#WTTV15: Welcome to The Village vrijDAGblog

Met: Yuko Yuko, WOOT, Tenfold, Byron Bay, Citizens! en Weval

Tekst: Sannette de Groes, Wilbert Elting, Sjoerd Nota | Foto's: Rick Slagter, Bouke Stienstra ,

Het Welcome to The Village-weekend staat van vrijdagmiddag tot zondagavond volgeboekt met ruim 85 lokale, nationale en internationale acts. Om aan zoveel mogelijk aandacht te geven aan hetgeen zich afspeelt, houden we elke dag van het festival een blog bij. Kijk regelmatig in het dossier om op de hoogte te blijven van de beste, leukste en wildste optredens.

Herkenbare geluid Yuko Yuko galmt over Blessum
Het is gezellig druk rondom de Blessum tent, mensen genieten van een koud pilsje in de zon op het gras. Zodra de eerste tonen van Yuko Yuko klinken springen mensen op en rennen naar het podium. De Dokkumse formatie Yuko Yuko is voor de meeste toeschouwers ook geen onbekende naam. Met enorm veel galm over de stem, en lekkere new wave invloeden is de sound herkenbaar en zo lekker eigen.
Het wordt direct duidelijk dat de band goed heeft gesoundchecked want het geluid klinkt helder en definieerbaar. Het publiek staat wel direct vooraan, maar blijft redelijk mild en er is nog weinig beweging te zien. Hier komt echter verandering in tijdens het nummer Baby. De nummers hebben een lekkere opbouw en er wordt in juiste mate gebruik gemaakt van samples waardoor het mooi vol klinkt. 
De show is zeer vermakelijk en past prima in de setting van Welcome to The Village. De bandleden geven een enthousiaste show weg en weten het publiek hierdoor goed mee te krijgen. Het is natuurlijk nog maar vijf uur ‘s middags maar het enthousiasme van de band zorgt ook dat het publiek ook mee gaat. Vooral wanneer zanger Elias geen instrument in de handen heeft komt de frontman naar voren, en dat maakt de show. (SdG)


Het Haags kwartiertje van WOOT
Voetbalclub ADO Den Haag kent het Haags kwartiertje. In de laatste vijftien minuten van de wedstrijd gaan de fans helemaal los en schreeuwen ze extra hard voor hun helden. De jongens van de Haagse band WOOT, die dankzij de bandcompetitie van radio3FM op Welcome to The Village staan, zijn ongetwijfeld ADO-fans want ook bij hen gaat het pas in het laatste kwartier los. Het eerste half uur van hun set vullen ze met liedjes die bij het laatste akkoord alweer vergeten zijn en maar niet op gang willen komen. Alleen de cocky performance van frontman Tobias Wolring houdt het geheel nog een beetje op de been. Maar als dan eindelijk de vullers geweest zijn, blijken deze jongens wel wat te kunnen. In een paar minuten bloeien ze allemaal op, om richting een zinderende apotheose te gaan: single Don't You. Discobeat, Wolring die croont dat het een lieve lust is en een refrein met een heerlijke hook. En het publiek? Dat danst. Een kwartier lang. (WE) 
 

Tenfold
zit op de praatstoel

Op het idyllische Baaileind, waar men kan genieten van heerlijke speciaal biertjes in glas, zitten al flink wat mensen lekker gesetteld op de aanwezige hooibalen bij het kleine podium. Tineke Hussaarts - beter bekend als Tenfold - wordt enthousiast aangekondigd. De aankondiger geeft hier gelijk al de verrassing van een cover weg die ze zal gaan spelen. Dit laat ze hem ook nog wel even weten. Tenfold is niet schuwt het praten niet en vertelt veel persoonlijke dingen. Ze doet dat met veel humor waardoor het publiek veel moet lachen. Tenfold maakt ingetogen kleine liedjes, en haar breekbare stem leent zich hier goed voor. Voor elk nummer vertelt ze kort waar het in grote lijnen over gaat, waardoor de luisteraar ook een bepaald beeld heeft bij de tekst. De “grote verrassing” die al verklapt werd bij aanvang is het nummer November Rain van Gun’s & Roses en die doet het goed bij de aanwezige toeschouwers. Het is een leuke set met humor en emotie, maar het is jammer dat de muziek van Ravenswoud voor het grote deel overheerst en een storende factor is. (SdG)
 
Byron Bay geeft een betoverend optreden in een prachtig decor
Op Welcome to The Village vormt de muziek regelmatig de soundtrack van het moment. Momenten waar je later met heimwee naar terugverlangd. Zo ook vanavond bij Byron Bay op Baaiduinen. Het prachtige intieme Amfitheater, ontworpen door studenten Bouwkunde van NHL Hogeschool, is afgeladen vol met op hooibalen zittend luisterpubliek. Op de achtergrond van de band een decor van etende, drinkende en genietende festivalgangers en een ondergaande zon; de perfecte omlijsting voor een betoverend mooi optreden. Hoogtepunten in de set vormen de Wilco cover Jesus, etc. en de single God Only Knows. Met prachtige samenzang en een sfeervolle combinatie van folkpop en elektronische soundscapes in een traditie van Asgeir en Alt-J vangt Byron Bay perfect het moment op deze eerste festivaldag. (SN)
 


Interactieve Citizens! overtuigt publiek met enthousiasme
De Londense formatie Citizens! weet het publiek al vanaf de eerste tonen in te pakken. De jongens maken erg vrolijke muziek, wat te omschrijven is als pop met elektronische invloeden. De drummer heeft twee extra toms meegenomen waardoor het geheel nog voller klinkt. De bandleden spelen hier op. Vooral zanger Tom Burke weet het publiek te overtuigen met zijn enthousiasme en interactie. De zanger heeft een soortgelijk stemgeluid als Brian Molko van Placebo. Het nummer Lighten Up zorgt er voor dat het hele publiek in beweging komt. Op een gegeven moment haalt Burke zelfs een schattig meisje uit het publiek die op een koebel mag slaan. Dat doet ze dan ook vol overtuiging. Citizens! Is een jonge band en tekstueel gezien is dat ook nog wat te horen, het is hier en daar wat simpel. Muzikaal gezien spelen ze daarentegen kwalitatief en strak. Door het enthousiasme weten ze de bezoekers volledig in te pakken. (SvG)


Voetjes van de vloer bij Weval
Gewapend met een computer, bier en heel veel draaiknoppen begint Weval rond tien uur op vrijdagavond aan hun set. De aanwezige bezoekers staan gelijk paraat, en beginnen volop te dansen. Qua stijl zijn de heren best eigen, maar hier en daar heeft het raakvlakken met Groove Armada. Verder zijn ook invloeden te horen van house uit de jaren negentig. Een bezoeker noemt het genre stellig 'trebblehouse'. Wat het ook is, het is duidelijk zeer dansbaar. De sfeer is extreem relaxed en na het ondergaan van de zon valt de loungesfeer van de muziek goed in de smaak bij het enigszins benevelde publiek. (SdG)