Eindelijk zomerse temperaturen in Nederland. Perfect weer voor een flinke portie festivalmuziek. Spijkerrok is een uit de hand gelopen benefietfestival, ooit opgezet om een nieuwe stofzuiger voor een studentenhuis te bekostigen. Heel wat ‘goede doelen’ en locaties later vindt het festival nu plaats in Vrijstaat Thialf en gaat de opbrengst naar Syrië. Van ’s middags tot ’s avonds laat staat het terrein vol bandjes en singer-songwriters.
Bij de start van het festival is het nog behoorlijk rustig. De meeste bezoekers genieten buiten van het zonnetje. Slechts enkele mensen staan in de ietwat benauwde tent te luisteren naar Final Four, een jong rockbandje met wat punkinvloeden en vooral veel noise. De jongens (en meisje) maken er ondanks het weinige publiek wel een feestje van. Direct na hun laatste noot staat de volgende artiest klaar in de kleinere tent. Peter Lada zegt stiekem te hopen op regen, zodat meer mensen binnen komen staan. Halverwege zijn optreden begint de volgende band te soundchecken in de andere tent. Dit gaat gepaard met zoveel lawaai dat de singer-songwriter hard zijn best moet doen om er bovenuit te komen. Wat gefrustreerd speelt hij nog enkele nummers met meer volume.
Dat de mannen van de volgende band niet alleen tijdens het soundchecken een bak herrie maken blijkt al snel. Fabulous Fords is een rock-’n-roll band met een flinke dosis garagerock. De energieke Canadese zanger stuitert het hele optreden over het podium heen. In de singer-songwriter tent is het vervolgens tijd voor Marten de Paepe. Zijn gitaarspel is afwisselend en hij zingt zelfs gewaagd een liedje in het Nederlands. Hij maakt weinig contact met het publiek en helaas creëert zijn zonnebril nog wat extra afstand. De organisatie lijkt gelukkig wel iets gedaan te hebben aan de herrie van de andere tent, want Marten kan zijn set rustig afmaken.
In de grote tent maken muzikanten van verschillende bands zich op om te spelen. De oplettende toeschouwer herkent onder andere bandleden van Shaking Godspeed en Automatic Sam. Bij de set van Thee Hämmer zijn oordopjes geen overbodige luxe. De mannen spelen keiharde bluesrock met psychedelische invloeden en eindigen met een improvisatie van minstens een kwartier. Het is duidelijk dat elk lid van deze formatie een brok ervaring heeft, want de muziek is van een hoger niveau dan de voorgaande bands.
Remco Jacobs is een charismatische singer-songwriter. Hij vertelt over de herkomst van zijn liedjes en maakt veel contact met het publiek. Zijn outfit zorgt ervoor dat hij niet snel vergeten wordt, want hoe vaak zie je iemand in een kimono optreden? Zijn gitaarspel is wat bluesy en hij sluit af met een instrumentaal nummer.
Een nadeel van het festival is dat het geluid behoorlijk hard staat. Veel mensen blijven buiten de tenten in het zonnetje zitten, omdat je vanaf daar prima mee kan luisteren. De artiesten staan daardoor vaak in een halflege tent op te treden. Zelfs headliner Tjeerd Bomhof krijgt de tent niet vol. Naast hits onder het pseudoniem Dazzled Kid speelt hij zijn alom bekende cover van Ain’t No Sunshine. Vooral tijdens nummers met pit bewijst hij een goede singer-songwriter te zijn.
In de kleine tent staan de twee singer-songwriters van Be’s Dog opgesteld. Ze hebben een aantal extra muzikanten meegenomen om een voller geluid te creëren. Ze spelen unplugged en leggen de nadruk op tweestemmige samenzang. De stemmen passen perfect bij elkaar en zijn samen erg indrukwekkend. Op een totaal andere manier is ook de onvervalste bluesrock van The Heat indrukwekkend. Vernieuwend is het niet, maar de mannen spelen strak en met veel enthousiasme. Het is duidelijk te zien dat ze met volle teugen genieten van het optreden. In het publiek gaat ook singer-songwriter Remco Jacobs flink uit zijn dak. De mondharmonica is een waardevolle toevoeging en geeft de band net iets extra’s.
Het koelt buiten wat af waardoor de tenten meer volstromen. Na Be’s Dog staat ook de volgende singer-songwriter er niet alleen voor. Nienke Deiters heeft een drummer en elektrische gitarist meegenomen. Ze spelen naast eigen nummers ook een aantal covers, zoals een prachtige versie van Teardrop van Massive Attack.
Het einde van het festival nadert. Er staan nog twee acts geprogrammeerd, namelijk de geheimzinnige Allstar-Jam en een afsluitend feestje van TenTemPiés. Wie er precies deelnemen aan de Allstar-Jam blijft tot vlak voor het optreden de grote vraag. Dan verschijnen de zangers van Fabulous Fords en Thee Hämmer en komen ook de bandleden van The Heat het podium op. Standaard bluesrifjes vormen de basis voor een lange jamsessie, waaraan iedere enthousiasteling deel mag nemen. Verschillende mensen uit het publiek leveren hun bijdrage aan de jam. Een leuk initiatief! De echte afsluiter komt echter van de band TenTemPiés. Deze Chileens-Nederlandse band maakt er met een mix van latin rock, ska en reggae een waar feestje van. Niemand kan stil blijven staan en de hele zaal swingt mee. Het kost de band dan ook geen enkele moeite om het publiek mee te laten klappen en zingen. Een waardige afsluiter waarop tot in de late uurtjes gedanst kan worden.
Spijkerrok wordt elk jaar een maatje groter en de organisatie creëert voor jong en oud een leuke dag. Qua muziek is er voor bijna elk wat wils. Er kan nog winst gehaald worden met de aankleding en de uitstraling van het terrein. Een pauze tussen de optredens of een minder vol programma zou een goed idee zijn. Tot slot een compliment voor de beslissing om het publiek eens iets anders voor te schotelen dan de eeuwige friet en frikadellen. Syrisch eten, falafel en gerookte vis zijn geen dagelijkse kost op een festival!