Raw Flowers is een ijzersterke nieuwe rocksensatie uit de Achterhoek, met bandleden die hun sporen al ruimschoots verdiend hebben met Shaking Godspeed en The Bloody Honkies. Instrumentaal is het ijzersterk en ook de rauwe zang past perfect in het plaatje. Maar ondanks dat het uitstekend klinkt, mag er nog iets meer podiumpresentatie zijn om de muziek echt tot zijn recht te laten komen.
Blackstroke toont meteen dat de band over een goede zanger beschikt. De zang staat hard in de mix. Daardoor is het goed te horen dat de cleane zang live behoorlijk zuiver is. Ook muzikaal is het goed, zover de gitaren te onderscheiden zijn tussen het harde geluid van de drums. Blackstroke speelt melodieuze metal waarbij regelmatig de band Killswitch Engage door het hoofd spookt. Ondanks dat hier en daar een breakdown en een scream te horen is, mist het voldoende afwisseling. Geen optreden dat lang blijft hangen, daarvoor ontbreekt de echte overtuiging. Wanneer echter aan de presentatie gewerkt wordt, is er zeker een mooie toekomst voor deze band weggelegd.
Met Through the Struggle slaat de vlam in de pan. De toeschouwer wordt snel wakker geschud door een orkaan van energie op het podium. Het is knap dat men strak spel kan combineren met een uitbundige podiumpresentatie. Het is voor de zanger een van de laatste optredens. Dat is jammer, want met Jordy staat een echte frontman op het podium. De opvolger zal er een flinke taak aan krijgen om dit op te vangen, maar naar eigen zeggen heeft de band een waardig vervanger gevonden. Met hun metal/hardcore is Through the Struggle de eerste echt harde band van de dag en dat smaakt naar meer.
John Coffey maakt dankbaar gebruik van het inmiddels opgewarmde publiek. En zover het publiek dat nog niet was, duurt het bij John Coffey slechts een paar seconden om dit alsnog te bewerkstelligen. Vol overtuiging strooit de band de harde rock-’n’-roll over het plein uit. Er ontstaat een complete chaos van moshpits en rondvliegende mensen. Het half uur is voorbij voor je er erg in hebt en is, vanzelfsprekend, ook veel te kort.
Izegrim is al jaren een van de leidende metalbands uit Gelderland. De aanstekelijke death/thrash slaat aan en met goed geluid en uitstekende instrumentenbeheersing weet de band Wageningen snel om de vinger te winden. Zangeres Marloes grunt menig metalzanger eruit. Izegrim houdt haar naam wederom hoog.
Birth of Joy verovert in rap tempo de wereld en mag met recht één van de grote beloftes van ons land genoemd worden. De opzwepende ‘sixties on steroids’ is dansbaar, psychedelisch en een welkome afwisseling in het programma. Aan het uitbundige publiek is te zien dat het voor velen ook een van de hoogtepunten van de dag is.
Ondanks dat het Ierse Gama Bomb een bekende naam is in de thrash metalscene, is het plein al aardig leeg. Het feit dat het morgen voor velen gewoon weer een werk- dan wel studiedag is, breekt de band op. Dit lijkt ze verder weinig te deren. De band doet er alles aan om het Kabaal-podium mooi af te sluiten en dit lukt met verve.