Xaxaxa uit Macedonië verzorgt de aftrap van de avond. De band maakt punkrock in het Macedonisch. Bij het eerste nummer blijkt de gitaar van de zanger niet te werken. Na een paar vervangende gitaren te proberen, die het ook niet doen, besluit de zanger het dan maar zonder gitaar te doen. Hij neemt de microfoon ter hand en danst ongemakkelijk door de zaal, zwaaiend met zijn mic alsof het een vlaggetje is. Lui en nonchalant mompelend raffelt hij de wat eentonige nummers af. De hoeveelheid publiek valt aan het begin van de avond nog wat tegen, en dan hoef je niet zo je best te doen, moet hij gedacht hebben. De ritmesectie probeert er nog wat van de te maken maar het optreden is niet te redden. Zodra het laatste nummer met een sisser afloopt, pakken de mannen de spullen en vertrekken alsof ze er nooit waren geweest.

De bebaarde kerels van Mannheim staan vervolgens in de zaal tussen het publiek. Het licht is uit, een projector brandt de naam van de band op de muur, een onheilspellend stuk muziek klinkt. De drummer slaat af en toe op het drumstel om een tipje van de sluier op te lichten van het geweld dat zal losbarsten. De zaal stroom langzaam vol met nieuwsgierige gasten. Opeens pakken de mannen hun instrumenten en knallen er keihard in. De helft van de zaal draait zich om en loopt naar de bar om gratis oordoppen te ontvangen, en keert daarna vlug weer om, om niets te missen van het geweldige optreden. Hoewel de muziek zeer intelligent en moeilijk volgbaar in elkaar steekt kan het publiek niet anders dan fanatiek meebewegen.

Als laatste speelt Hippy Tree Friends Collective alle nummers van het nieuwe album, plus nog een nummer dat er niet op staat. De Achterhoeks/Arnhemse formatie met frontman Erik Giessen staat bekend om haar energieke optredens en doet die reputatie eer aan. De meeste nummers duren langer dan zes minuten, maar geen moment verveelt. De fans zingen sommige nummers luidkeels mee en de overige gasten doen dat bij het volgende optreden vermoedelijk ook. Het album heeft de naam WIGDTPBR gekregen en er wordt niet verteld waar dat voor staat. Wel wordt ene Nick Olijslager bedankt voor de naam van het album. Erik neemt de tijd om zijn dank uit te spreken voor iedereen die het mogelijk heeft gemaakt om het gecrowdfunde album uit te brengen, en werkt zich daarna weer dankbaar in het zweet voor het publiek. Elk optreden van HTFC smaakt naar nog meer, en deze avond was ook weer heerlijk.