het moet echt wel weer een vette band worden en niet zo van: ‘Oh we kunnen geen goeie vinden, dan die maar...’ De muziekstijl zal hetzelfde zijn: southern. Dat vind ik lekker om te doen. Wel met een kleinere bezetting. Dat maakt het wat praktischer. Wél de Hammond, maar geen blazers en de backing vocals gaan we zelf doen. Ik heb er heel veel zin in, maar het is allemaal dus nog in ontwikkeling, Ik weet zeker dat er iets moois uitkomt. We hebben allemaal ontzettend veel tijd gestoken in BBB, maar dat hebben we met alle plezier gedaan. Het was echt een mooie ervaring. Dit had ik niet willen missen.”