Al bij aankomst op het festivalterrein wordt snel duidelijk dat er dit jaar weer veel tijd is gestopt in het organiseren van Greidhoek’ Festival. Veel mensen noemen het een ‘uit de hand gelopen dorpsfeest’, maar dat is wel heel erg kort door de bocht. Het is strak georganiseerd en dat is te zien en te voelen. “Het thema van dit jaar is ‘Japan’. Dit heeft mede te maken met de komst van een AZC in Wommels, een gegeven wat het dorp letterlijk doormidden heeft gedeeld”, vertelt organisator Ate de Boer tussen alle drukte door. “De organisatie wilde hier wat mee en het thema is dan ook ‘Japanse invasie’. Wommels maakt zich niet druk over vluchtelingen uit het Midden-Oosten, maar meer over vluchtelingen uit Azië. Verder willen ze een bewustzijn creëren over vluchtelingen maar tegelijkertijd niet een oordeel vellen.”

De organisatie heeft haar best gedaan om de bezoeker een belevenis te laten ervaren. Zo is er een tocht die begint bij de kaasfabriek, waar je door het dorp wordt begeleid naar de ingang van het festivalterrein. Maar bezoekers kunnen er ook voor kiezen om een kleine boottocht te maken, waarbij je onder het genot van een Fries verhaal door een koptelefoon wordt begeleid naar het festival. Hieruit blijkt dat de betrokkenheid van de bewoners uit Wommels ook erg hoog is, want het lijkt alsof het hele dorp haar medewerking heeft verleend.

De eerste band van de dag is Pendants, die door de Friese presentator wordt aangekondigd als ‘Pendance’, waardoor mensen even denken dat er een Franse act komt. Niets is minder waar wanneer winaars van de Kleine Prijs van Friesland beginnen te spelen. Het is als openingsact altijd een lastig moment zo aan het begin van de dag en vandaag is geen uitzondering. De tent is nagenoeg leeg en mensen lijken meer in de ban te zijn van gesprekken met elkaar. Het geluid is mooi uitgemeten, dus daar kan het verder niet aan liggen. Gelukkig speelt de act alsof het  helemaal afgeladen is met mensen en komen ze niet een moment verveeld over. Helaas lukt het de band niet om alle bezoekers naar binnen te lokken, maar een mooi begin van de dag is het zeker.

Direct nadat de jongens van Pendants het podium hebben verlaten, beginnen The Blind Roofers uit Groningen in de tent tegenover. The Blind Roofers gaan alweer een tijdje mee, maar weten door gebrek aan eigen stijl niet de aandacht van de bezoekers te trekken. Wederom loopt het dus geen storm voor het podium en zijn mensen vooral bezig met het verkennen van het festivalterrein en eten lijkt een prioriteit boven muziek. En op eten heeft Greidhoek’ Festival zeker niet bezuinigd. Zo is er keuze uit ambachtelijke hotdogs, Thaise curry’s en uiteraard verse sushi. Over de randzaken zoals drank, voedsel en andere faciliteiten is dus niets te klagen.

Na de bluesrock van The Blind Roofers is het tijd voor Iguana Death Cult, wiens naam het vermoeden wekt dat hier enorm harde death metal ten gehore wordt gebracht. Zachtzinnig is het niet bepaald te noemen, maar het mag gerust harde garagerock genoemd worden. De Rotterdamse act laat haar enthousiasme in ieder geval niet afhangen van het aantal toeschouwers. Vanaf het begin tot aan de laatste tonen zit de energie er goed in en weten ze toch mensen te trekken.

Zoals op elk serieus dorpsfeest heeft de alcoholconsumptie ook behoorlijk te maken met de feestvreugde. Wanneer The Pignose Willy’s hun entree maken, wordt dit ook meteen duidelijk. De rem is er af en de oudere generatie gaat met de voetjes van de vloer. De aanstekelijke blues die de band maakt is zo uplifting dat je als kijker eigenlijk niets anders kan doen dan lachen en genieten. Met nummers als This Town Is Yours, Shake ‘A all Down en Who’s Calling You Baby hoeft het publiek zich geen moment te vervelen. Zanger Joost Varkevisser gaat los op gitaar, drums en zang, terwijl mondharmonicaspeler Pieter Kamp helemaal los gaat tijdens zijn solo’s. Deze Mississippi blues zorgt er voor dat het publiek loskomt. 

Het is op het terrein rond een uur of tien in de avond behoorlijk druk. Het lijkt alsof heel Wommels en omliggende dorpen nu aanwezig zijn. St. Tropez bestaat uit mannen die eerder de band Go Back To The Zoo vormden. In principe is het dezelfde band maar dan wat door elkaar gehusseld. De muziek is iets vuiger en garagerock-achtig te noem in plaats van de zoetsappige poprock die ze eerder speelden. De bezoekers komen dan ook geïnterreseerd kijken of het wat is. Ondanks dat ze lekker staan te spelen en er muzikaal weinig op te merken valt, mist er vanavond iets. Helaas is dit wijten aan een ongelukje dat gitarist Cas Hieltjes heeft vlak voor het optreden. Hij blesseert op een lelijke manier zijn rug en staat op karakter de ingekorte set te spelen. Ze stralen dus helaas niet de energie uit die we van ze gewend zijn. Dat kan het publiek vooraan niet zo veel schelen, gewapend met een dikke grijns en een pot bier vermaken zij zich kostelijk. Voor veel mensen is vandaag ook meer een feest van herkenning en is de muziek meer bijzaak. Toch weet St. Tropez een goede indruk achter te laten ondanks de verkorte en ietwat terughoudender optreden en ze laten dan ook een tevreden publiek achter.

De avond wordt afgesloten met een set van de dj's van Neushoorn en het publiek krijgt de keus tussen eighties & nineties rock of alternatief. Een goede afsluiter die er voor zorgt dat bezoekers niet zomaar afdruipen. Greidhoek’ Festival wordt inmiddels een gevestigde naam binnen het festivalcircuit in Friesland. De organisatie zou nog iets meer kunnen doen aan de promotie, waardoor er niet alleen mensen uit de directe omgeving op het evenement afkomen. Wat betreft line-up en aanpak verdient het festival meer aanloop uit de rest van de provincie.