We besluiten de oranjetompoezen, vlaggen en rommelmarkten achter ons te laten en vliegen op Koninginnedag van Düsseldorf-Weeze naar Edinburgh, waar ons avontuur zal beginnen en waar we opgehaald worden door James Lynch, drummer van Plastic Animals en ons logeeradres voor de eerste paar dagen. Met videocamera in de aanslag lopen we naar de plek waar we met James afgesproken hebben, maar deze is nergens te bekennen. Na een minuut of tien loopt er een jongen op ons af met in zijn hand een verfrommeld A4’tje waar 'Mellow Leave Collective' op staat. “Sorry, ik ben een beetje laat,” zegt hij verontschuldigend. Zijn charmante accent maakt een hoop goed.
Mellow Leave Collective blikt terug op reis door UK
Al schrijvend en musicerend op avontuur
Michelle Hindriks (Sväva) en Bente Hout (Sväva, Wood & The Healers) ontmoetten elkaar op de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden, waar ze goede vrienden werden en een aantal muzikale projecten startten. Samen stippelden een route uit door Schotland, Engeland en Frankrijk en namen contact op met bands op die route waarmee ze nummers schreven en opnamen. Deze nummers zullen na de zomer uitgebracht worden op een album onder de naam Mellow Leave Collective. Bente schreef een verslag van hun reis.
Edinburgh
In Edinburgh werken we op onze tweede dag samen met de experimentele band Edinburgh School For The Deaf. Deze groep is al behoorlijk wat jaren bezig, maar heeft het repeteren de laatste tijd op een lager pitje gezet omdat zangeres en drummer samen een dochter kregen. Met hen schrijven we een intro en drinken we na afloop Guinness in de pub tegenover hun repetitieruimte, waar bassist Grant vol enthousiasme en met een onverstaanbaar Schots accent een verhaal afsteekt over zijn wilde jaren in Utrecht.
De volgende dag schrijven we met Plastic Animals. Het gaat ons verrassend makkelijk af. Het klikt enorm tussen de band en ons en iedereen is enthousiast. Binnen enkele uren hebben we een nummer waar we allemaal tevreden over zijn. De jongens zouden hem zelfs graag aan hun eigen repertoire willen toevoegen.
Op de derde en laatste dag in Edinburgh bezoeken we Bilston Woods. Een plek die ons de rest van ons leven zal bijblijven, zo blijkt achteraf. In Bilston Woods wonen volwassen mensen in zelfgemaakte boomhutten, om te voorkomen dat er een snelweg aangelegd wordt in het gebied. We voelen ons lichtelijk misplaatst, met onze leggings in de modder. We krijgen een rondleiding door het gebied, waar we bizarre dingen tegenkomen. Kinderen, die met hun ouders in een boomhut wonen. Een handgemaakt graf, waar een oude bewoner wiens boomhut in brand vloog begraven ligt. Door ratten aangevreten voedsel. We zijn op zijn minst onder de indruk. Was eerst nog ons idee om een nacht in Bilston Woods te verblijven, nu zoeken we een excuus om terug naar Edinburgh te gaan.
De dag erna liften we naar Manchester. Dit gaat, tegen onze verwachting in, erg makkelijk. Na een klein kwartier worden we aan de rand van Edinburgh opgepikt door twee dames op leeftijd, die het weekend ervoor naar een traditioneel volksfestival in Noord-Schotland geweest zijn en nu terug naar huis gaan in Chester en Londen. Veel wordt er niet gepraat in de auto: de dames genieten nog even na van het festival en doen dit door te luisteren naar doedelzakmuziek. Weer eens wat anders.
Manchester
In Manchester slapen we een paar dagen bij Levi, iemand die Michelle via Couchsurfing benaderd heeft. Een bovennatuurlijk intelligente jongeman uit Sri-Lanka die de meerderheid van zijn dagen besteedt op de Universiteit van Manchester, waar hij lesgeeft in bruggenarchitectuur. Veel overeenkomsten hebben we niet, maar Levi is erg vriendelijk, gastvrij en bovendien bereid om ons overal naartoe te brengen met de auto. Stiekem is dat laatste best makkelijk.
Op onze eerste dag bezoeken we Sounds From The Other City, een alternatief festival in Salford waar we onder andere GREATWAVES, Stealing Sheep en Still Corners zien spelen en kennismaken met Matt en Lois, met wie we de volgende dag hebben afgesproken om een nummer te schrijven.
Matt (Emperor Zero), Lois (PINS) en Kyoko (The Louche) zijn leden van indie- rockbands die getekend zijn bij het label Sways Records. Met dit label zijn we in contact gekomen via Eva van Netten (BlackBoxRed). Op onze tweede dag in Manchester bezoeken we een oud warenhuis dat omgetoverd is tot repetitieruimte en (Strangeway) studio, waar we ons derde nummer schrijven met deze drie muzikanten.
De volgende dag bezoeken we EVE Studios, waar we opnieuw dankzij Eva mee in contact zijn gekomen. We worden er opgevangen door Martin, één van de twee eigenaars, die ons een rondleiding geeft door de studio’s. We kijken onze ogen uit: vintage apparatuur, prachtig ingerichte kamers en ladingen instrumenten die op de droomlijst van iedere muzikant staan. Na de rondleiding mogen we jammen met een orgel en drumcomputer, waar onverwacht een vierde nummer uit ontstaat.
Ook van Manchester naar Londen liften gaat erg makkelijk. We mogen meerijden met Becca, een jonge moeder die met haar tien maanden oude dochter een bezoek gaat brengen aan haar beste vriendin. ‘Ze huilt al een uur. Misschien kunnen jullie haar een beetje afleiding geven!’ Zo verander je in een paar seconden tijd van hitchhiker naar babysitter.
Londen
Onze eerste dag in Londen is misschien wel onze beste. We worden opgehaald door Andrew, een Couchsurfing-host met een grote dosis humor en een fantastische Oldtimer, waarmee hij ons in volle vaart door Londen vervoert. “Vinden jullie het erg om nog even een kop thee bij een goede vriend van mij te drinken?” vraagt hij. We schudden nee, al zijn we beiden erg moe. Een kop thee bij Glen drinken blijkt toch een goede keuze te zijn geweest. We hebben een geweldige avond waarin we nummers voor elkaar spelen, muziek luisteren en praten alsof we elkaar al jaren kennen. We vinden het dan ook erg jammer dat Glen en Andrew de volgende dag naar Parijs vertrekken voor een show en beloven ze dat we elkaar snel weer opzoeken.
Onze eerste dag in Londen is misschien wel onze beste. We worden opgehaald door Andrew, een Couchsurfing-host met een grote dosis humor en een fantastische Oldtimer, waarmee hij ons in volle vaart door Londen vervoert. “Vinden jullie het erg om nog even een kop thee bij een goede vriend van mij te drinken?” vraagt hij. We schudden nee, al zijn we beiden erg moe. Een kop thee bij Glen drinken blijkt toch een goede keuze te zijn geweest. We hebben een geweldige avond waarin we nummers voor elkaar spelen, muziek luisteren en praten alsof we elkaar al jaren kennen. We vinden het dan ook erg jammer dat Glen en Andrew de volgende dag naar Parijs vertrekken voor een show en beloven ze dat we elkaar snel weer opzoeken.
De volgende dag is het tijd voor Molly Wagger. Een band waar we al een tijdje naar uitkeken, omdat we hun opnames en videoclip erg veelbelovend vinden. De jongens hebben een grote pan pasta voor ons gekookt en bieden ons een slaapplek aan. Onze schrijfsessie begint wat moeizaam, de sfeer is een beetje ongemakkelijk maar na een paar uur hebben we toch een mooi nummer met ze geschreven en besluiten we allemaal naar bed te gaan.
We slapen in hun woonkamer en de volgende ochtend staan de jongens al om half acht aan de rand van ons bed, omdat ze moeten werken. We zeggen ze half slapend gedag vanuit onze slaapzakken en vertrekken zelf een paar uur later naar een andere wijk van Londen, waar Chiel Busscher woont, voormalig student aan het conservatorium in Groningen en brein achter drum ’n break orchestra Foenkk. Met hem schrijven we een nummer dat uiteindelijk één van onze favorieten zal zijn.
Brighton
In Brighton slapen we bij Phil, een oude vriend van Michelle en barman in de pub World’s End, waar hij boven woont. Op onze tweede dag spreken we af met Daniel en Patrick van Laish. In hun appartement schrijven we het nummer Sit There. De dagen erna staan in het teken van The Great Escape. Wij brengen onze tijd vooral door op The Alternative Escape (gratis shows) aangezien we geen tickets hebben voor het volledige programma.
In Brighton slapen we bij Phil, een oude vriend van Michelle en barman in de pub World’s End, waar hij boven woont. Op onze tweede dag spreken we af met Daniel en Patrick van Laish. In hun appartement schrijven we het nummer Sit There. De dagen erna staan in het teken van The Great Escape. Wij brengen onze tijd vooral door op The Alternative Escape (gratis shows) aangezien we geen tickets hebben voor het volledige programma.
Op zaterdag lacht het geluk ons toe. We krijgen twee backstagekaarten van Ina, vriendin van Michelle en vrijwilliger op The Great Escape. We besluiten daar meteen gebruik van te maken en met een zelfingenomen glimlach op ons gezicht zien we twee van onze meest favoriete bands van het moment: Allah-Las en Jacco Gardner.
Tijdens onze week in Brighton is het heerlijk weer. We brengen het grootste deel van onze tijd door in het park of op het strand, waar we genieten van de zon. Behalve Laish hebben we geen artiesten of bands kunnen vinden waarmee we schrijven en dat is wel even goed: we zijn doodmoe en kunnen best wat “vrije dagen” gebruiken.
Tijdens onze week in Brighton is het heerlijk weer. We brengen het grootste deel van onze tijd door in het park of op het strand, waar we genieten van de zon. Behalve Laish hebben we geen artiesten of bands kunnen vinden waarmee we schrijven en dat is wel even goed: we zijn doodmoe en kunnen best wat “vrije dagen” gebruiken.
Parijs
Onze laatste bestemming is Parijs. Hier schrijven we een nummer met Blue Birds’ Call, op de bovenverdieping van Le Pop In, een vrij bekend café met een klein podium in de kelder waar we die avond ook vrienden van Blue Birds’ Call een show zien spelen.
Op onze laatste dag schrijven we ons negende en laatste nummer Return met Damien van indie- folkband Bats On A Swing. Een nummer waarin we terugblikken op onze reis en doen wat iedere reiziger onbewust doet aan het einde van zijn of haar reis: nadenken over het thuisfront en filosoferen over die- of datgene waar je naar terug zult keren.
We hebben samen een geweldige reis gemaakt waarin we veel avonturen beleefd hebben, nieuwe vrienden gemaakt hebben, ons netwerk uitgebreid hebben en, niet onbelangrijk, een serie mooie nummers geschreven hebben. We bedanken iedereen die ons gevolgd heeft. Blijf ons vooral volgen, dit was enkel het begin!
---
Mellow Leave Collective is te volgen op Tumblr en Facebook. Na de zomer zal het album met nummers die op reis geschreven zijn gereleased worden.