Vrijdag 27 mei is tot nu toe de heetste dag van 2005. Vandaar dat pas tegen tienen de eerste bezoekers zich melden voor het concert van Sennen (en Enablers) in Kultuurhuis Bosch. Bijna iedereen is sloom van de hitte. De zaal is half gevuld als de bandleden stilletjes en onopvallend het podium opkomen. Het precieze moment waarop de muziek van de dj plaatsmaakt voor die van de band is niet duidelijk. Even valt een kort moment van stilte, dat echter al gauw wordt verdreven door een aanhoudende, uiterst lage brommende toon. Heel langzaam zwelt de brom aan. Na wat een eeuwigheid lijkt, is ieders blik naar het podium getrokken en komt er een tweede geluid bij: het lijkt wel of een aantal violisten of cellisten aan het spelen is. Back to earth! Het is de sound van Sennen! Zanger/gitarist Riv bewerkt op subtiele wijze zijn gitaar met een keukenmes. Maar pas als de drummer (Sjoerd) een onvervalst marsritme inzet, doorspekt met roffels, is de aandacht van het publiek getrokken. De aarzelende, maar frisse, hoge gitaargeluiden die even later klinken, echoën een tijdje na. Voorzichtige, melancholische klanken. Wat heel zachtjes aan is begonnen, verandert geleidelijk in een opeenstapeling van geluiden. In de verte hoor ik flarden van gesproken tekst. Het lijkt alsof ik in een film zit, waarin een klein, onschuldig Roodkapje door een naargeestig en griezelig bos loopt, onderweg naar oma. Moedig is ze wel! Het stuk eindigt in een oorverdovende climax. Heeft de boze wolf het deze keer gewonnen? Als het volgende nummer begint ben ik nog zwaar onder de indruk van dit spannende verhaal. Ik had het al zo warm, de hele dag. En weer is het een sprookjesachtig avontuur, waarin het publiek wordt meegevoerd. Iemand in mijn buurt komt met de term 'soundscapes'. Nou, volgens mij is dat woord niet toereikend om deze muziek te omschrijven. In dit stuk en de nummers die volgen speelt zich veel meer af. Dramatiek en spanning worden opgebouwd en ebben weer even weg, om plaats te maken voor onverwachte wendingen. Gitaarmuziek, ondersteund, bijna overheerst, door drums en bas, samples en effecten en smaakvol aangevuld met trompet en xylofoon. De laatste tonen galmen nog na in mijn hoofd, als ik snel naar buiten ga om een beetje verkoeling te zoeken. Even later ben ik weer in de zaal voor de volgende act: Enablers. Naast instrumenten klinkt een stem die een verhaal vertelt. Ik bevind me achterin de zaal en merk ineens dat Sennen-gitarist Noël naast me staat. "Dat moeten jullie nooit doen hoor," zeg ik spontaan, "iets erbij vertellen. Het zou afbreuk doen aan jullie muziek! Die spreekt voor zich. Grote klasse!" Foto's: Ewout Rietman