Op het moment dat In Orbit het podium van het Cultuurcafé bestijgt, vertoeft een groot deel van het publiek nog op het terras, genietend van de laatste vlagen lentezon. Dit blijkt niet de enige hindernis waar de band mee moet zien om te gaan. De violiste van dienst ontbreekt helaas vanavond. Ondanks dit gemis zet de band een degelijk optreden neer. Leuke, lieve en bovenal kleine liedjes die in lijn liggen met het al jaren erg populaire indiefolk. Met uitzondering van enkele schoonheidsfoutjes is het musicaal goed en wordt de ietwat kleurloze zang gedurende het optreden expressiever. De presentatie is daarentegen nederig en vraagt om zelfverzekerdheid. De trompettist die het collectief enkele nummers versterkt, mag bijvoorbeeld meer in het geheel worden opgenomen. Hierdoor blijft het onduidelijk hoeveel potentie In Orbit nu daadwerkelijk heeft.

Een pompeus tape-intro, dat weinig aan de verbeelding over laat, maakt duidelijk dat het optreden van There Was a Firefight aanstaande is. Het viertal kiest niet voor subtiliteit en vuurt binnen enkele ogenblikken een aantal lekkere gitaarriffs de zaal in. De instrumentale stonerrock wordt strak gebracht en met name het felle drumwerk springt in het oog. Er is geen sprake van songs maar het zijn meer verschillende muziekstukken. Deze zijn niet allemaal even spannend. Het sfeervolle element dat postrock zo kenmerkt, en waar de band zich getuige haar biografie mee verwant voelt, komt dit optreden niet uit de verf. Een andere aanmerking is de keuze van de band om geen microfoon op het podium te zetten. Gezien de muzikale aard begrijpelijk, maar als je er wél voor kiest om via aankondigingen te communiceren met het publiek, maakt het erg afstandelijk.

Dehaze trakteert het Cultuurcafé tijdens de soundcheck op een Led Zeppelin-nummer. Dat lust men hier op de campus wel! Het is een voorbode op wat er volgt: stevige rock door muzikanten die hun instrumenten prima beheersen. Dat laatste komt met name naar voren in de meer rustige en melodieuze stukken. En dáár ligt de kracht van het viertal en misschien moeten zij zich meer op dit aspect toeleggen. Genretechnisch wordt er 'van veel walletjes gegeten', maar niet elk stijlelement maakt de band als collectief sterker. Daarnaast mag Dehaze op het podium ook wat meer een eenheid worden.

Na het aansluitende juryrapport is ook bekendgemaakt wie doorgaan naar de finale van Kaf en Koren op donderdag 12 juni. Don’t Forget The Joker, Smoking Chimneys, Desolate Fields en Dehaze mogen deze avond strijden om de winst in Doornroosje, Nijmegen!!