De beste manier om wakker te worden op de zondag van de Zwarte Cross? traumahelikopter! Het Groningse garagerocktrio schudt de vermoeidheid bij het publiek eruit. Lekker raggen. Dat gaat er bij de Zwarte Crossers in als een thermoskan zwarte koffie, hoewel het in de Achterhoek ook niet ongebruikelijk is om weer vrolijk aan het bier te gaan. Gezellig samen feesten is een motto dat bij zanger-gitarist Mark Lada hoog in het vaandel staat. Hoewel de meeste toeschouwers nog niet de puf hebben om te moshen, zit de sfeer er in de pit al goed in. Uiteraard duikt Mark zelf ook de moshpit in. “Ik doe mee, ik kom eraan.” En daar gaat hij met zijn mic. Zingen, moshen en crowdsurfen, niets is te gek. Blijkbaar heeft Mark geleerd van zijn ervaring in de X-Ray tijdens Lowlands 2013, waar het microfoonsnoer te kort was voor een lange joyride op de handen van de toeschouwers. Hij geeft zijn mic af aan de stagecrew zodat hij probleemloos én draadloos mee kan moshen en surfen. Dan maar even geen gezang. Zijn ‘dragers’ gaan met hem aan de haal en even is het de vraag waar hij zich op het terrein bevindt. Maar na de geslaagde rondvlucht wordt hij weer keurig bij het podium afgeleverd. De Zwarte Cross is weer wakker!
#zc14 Ruig-'n-roll route zondag 27 juli 2014
Høken in de zon
Op deze mooie laatste dag van de Zwarte Cross racen we van de megatent naar Roadhouse. Maar ook het hoofdpodium kan natuurlijk niet ontbreken. De diverse ruigere bands staan goed verdeeld over het festival. Valient Thorr speelde zo hard dat de recensent de capslocktoets maar heeft aangedrukt om nog boven al dit muzikale geweld uit te komen. Gelukkig was daar traumahelikopter om eventuele EHBO toe te passen.
Wijlen Bon Scott lijkt voor even vanuit de hemel te zijn afgedaald op het hoofdpodium van de Zwarte Cross als Airbourne begint te spelen. Leadzanger en -gitarist Joel O’Keeffe zet een strot op die verbluffend veel op die van de vroegere zanger van AC/DC lijkt. Ook de snoeiharde gitaarriffs doen denken aan hun illustere landgenoten uit het land down under. Hebben we daar problemen mee? Nee! De Aussies hebben hun eigen stijl waarmee ze zich onderscheiden. Natuurlijk staat ook bij Airbourne een indrukwekkende batterij podiumversterkers op de bühne, maar de heren houden het liever puur en verliezen zichzelf niet in gelikte trucjes en gebaren.
Joel zweept de boel flink op en ziet het publiek helemaal uit zijn plaat gaan. “Fucking good to be back.” Het vorige optreden op de Cross dateert alweer uit 2010. Drummer Ryan (Joel’s broer) raakt bij de toeschouwers de juiste ‘snare’ en beukt er met bassist Justin Street vrolijk op los. David Roads tekent op slaggitaar de contouren van deze rockshow die door zijn makkers verder wordt ingekleurd. De decibellen vliegen in het rond en raken iedere vezel. Maar niet iedereen rockt mee. Het geweld lijkt aan een slapende dreumes in een buggy totaal voorbij te gaan. Intussen gaat iedereen in de pit volledig los. Veel mannen zitten op de schouders van hun vrienden, Joel laat een flink blik bier zeer effectief het publiek in spuiten, de feestvreugde is compleet. Rock-‘n-roll ‘till I die.
“Ze niet boeken voelt inmiddels alsof je je allerbeste kameraad niet uitnodigt voor je verjaardagsfeest”, staat op de website van de Zwarte Cross geschreven. En dus is Peter Pan Speedrock weer present, in de Roadhouse. “Zijn jullie klaar om de boel af te breken?”, vraagt zanger-gitarist Peter van Elderen. Het antwoord valt te raden… PPSR laat er geen gras over groeien en smijt er een bak herrie tegenaan. Snoeihard en snel. Lekkah! De stemming in de pit zit er inmiddels goed in. We zien vele acrobatische hoogstandjes van de mosh-mob van een hoge moeilijkheidsgraad. De landing van de crowdsurfers en moshers is ook uitstekend. Epke Zonderland had het niet beter kunnen doen. Intussen blijft PPSR maar beuken. Onder het motto ‘niet lullen, maar poetsen’ knallen de oude rotten erin. Met dezelfde energie en drive als het publiek spelen ze de Roadhouse helemaal plat. Het is maar goed dat tante Rikie alles goed heeft vastgeniet en -gelijmd. In de pit zien we ineens Joel O’Keeffe van Airbourne enthousiast meemoshen. Een groot eerbetoon van een vakbroeder! Telkens weet Peter Pan Speedrock er weer een schepje bovenop te doen. De overtreffende trap van uit je plaat gaan blijkt door hen te zijn uitgevonden.
DE MEGATENT LIGT VOL MET PLASTIC BEKERTJES. DAT IS GOED TE ZIEN WANT DE TENT IS NAGENOEG LEEG. ONDANKS DAT FEIT SPEELT VALIENT THORR ACHTERLIJK HARD. VANDAAR DIT STUK IN KAPITALEN. BIJ HET VOORLAATSTE NUMMER WORDT DUIDELIJK WAAROM. HET NUMMER IS GERICHT AAN HET GEHELE UNIVERSUM. BEZOEKERS VAN DE ZWARTE CROSS IN ZWARTE SHIRTS MET BANDNAMEN IN ONLEESBAAR LETTERTYPE HEBBEN ZICH VERZAMELD VOOR HET PODIUM. DAARTUSSEN STAAT NOG EEN AANTAL MENSEN IN VROLIJKERE KLEDING NAAR HEAVY METAL TE LUISTEREN.
DE BAND WERKT ZICH FLINK UIT DE NAAD. DE FRONTMAN KAN NA AFLOOP VAN DE SHOW ZIJN BAARD UITWRINGEN. DAT ER NIET ZO VEEL PUBLIEK IS LIJKT NIET HEM TE DEREN, EN DAT WEKT VEEL SYMPATHIE OP. HIJ KOMT VAN HET PODIUM AF OM MET HET PUBLIEK DE ROEIBOOT TE DOEN. VERDEROP IN DE SHOW WORDT ER ALSNOG EEN PIT GEVORMD. HET IS EEN GEWELDIG OPTREDEN, WAAR VEEL MEER MENSEN VAN HADDEN KUNNEN GENIETEN IN DE MEGATENT.
Nadat we zijn weggeblazen door Valient Thorr in de Megatent is het lekker chillen bij de orgelrock van Birth of Joy in Roadhouse. Nou ja, chillen… Al lijkt de muziek niet geschikt om flink te moshen, toch zet het Utrechtse trio een stevige set neer. Ook dit valt goed in de smaak bij de toeschouwers. Zanger-gitarist Kevin Stunnenberg giert er op los op zijn gitaar, Gertjan Gutman laat zijn orgel rocken zoals we dat zelden hebben meegemaakt en voor Bob Hogenelst lijken alleen de grootste trommels en bekkens goed genoeg voor het stuwende ritme van BOJ. Op een gegeven moment verliest de band zichzelf in een overdaad aan echo en andere geluidseffecten bij de psychedelische nummers. Maar gelukkig vinden ze snel de uitgang van het doolhof waarin ze verdwaald leken te raken. “Are you ready to make things happen?”, vraagt Kevin. Het publiek reageert met groot enthousiasme als de songs van het debuutalbum Make Things Happen worden gespeeld. BOJ is na het veelbelovende optreden op Zwarte Cross 2011 weer thuisgekomen en het Cross-publiek heeft ze weer omarmd.