Punkrockavondje in De Onderbroek

Drie bandjes op de juiste plek

tekst: Eelco van Eldijk | foto's: Albertjan Duin ,

Als er in Nijmegen één plek is waar punky bands op hun plaats zijn, dan is het wel De Onderbroek. Het voormalige kraakpand doet dienst als plek voor vele soorten muzikale aangelegenheden, maar de programmering op zondag de 23e december doet aan als ‘thuis’. Dat heeft een flink aantal mensen goed begrepen, want ondanks het meest onhandige moment van de week is het bomvol in het kelderzaaltje.

De resten van de feestmarathon ‘string swing’, de avond en nacht ervoor, zijn ternauwernood op tijd opgeruimd. Ondanks de penetrante en verschaalde lucht die nog in het onderkomen hangt, kan De Onderbroek kan weer dienst doen als podium voor leuke en obscure bandjes. Ach, misschien past het geurtje ook wel goed bij de avond: het is tijd voor punk!

The Assange treedt vanavond voor de eerste keer op. Mede daardoor staat het vijftal, met daartussen een paar bekende koppen uit de regio, nog ietwat onwennig op het podium. Toch maken zij een goede indruk. Hun muziek is veel meer dan alleen punkrock. Ruwe rock-’n-rollinvloeden en zelfs mathrock zijn verwerkt in het geheel. Bij vlagen doet de band zelfs aan At The Drive-In denken. Helemaal strak is de set nog niet, maar dat valt de band makkelijk te vergeven. De heren hoeven zich allerminst te schamen voor hun debuut. Het heeft her en der nog wat schaafwerk nodig (bijvoorbeeld de matte zang, die een tamelijk minimaal bereik aan de dag legt. Of de drums die regelmatig achter de muziek aanhobbelen), maar muzikaal is het echt een interessante nieuwkomer!

The Minority draait als band ook nog niet zo lang mee, maar de gelauwerde muzikanten in dit gezelschap blaken van de podiumervaring. Hoewel de eigen leadgitarist niet mee kan spelen en te elfder ure een invaller is opgetrommeld, weet het viertal een aardige indruk achter te laten. De set start wat rommelig, maar gaandeweg lijkt er meer samenhang tussen de afzonderlijke bandleden te onstaan. Tijdens de laatste nummers van het vlotte showtje is de band goed op stoom. Daar laat de band zien tot de Nederlandse voorhoede van het genre te behoren. Ook bij deze band mag aan de zangpartijen nog wel wat gesleuteld worden, deze zijn tamelijk eenzijdig en bezitten zelfs een emo-tic. Dat laatste kan niet de bedoeling zijn van The Minority, dit is immers een punkrockband en geen stel huilende pussies.

De britse band Bangers is een kleine sensatie te noemen. De ruwe indiepunk van het drietal doet het goed en deze band kan waarschijnlijk uitgroeien tot een behoorlijke publieksfavoriet. Opvallen binnen het genre is knap, hulde komt deze jongens dan ook toe. Op de plaat klinken de drie soms nog wat magertjes, live zijn zij dat allerminst. De band ramt zijn nummers hard en boos de zaal in. Even waan je jezelf in de tweede helft van de jaren tachtig, toen bands als Hüsker Dü de podia onveilig maakten. Bangers pakt live hun zaken op eenzelfde manier aan. Fijne band tot besluit van een fijn avondje punkrock, thuis, in de Onderbroek.