#WTTV: We Were Promised Jetpacks blijft op grote hoogte hangen

Nauwelijks duikvluchten naar het publiek op de grond

Tekst: Wouter Hoogland | Foto's: Jort Klarenbeek ,

De headliner van de vrijdag, We Were Promised Jetpacks, is geen band waarbij je subtiliteit moet zoeken. De britrock van de vier wordt met zo’n volume het publiek ingejaagd dat het in de wijde omtrek gehoord moet kunnen worden. Zo blijft – vergeef me deze woordgrap – We Were Promised Jetpacks op dezelfde hoogte doorvliegen.

CONCERT: 
We Were Promised Jetpacks, Welcome to the Village, Bontebok, vrijdag 26 juli

MUZIEK:
Deze Schotten met mogelijk de beste bandnaam aller tijden braken in 2009 door met hitsingle Quiet Little Voices van debuutalbum These Four Walls. Daarna is het angstvallig stilgevallen rond de vier. Afgezien van een lauw ontvangen tweede album in 2011 zagen we WWPJ nauwelijks de kop op steken, afgezien van hun gig als openingsact voor Bon Jovi. Dit jaar is hun tienjarige jubileum.

PLUS:
Met hun stevige indierock is We Were Promised Jetpacks een festivalband bij uitstek. De hele set is een groot beukfestijn: de drummer ramt alles compromisloos erdoor, en de rechterarmen van de gitaristen zijn nauwelijks te zien door de beweging. Het is dan ook bijna fysiek onmogelijk om niet minstens je bovenlichaam ritmisch mee te bewegen. De Schotten gunnen zichzelf weinig rust. Wanneer er wel ruimte is voor dynamiek levert dat ook meteen de hoogtepunten in de set op. De band is op zijn best als een deel van de instrumentatie wegvalt en de zang wat meer de ruimte krijgt.

MIN:
De weinige dynamiek in de set is meteen het grootste mankement van het optreden. Afgezien van enkele climaxen en rustpunten in de nummers zit er weinig variatie in de show, waardoor de band soms in zijn eigen lawaai verdrinkt. De jongens laten liever hun gitaren spreken dan dat ze een stilte laten vallen. De interactie met het publiek blijft dan ook beperkt tot een stroom thank you's van de zanger.

CONCLUSIE:
We Were Promised Jetpacks maakt met een compromisloze show zijn naam als headliner waar. Dat het ten koste gaat van enkele trommelvliezen moeten we de introverte Schotten dan maar vergeven.

CIJFER:
7,5