#DOA16: Finntroll maakt live-reputatie waar op Dokk’em Open Air

Een machtige horde verzamelt zich in de laatste uren voor de Rockhand Stage

Tekst: Vincent Meininger | Foto's: Femme von Steel ,

Met een combinatie tussen black en folk metal tiert het onkruid dat Finntroll heet al een aantal jaren welig in de dorre weide van de metalscene. Hun optredens zijn beroemd, nee berucht zelfs. Dat deze Finse schepsels hun teksten het liefst in het Zweeds uitspuwen is geen beletsel om zich op podia ver buiten hun landsgrenzen te doen gelden. Dokk’em Open Air kijkt dit beest uit de donkere Scandinavische wouden vanavond recht in de bek.

In tegenstelling tot eerdere acts op het hoofdpodium heeft Finntroll een stuk minder tijd nodig om zich voor te bereiden en kunnen zij wel op tijd aanvangen. Scandinavische stiptheid. Tussen de nevelen verschijnen schimmige figuren op het mosgroen verlichte podium. Het publiek weet wat er op stapel staat en voelt de hete trollenadem in haar nek. Gewapend met de oerkreten van zanger Mathias Vreth Lillmåns en een dubbele bassdrum die als een mitrailleur in het rond knalt, deelt Finntroll de eerste klappen van vanavond uit. Slechts weinig is tegen dit geweld bestand, dus als je niet van klappen houdt, kun je bij Finntroll maar beter achteraan staan.

Met een homogene mix tussen nieuw en oud materiaal slaan ze het publiek in Dokkum om de oren. När Jättar Marschera van hun laatste album Blodsvept trekt menigeen naar de grote mosh-pit die zich voor het podium heeft gevormd. In een wolk van modder, schuimkragen en ledematen, laten de bezoekers van Dokk’em Open Air zich op de laatste avond helemaal gaan. Alsof dat nog niet genoeg is, zetten de Finnen rustig een tandje bij door het tempo omhoog te gooien. "You’re gonna get your ass even more kicked out there", blaft Vreth met een spottende lach.

Toch zijn het vooral nummers van de oudere albums Jaktens Tid en Nättfodd die de meeste weerklank bij de toeschouwers vinden. Het nummer Grottans Barn vormt een welkome afwisseling binnen de setlist. Dit melodische nummer is wat slepender en een uitgelezen moment voor het murw gebeukte publiek om even een adempauze in te lassen. De Finnen laten hier zien dat ze ondanks het lawaai dat ze kunnen produceren uitstekende muzikanten zijn. Voortreffelijk toetsenwerk valt de toehoorders ten deel. De illusie van rust duurt echter slechts kort en wordt ruw verstoord met het nummer Jaktens Tid.

Natuurlijk wordt vanavond ook de Trollhammaren op het publiek losgelaten. Hun bekendste nummer breekt ook in Dokkum weer potten. Het refrein is een echte oorwurm en met zijn aanstekelijke riff en uitmuntende gitaarsolo is het live een ware traktatie. Met afsluiter En Mäktig Här weet Finntroll alle aanwezige woestelingen in een laatste oprisping van razernij naar voren te krijgen. Dokk’em Open Air eindigt zo haar 11e editie met een kolkende mensenmassa voor het podium, een machtige horde.