Vergrijzing en lage opkomst bij een te gek CityJazz Leeuwarden

Een sfeerverslag van de hoogtepunten op CityJazz

Tekst: Elke Verwoerd | Foto's: Harrie Muis ,

Afgelopen zaterdag was een te gekke zesde editie van CityJazz Leeuwarden. Er was voor ieder wat wils, van big band tot lounge, van blues tot funk. De opkomst op het Gouverneursplein kwam helaas pas laat op gang en was aardig vergrijsd. Zonde met enkele hoogtepunten als EVA (Evangeline), nieuwkomer Groova Palooza, Cochon Bleu en afsluiter Karsu Dönmez. Gemist? Check hier de acts die je in de gaten moet houden voor een volgend optreden!

EVA (Evangeline) – Franse chansons in een jazzy jasje
De band EVA steekt Franse chansons van Jacques Brel en Edith Piaf in een jazzy jasje. De internationale band met Nederlandse jazz-vocaliste Hiske Oosterwijk gooit hoge ogen op het Stormpodium met muzikanten die jazz tot in de fijnste knepen verstaan. Ze heeft muzikanten om zich heen verzameld uit Turkije, Bulgarije, Letland en Frankrijk.
 

Hiske begint iets onzeker op het podium en heeft dat enkele malen wanneer de focus even op de band ligt. Die onzekerheid verdwijnt wanneer ze zingt; een overweldigende stem, waarmee ze covers van Jacques Brel als Au Suivant en Vesoul in duizelend Frans presenteert. Het nummer Vivre wordt helaas enigszins vernacheld; de vertaling van het nummer is geen welkome verrassing op het origineel van Serge Reggiani, dan wel de versies van Ramses Shaffy of Wende Snijders. De muziek is te pompeus voor het toch wat fragiele nummer en dat doet af aan de overtuigingskracht. Vivre mag wel wat meer ingetogen, terwijl de andere nummers perfect in elkaar zitten.  

Ondanks dat EVA maar vier nummers mag doen, zet de band een waarachtige performance neer. Hiske brengt de nummers alsof ze het zelf heeft meegemaakt en verwerft haar optreden haast tot kleinkunst. Niets afdoend aan de vertolkingen: we zijn nieuwsgierig naar meer eigen werk. 

Cochon Bleu – Ultieme sfeermakers op een haast leeg plein
In eerste instantie denk je: Is dit... jazz..? Maar direct daarna denk je: Fuck it. Dit is vet leuk! Cochon Bleu is een vierkoppige band die zich de americana en cajun heeft eigen gemaakt. Ze spelen voornamelijk Franse nummers met een vrolijkheid en jeu wat het kleine publiek dat er staat warm krijgt en aanspoort tot dansen. Afgezien van de traditionele cajun, is er hier naast de mandoline, accordeon en viool, genoeg ruimte voor drum en elektrisch gitaar. De mannen spelen allen meerdere instrumenten; zo wordt de basgitaar een aantal keer van speler gewisseld, komt de resonator tevoorschijn en wordt het volgende nummer de gitaar weer ingeruild voor een viool. Cochon Bleu leent zich perfect als feestelijke afsluiter, maar wordt op CityJazz wat ondermijnt door het spel rond etenstijd. De lol van de muzikanten is er echter niet minder om en dat werkte aanstekelijk op het aanwezige publiek. Je wordt er blij van.
Groova Palooza & Guests – Hallo, potentie!
Groova Palooza, begonnen als het afstudeerproject van bassist Dennis Hemstra, zet een verrassende show neer met negen man op het voor hen wat krappe Stormpodium. De naam zegt het al een beetje: Groova Palooza mixt funk, soul en afrobeat tot een dansbaar geheel.
 

Gastmuzikanten voor dit optreden zijn Nadia Marak (dwarsfluit) en Maaike Boonstra (trompet). Het eerste nummer knalt erin met vier man aan blazers (bariton, trombone, trompet en dwarsfluit), waarbij Nadia helaas wat wordt weggeblazen. Gelukkig wordt dit gauw gecorrigeerd door de geluidstechnicus en zet zij later een toffe solo in. Even lijkt het geheel wat chaotisch te worden wanneer het ritme wat verkeerd wordt opgepakt door drummer Pandu Windartono (ook bekend van When We Are Wild), maar ook dit wordt snel hervat en zijn eeuwige lach gedurende het gehele optreden maakt alles goed. Stil blijven staan is bij deze band geen optie. Met stuk voor stuk topmuzikanten is Groova Palooza een heerlijke toonzetter voor een goede sfeer. 

Karsu Dönmez – My God, She Nailed It.
Karsu Dönmez betreedt het hoofdpodium in een glitterrode jurk waar menig vrouw zichzelf bij afvraagt: 'Kan dit wel?' Ze draagt 'm echter alsof ze erin geboren is. Dit is Karsu: een pianiste en jazz-vocaliste van Turks-Nederlandse afkomst met al menig optreden op haar naam. Zonder enige aarzeling grijpt ze soul, jazz en blues bij de lurven en speelt ermee. Wanneer ze zacht zingt, weet ze te ontroeren. De band werkt mee naar grootse climaxen en het moment daarop is het weer muisstil wanneer ze een stuk van Chopin op de piano speelt.

Ze heeft een flirterige manier van doen met het publiek, met af en toe een giechel tussen de nummers en met haar knieën op de pianokruk vertellend hoe ze geïnspireerd werd voor het volgende nummer. De zelfverzekerdheid die ze uitstraalt, de muzikanten om haar heen en een dijk van een stem die ouder klinkt dan ze is, maken het een meer dan geslaagd optreden waarbij de kippenvel over je lijf giert. Een bezoeker zei: 'Dit is echt één van de beste optredens die ik ooit op het Gouverneursplein heb mogen zien'. Roerend mee eens!

CityJazz Leeuwarden verdiende absoluut een grotere opkomst. Jazz is breed en weet jong en oud te boeien, zo bleek ook deze editie. Het Gouverneursplein zag voornamelijk grijs. Daar is niets mis mee, maar het is muziek dat zeker ook een jongere doelgroep aanspreekt. Tip voor de organisatie van CityJazz Leeuwarden om ook daar de aandacht op te richten en de PR af te stemmen op een jeugdiger publiek.

--- 
Wat: CityJazz Leeuwarden
Waar: Leeuwarden
Opkomst: Matig