#WTTV: Pinkunoizu droomt het veld steeds leger

Deense band loopt iets te veel over van diversiteit

Tekst: Martin van der Meer | Foto's: Jort Klarenbeek ,

Als één van de eerste bands van het festival is het niet makkelijk om al het aanwezige publiek meteen naar je podium te trekken. Pinkunoizu begint met een handjevol hangende mensen in het gras die zich vrij snel uitbreidt met tientallen nieuwsgierige bezoekers. Toch weten de Denen met ruige en rustige soundscapes de aandacht niet lang genoeg vol te houden.

CONCERT:
Pinkunoizu, Welcome to The Village, Bontebok, vrijdag 26 juli

MUZIEK:
Warm. Werelds. Een experimentele mix van Oosterse klanken, Scandinavische degelijkheid en Zuid-Amerikaanse zomers. Typisch zo’n band waar met geen mogelijkheid een label op valt te plakken. De muziek houdt het midden tussen lo-fi, indie, ambient en psychedelische softpop. Het veelzijdige kwartet uit Denemarken speelde deze zomer al op zowel Glastonbury als Roskilde. Begin mei verschijnt hun nieuwe album Second Amendments.

PLUS:
Na een iets te lang intro worden de Denen wat losser. Dat heeft zijn weerslag op het publiek: voor het podium zijn de eerste knikkende hoofden en stampende voeten te zien. Hier en daar wordt zelfs een voorzichtig dansje gepleegd. De groots opgebouwde soundscapes gaan gepaard met af en toe mysterieuze zang en het nodige electronische gefreak. Per nummer komt er zelfs zo’n twintig man aan geïnteresseerd publiek bij. 

MIN:
Helaas verliest het publiek halverwege de set de interesse. De aandacht verslapt. Halverwege de set gaat de band iets te veel over in het experimentele en zijn de sterke grooves uit het begin van de set wat ver te zoeken. Pinkunoizu ontstijgt daardoor uiteindelijk net niet het niveau van achtergrondmuziek. 

CONCLUSIE:
Pinkunoizu klinkt af en toe lekker en uitbundig, maar de saaie stukken overheersen net iets te veel. Het knallende einde maakt gelukkig wel iets goed. Maar toch net wat te laat. 
 
CIJFER: