Een regenachtig Valkhof werd gisteravond meegenomen op een reis door tijd en ruimte door de Amerikaanse/Nieuw-Zeelandse psychedelica rockband Unknown Mortal Orchestra. Een ijzersterk optreden veroverde meerdere Nijmeegse harten.

Het concert

Unknown Mortal Orchestra, Arc, 20 juli.

De act

Een opgelaten sfeer hangt in het Valkhof enkele minuten voordat Unknown Mortal Orchestra de bühne betreed. De optredens van het drietal schijnen nogal te varieren qua energie. De ene keer is zanger en gitarist Ruban Nielson enorm opgelaten, tijdens een andere show hangt hij stijf van de drugs tegen de zijkant van het podium aan.

Vanavond is dat laatste zeker niet het geval. De inzet van het eerste nummer, ‘Like Acid Rain’, van het derde en laatste album Multi-Love, staat als een huis. Opvallend is de nieuwe aanwinst van Unknown Mortal Orchestra: toetsenist Quincy McCrary, die meedoet op deze tour. Multi-Love is een album met veel funk en soul invloeden en synthesizers. McCrary is dan ook essentieel om de volle, psychedelische sound van de plaat waar te maken op het podium.

De nadruk ligt op de laatste plaat, hoewel het viertal ook oudere nummers speelt, zoals ‘How Can You Luv Me’ van het eerste album Unknown Mortal Orchestra en ‘So Good At Being In Trouble’ van de tweede plaat, simpelweg getiteld II. Het optreden is enorm sterk. Vooral de superstrakke drums voeren de boventoon, waarbij de gitaar van Nielson soms overstemd wordt in de meer bombastische nummers van de groep.

Het moment

De energie van het viertal wordt opgekrikt wanneer ‘Necessary Evil’ ingezet wordt. De blazerpartij in het nummer wordt opgevuld door de toetsenist, en het publiek wordt meegenomen op een heerlijke trip waarbij tijd en plaats vergeten wordt. De sfeer is goed, en de toeschouwers deinen langzaam op de klanken van Unknown Mortal Orchestra. Hun muziek lijkt nog niet veel herkenning te krijgen onder het publiek, maar naarmate de band meer nummers van Multi-Love speelt, blijken meer luisteraars de liedjes te kennen.

Af en toe gaan zanger Nielson en bassist Jake Portrait op het podium zitten, bijvoorbeeld tijdens de drumsolo van Riley Geare. En Geare is niet de enige die een goede solo weggeeft, de nummers van Unknown Mortal Orchestra zitten vol met gitaarsolo’s, en ook de keyboard speler krijgt zijn momentje richting het einde van de show.

Het publiek

Een uur met Unknown Mortal Orchestra vliegt zo voorbij, wanneer een van de nieuwere nummers, ‘Can’t Keep Checking My Phone’, wordt ingezet, weet je dat de trip bijna ten einde is. Het publiek danst en zingt mee op de vrolijke funksingle, waarin de bas de boventoon voert. Het nummer wordt sneller gespeeld dan gewoonlijk en de drumpartij is wederom enorm sterk. ‘Can’t Keep Checking My Phone’ vormt het hoogtepunt van de avond en had dan ook beter aan het einde kunnen worden gespeeld. De laatste klanken van Unknown Mortal Orchestra worden gespeeld tijdens ‘Multi-Love’. Hoewel het publiek en de band nog steeds goed gezind zijn is de energie toch een beetje weg in vergelijking met het vorige nummer.

Het oordeel

Desalniettemin is Unknown Mortal Orchestra een hele sterke liveband met getalenteerde muzikanten. Het is dan ook te hopen dat hun volgende optreden in Nijmegen meer publiek zal trekken.